Τη μουσική της παράστασης «Πάκο Γιούνκε» συνέθεσε η μουσικός και εκπαιδευτικός Ανθή Γουρουντή. Με αφορμή την εδώ ανάμιξή της λοιπόν, την καθίσαμε κοντά μας και τη ρωτήσαμε για το έργο, για τον τρόπο σύνθεσης, για τη χρονική διάρκεια του οίστρου και του κάματου. Μάθαμε για τις απόψεις για θέματα γύρω από την τέχνη της, καθώς και για τα μελλοντικά της πλάνα, στα οποία εμπεριέχονται και οι… Δεν θα το αποκαλύψουμε τώρα. Θα το διαβάσετε και θα το βρείτε μόνοι σας. Θερμές ευχαριστίες στον Αντώνη Κοκολάκη και την άψογη ομάδα του, οι οποίοι φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πώς έγινε η προσέγγιση; Πώς ήλθαν μαζί σας σε επαφή για τη μουσική της παράστασης;
Η αρχή του νήματος βρίσκεται έξι χρόνια πριν. Η συνεργασία μου με τον φίλο από τα παλιά Τσιμάρα Τζανάτο, για τη δημιουργία της μουσικής παράστασης “Κώστας Νούρος – Ξένος δυό φορές”, με έφερε σε επαφή με αυτά τα ταλαντούχα νέα παιδιά. Στη συνέχεια δημιουργήσαμε άλλες δύο μουσικές παραστάσεις, “Οι προσευχές της Θάλασσας”, “Μικρασιατική Σουίτα” και δύο θεατρικές, “Ο Νεαρός Βασιλιάς” και “Τα Δόντια”. Με γνώμονα λοιπόν την κοινή αισθητική μας αντίληψη για την τέχνη και το κοινωνικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο ένα έργο θα πρέπει να δρα και να διαδρά, υποστηρίξαμε ο καθένας από τη μεριά του και τη συγκεκριμένη παράσταση.

Πόσο καιρό χρειαστήκατε για να συνθέσετε τη μουσική; Τι είχατε κατά νου όσο γράφατε;
Μαζί με τις αναγνώσεις και τους προβληματισμούς της ομάδας, ψηφίδα την ψηφίδα, από το φθινόπωρο του 2022 άρχισε να σχηματίζεται το μουσικό υλικό. Μια μεγάλη βεντάλια, από πολύχρωμες μουσικές των Άνδεων έως σωματικά ρυθμικά μοτίβα, ήταν το αρχικό υλικό, με το οποίο προσπάθησα να αποδώσω τη διαχρονικότητα και πολυπλοκότητα της βίας του έργου. Βέβαια το αποτέλεσμα συμπυκνώθηκε σε λιτά μουσικά σπαράγματα, που υπηρετούν τη σκηνοθετική δημιουργία και τη σκηνική απόδοσή της. Άλλωστε το Πάκο Γιούνκε είναι μια δραματοποιημένη νουβέλα και σεβόμενη την αρχική λογοτεχνική (μικρή) φόρμα του έργου, θεώρησα ότι έπρεπε να διατηρήσω και τις μουσικές μου μέσα σε ένα αντίστοιχο πλαίσιο.

Υπάρχει κάποιο συγγενικό ή φιλικό σας πρόσωπο, στο οποίο πρώτο δείχνετε δείγματα της κάθε νέας δουλειάς σας και ζητάτε τη γνώμη του; Είστε ο μόνος ακροατής και κριτής, πριν η μουσική σας προωθηθεί στους συνεργάτες σας, σε κάθε καινούργια δουλειά;
Ευτυχώς για εμένα, στη ζωή μου υπάρχουν αρκετοί σοφοί καλόγουστοι και αυστηροί στην κριτική τους άνθρωποι. Είτε δημιουργώ κάτι από την αρχή, είτε μελετώ και αναπαράγω με τα σύνολά μου μουσικές, έχω μεγάλη ανάγκη να μοιραστώ μαζί τους το αποτέλεσμα και να ακούσω με προσοχή τη γνώμη τους. Αυτό το κάνω για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι η λαχτάρα της επικοινωνίας και στη συνέχεια ο σεβασμός στον πολύτιμο χρόνο που διαθέτει ο κάθε ακροατής για να ακούσει το έργο μου.

