Με αφορμή… Ποια αφορμή τώρα… Χρειάζεται να υπάρχει λόγος για να γράψεις για τον “Parallels”; Με δεδομένο ότι αυτός ο δίσκος θα με κατατρέχει μια ζωή, όπως και πολλούς/πολλές από εσάς φυσικά, σκέφτηκα πως θα είναι καλό να ξαναδεί το φως της δημοσιότητας τούτο δω. Το είχα γράψει για το Rockpages.gr, το είχα επαναφέρει για το Noizy.gr και σ’ αυτό το κείμενο φαίνεται απλά η λατρεία ενός ανθρώπου, ενός ακροατή, που ξαφνικά ανακαλύπτει μία μπάντα που θα τον συντροφεύει για τα επόμενα τριάντα τέσσερα χρόνια της ζωής του. Είχα πάρει τον δίσκο όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει, δεν είμαι και πολύ σίγουρος πως το βινύλιο παίζει ακόμα και η συναυλία του ’99 είναι η καλύτερη που έχω δει ποτέ, από άποψη συναισθημάτων. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό το πράγμα και έχω την εντύπωση που αισθάνονται το ίδιο όσοι ήταν παρέα μου εκείνο το βράδυ στο Ρόδον. Γιατί – και δεν έχω καμία πρόθεση να σας πουλήσω φούμαρα γι’ αυτό – όντως ΜΙΑ παρέα γίναμε όλοι τότε! Ελπίζω να σας αρέσει, ελπίζω να τους ξαναδούμε. FWRULESOK!

Fates Warning

Parallels

1991 – Metal Blade

To 1989 οι Fates κυκλοφόρησαν το “Perfect Symmetry”. Είναι το πρώτο στούντιο άλμπουμ τους με τον μαγικό Mark Zonder στα τύμπανα. Σε εκείνο το άλμπουμ υπάρχει ένα τραγούδι με τίτλο “Through different eyes”… Το συγκρότημα παρουσιάζει κάτι πιο «ευκολοχώνευτο», πιο «βατό». Η δομή είναι απλή, το ρεφρέν χαρακτηριστικό. Μακριά από τους δαιδάλους του “No Exit”. Μακριά από δέκα-και βάλε-λεπτες συνθέσεις, που ναι μεν χαζεύουν τον ακροατή, από την άλλη όμως δεν τον προκαλούν να ξανακούσει, μάλλον το αντίθετο. Η εξαίσια μουσική και η πιασάρικη μελωδία συναντιούνται, τα βρίσκουν, αράζουν στον καναπέ και «απλώνονται», θυμίζοντας σκηνή χαϊδολογήματος τύπου Beverly Hills… μόλις γεννήθηκε η σπίθα που θα οδηγήσει στην πυρκαγιά των παραλλήλων…

Δύο χρόνια αργότερα φτάνει στα ράφια των δισκοπωλείων η πραγματική τέλεια συμμετρία ανάμεσα στην ΚΑΛΗ μουσική και την τέρψη των αυτιών μας. To “Parallels” δεν είναι απλά ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Είναι μια όαση, είναι ένα απτό δείγμα ότι «όλα θα πάνε καλά» για τη μουσική που τόσο αγαπάμε. Δυστυχώς, η άθλια δεκαετία του ’90 φρόντισε να μας διαψεύσει όσο και να μας απογοητεύσει…

Με οκτώ τραγούδια για βραβείο, παραγωγή ισάξια του “Black album” (ίσως και καλύτερη στα τύμπανα – ο Terry Brown, o μάγος της κονσόλας πίσω από τις δουλειές των υπέρ-συμπαντικών Rush, απλά ζωγραφίζει), εμπνευσμένο παίξιμο και μουσικούς που μπήκαν στο στούντιο για να κερδίσουν το μεγάλο στοίχημα, το “Parallels” είναι για πολλούς η καλύτερη δουλειά της μπάντας, είναι σίγουρα το πιο αγαπημένο άλμπουμ των οπαδών, απ’ ό,τι φαίνεται όμως και του ίδιου του σχήματος, μια και στις συναυλίες παίζεται από το μισό και πάνω.

Η φωνή του Ray Alder λάμπει! Ο εξαιρετικός αυτός τραγουδιστής όχι μόνο πατάει με ευκολία στα υπέρ-απαιτητικά κουπλέ των κομματιών, όχι μόνο σηκώνει τη φωνή του υποδειγματικά στα ρεφρέν, είναι τόσο λυρικός που ίσως να σόκαρε και τον ίδιο τον Matheos. Ο τελευταίος είναι ο βασικός υπεύθυνος για υπέρ-γαλαξιακό των συνθέσεων και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των μελών. Το άλλο χαρακτηριστικό του δίσκου είναι, φυσικά, το ασύλληπτο παίξιμο του Mark Zonder. Θυμάμαι την κριτική του “Parallels” στο περιοδικό “Modern drummer”, εκείνη την εποχή, με τον συντάκτη να αφιερώνει τρεις γραμμές στο άλμπουμ και όλες τις υπόλοιπες παραγράφους στον μοναδικό αυτό μουσικό. Τι να πρωτοπεί κανείς… για τους εξωφρενικούς ρυθμούς σε 6/4 (Point Of view) και 7/4 (The Eleventh Hour), για τον κρυστάλλινο ήχο που έχει, για τον τρόπο που χτυπάει κάθε τύμπανο, για το συναίσθημα που βγάζει με τις αέρινες μπαγκετιές πάνω στα πιατίνια.