Πέρα από το κείμενο, πού εστιάζετε προκειμένου να συνθέσετε; Τι σας οδηγεί συνήθως;
Η αιτία που δημιουργώ κάτι είναι αυτή που καθορίζει και το αποτέλεσμα. Σε ένα θεατρικό έργο, εν προκειμένω, η μουσική υπηρετεί τις σκηνικές συνθήκες, φωτίζει και υποστηρίζει συναισθήματα, συνδιαλέγεται με το κείμενο. Πέρα λοιπόν από τη φόρμα που θα επιλέξω για να “στήσω” τις μουσικές μου, αυτό που έχει μεγάλο ενδιαφέρον, όταν δουλεύω για το θέατρο, είναι η πλαστικότητα που θα πρέπει να διαθέτει το μουσικό υλικό μου, προκειμένου να συνδιαμορφωθεί μέσα από τις πρόβες των ηθοποιών και τις νέες δυναμικές που πιθανά να αναπτυχθούν στην πορεία προς την παράσταση.

Χρειάστηκε να προσθέσετε ή να αφαιρέσετε κάτι στη μουσική της παράστασης, κατά τη διάρκεια των προβών;
Αγαπώ πολύ τον Βαγιέχο σαν λογοτέχνη. Χρειάστηκε αυτοσυγκράτηση εκ μέρους μου στο να κλείσω τη στρόφιγγα των μουσικών ποταμών που παραμόνευαν στο κεφάλι μου… Το πιθανά εγωιστικό αυτό παραλήρημα περιορίστηκε ως μία λιτή πύκνωση – verdickung στο αρχικό τραγούδι, που στηρίζεται γύρω από το ταφικό επίγραμμα του συγγραφέα και στα Ojos, Pez de colores, Joke, που αποδίδονται ζωντανά επί σκηνής. Ευτυχώς έχω κρατήσει πολλές σημειώσεις και υλικό, που πιθανά να λειτουργήσουν αυτόνομα ως μια μουσική ενότητα, στηριγμένη στο “Πάκο Γιούνκε”.

Υπάρχουν άλλα πλάνα σας και μελλοντικά σχέδια; Είναι ανακοινώσιμα;
Με το Libro coro φέτος συμπληρώνουμε τα δέκα χρόνια μουσικής δημιουργίας και παρουσίας. Βρισκόμαστε σε επαφή με τους συνθέτες Δημήτρη Μηνακάκη, Ιάκωβο Κονιτόπουλο και Χρήστο Αντωνίου των Septicflesh. Ετοιμάζουμε ένα Ρέκβιεμ – έκπληξη και παράλληλα οργανώνουμε τη “φασαρία”, με την οποία θα διατρέξουμε την τρέχουσα επετειακή μας χρονιά.

)Το γνωστό προεδρικό διάταγμα, το οποίο ισοπέδωσε τα πτυχία των καλλιτεχνών, πόσο σας ενόχλησε; Πόσο σας προβλημάτισε;
Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Η καλλιτεχνική παιδεία, ανεξάρτητα από τον εάν εξελιχθεί σε επαγγελματική δραστηριότητα του ατόμου, θα πρέπει να ξεκινάει από τα πρώτα σχολικά χρόνια και να το ακολουθεί μέχρι την αποφοίτησή του. Ανεξάρτητα από τις όποιες παθογένειες παρουσίαζε το έως τώρα σύστημα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατοχύρωσης των επαγγελμάτων τέχνης, με το Προκρούστειο ΠΔ γυρίζει η καλλιτεχνική κοινότητα της χώρας στην εποχή του 1800… Και αυτό το διατυπώνω με πλήρη συνείδηση των όσων γράφω… Είμαι θυμωμένη, δεν είμαι προβληματισμένη. Δεν είμαι ενοχλημένη, είμαι βαθύτατα προσβεβλημένη… Δεν είχα ποτέ καμία αμφιβολία για το πως αντιμετωπιζόταν η τέχνη στην χώρα μου και ως γνώση και ως επιστήμη και ως κοινωνικά αποδεκτό επάγγελμα, απλά όλα τα παραπάνω διατυπώνονται κυνικά και εγγράφως σε ένα ΠΔ – δούρειο ίππο για την κατάργηση του άρθρου 16 του συντάγματος…

Είστε συνθέτις και εκπαιδευτικός. Τα νέα παιδιά αποζητούν τη μουσική; Τους ενδιαφέρει σαν μορφή τέχνης;
Τα παιδιά είναι η μουσική! Τα αποζητά εκείνη και αυτά τρέφονται και μεγαλώνουν μαζί της… Καλό φαγητό, καλή ανάπτυξη. Κακό φαγητό κακή ανάπτυξη. Λίγο φαγητό, υποσιτισμός… Χρέος μας να ανακυκλώσουμε τα σκουπίδια, να τους δώσουμε γνώση και χώρο να εκφραστούν τα νέα παιδιά, να υπερασπιστούμε το μέλλον τους…

Ποια η κινητήρια δύναμη πίσω από όλα όσα κάνετε για την τέχνη σας;
Οι άνθρωποι, η αγάπη στη ζωή και η ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο.

Κώστας Κούλης