Από το “Leave The Past Behind” ως το “The Road Goes On Forever”, το συγκρότημα φορτίζει συναισθηματικά οτιδήποτε κινείται σε ακτίνα ίση με τον άξονα της Γης (περίπου 13.000 χιλιόμετρα). Στο “Life In Still Water”, στο οποίο συμμετέχει στα φωνητικά ο James LaBrie των Dream Theater, δεν χορταίνουμε να ακούμε το ρεφρέν, κάτι που ισχύει και για το φοβερό και τρομερό “Eye To Eye”, το δεύτερο video που έκανε η μπάντα για το άλμπουμ αυτό. Στο “The Eleventh Hour” σείεται η γης από το ελικοειδές riff και τον καταιγισμό τυμπάνων, που ακολουθούν το – λυρικό – πρώτο μέρος του κομματιού. Ακολουθεί το “Point Of View”… πρώτης τάξεως συναγερμός! Ο Zonder επιστρατεύει και τα τέσσερα χέρια του (!) για να παίξει τα άπαιχτα… το κομμάτι αυτό αποτέλεσε το πρώτο video του “Parallels” και είναι ένα θαυμάσιο δείγμα αισθητικής και άψογης σκηνοθετικής τεχνικής. Όσο για το “We Only Say Goodbye”… αυτό κι αν είναι η μουσική απεικόνιση ενός συναισθηματικού καταρράκτη. Είναι τόσο τέλειο που θέλω να κλάψω… έτσι απλά…

Κατά καιρούς διαβάζω ότι το “Parallels” θεωρήθηκε «εμπορικό» άλμπουμ, η εν λόγω πρόταση γράφτηκε σε διάφορα περιοδικά, υπέπεσε και στην αντίληψη των ίδιων των Fates, όπως αναγράφεται και στην επίσημη ιστοσελίδα τους… Αν κάποιος, που ισχυρίζεται ότι έχει ακούσει το άλμπουμ, αρκέστηκε στο να πει ή να γράψει αυτές τις λέξεις, είναι τουλάχιστον ηλίθιος και θα ήταν καλύτερο να έφραζε τα αυτιά του με κερί. Έχουμε την τύχη και τη χαρά να ακούμε τέτοιες πανέμορφες δουλειές και διαλέγουμε να παίξουμε τους «ταμπελάδες»… ασχολίαστο! Βάλτε το άλμπουμ να παίξει και μην ασχοληθείτε με τίποτα… αφήστε τη μουσική να κάνει όλα τα άλλα…

Κώστας Κούλης

Fates Warning

Parallels

Metal Blade

Year of release: 1991

In 1989 Fates Warning released “Perfect Symmetry”. Their first studio album, featuring magical Mark Zonder behind the kit. There is a song in this album… “Through different eyes”… The band is presenting something more “easy to swallow”, more “clean-cut”. The structure is simple, the chorus is distinct. Far from the “No exit” mazes. Far from ten-minute-and-more compositions, which probably impress the listener, yet they are not that appealing, in order to give them another listening. Exquisite music and catchy melody meet, greet and they hang out at the couch, “stretching” in a way boys and gals did on many Beverly Hills 90210 episodes… the sparkle has just been born, the one which led to the fire of parallels…

Two years later, the perfect symmetry, indeed, between GOOD music and our ears pleasure, arrives at the record store shelves. “Parallels” isn’t just an incredible album, it’s purely an oasis, a fine sample that “everything’s gonna be alright” for the music we love so much. Unfortunately, the miserable 90’s were as disappointing as they were deceiving.

Eight award winning songs, a production equal to the “Black album” one (maybe even better on drums – Terry Brown (producer for Rush) is simply painting on the canvas), inspiring playing and musicians entering the studio to win the big bet. “Parallels” is, for most people, the best work of the band, surely the fans’ most beloved album, the album that the band loves to play live (more than half of it is being played in every gig).

Ray Alder’s voice shines all around! This fantastic singer is not only comfortably stepping on the over-demanding verses, not only he’s raising his voice over the choruses in the most unique way, he’s so lyrical he might even shocked Jim Matheos himself! Matheos is the main composer, the one responsible for the songs, the link between the members. The other album characteristic is, naturally, Mark Zonder’s amazing drumming. I remember the “Parallels” review on “Modern drummer” mag back then. It was a few lines for the album and all the other paragraphs for Mark. He’s awesome! Outstanding 6/4 rhythms (Point of view), also 7/4 (The eleventh hour), crystal sound, separate playing for every drum, sensational beating over the cymbals.

From “Leave the past behind” to “The road goes on forever”, the band is a sentimental charger to every creature living on Earth, or any planet nearby. “Life in still water”, featuring James Labrie (Dream Theater) on backing vocals, has this superb chorus, so has mighty “Eye to eye”, that was the second video for the album. The ground is shaking under “The eleventh hour”, due to the pounding riff and drums thundering, after the first – lyrical – part of the song. Following “Point of view”… is a first class alarm! Zonder is using all four (!) hands to play… that was the first video for “Parallels”, a splendid sample of fine direction and sensuality. As for “We only say goodbye”… the ideal picture of a sentimental waterfall. It’s so perfect I want to burst into tears… as simple as that…

At some point I read that “Parallels” has been considered a “commercial” album, it was written over and over in several magazines, the band also mentioned it over their official website… Now, if anyone, anyone, who claims he has listened to this album, said or wrote that stuff… he’s at least an imbecile and should cover his ears with wax. We have the pleasure to listen to such wonderful music… why messing with tags and all that jazz? Simply put the album on… let it play… music will take it from there…

Costas Koulis