Η παράσταση “Catch the butcher”, η οποία παίζεται στο Μικρό Γκλόρια, βασίζεται σε ένα έργο, το οποίο – δυστυχώς – θα είναι πάντα επίκαιρο και που – ευτυχώς – αναπαράγεται σαν μαύρη κωμωδία, μέσω μίας ομάδας ξεχωριστών καλλιτεχνών. Βρεθήκαμε με τη Λέα Κοντοστάνου Βούλγαρη, τη Νάνσυ του έργου, μιλήσαμε για τον χαρακτήρα και την όλη δημιουργική διαδικασία, για το ζουμί της παράστασης, για ό,τι την κινεί να είναι πολιτιστικά δυναμική. Θερμές ευχαριστίες στον Αντώνη Κοκολάκη και τα υπέροχά πλάσματά του, για την πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.
Πώς ήλθατε σε επαφή με το κείμενο; Πώς έγινε η προσέγγιση και πότε συνειδητοποιήσατε ότι θέλατε να πρωταγωνιστήσετε σε αυτή την παράσταση;
Ήρθα σε επαφή με το κείμενο πριν δύο χρόνια, όταν ήμουν στο τελευταίο έτος της σχολής. Μία καθηγήτριά μας είχε επιλέξει απόσπασμα του έργου για τις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και το είχε αναθέσει σε δύο συμφοιτητές μου. Από την πρώτη στιγμή λάτρεψα τους διαλόγους, το στοιχείο της μαύρης κωμωδίας και του θρίλερ. Αποφάσισα ότι όταν θα τελείωνα τη σχολή θα ανέβαζα με κάποιο τρόπο αυτό το έργο. Άρχισα λοιπόν να ψάχνω συνεργάτες. Τους ευχαριστώ όλους πάραπολύ και ιδιαίτερα τον Χρίστο Κοκαράκη, με τον οποίο ιδρύσαμε την LCK και ο οποίος έκανε τη μετάφρασή μας.
Είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο, είναι ένα θέμα βαρύ. Σας σοκάρει που είναι τόσο κοντά μας, αλλά και τόσο δύσκολο στη σύλληψη;
Είναι τρομερά δύσκολο στη σύλληψη το θέμα της αφαίρεσης της ανθρώπινης ζωής, ειδικά όταν γίνεται από πρόθεση. Ασύλληπτο θα έλεγα για μένα, οπότε ναι, με σοκάρει πολύ. Δυστυχώς, είναι κοντά μας και γίνεται όλο και πιο επίκαιρο. Ευτυχώς, η κατά συρροή δολοφονία δεν είναι τόσο κοντά μας, ειδικά στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου εκτυλίσσεται το έργο μας. Ευτυχώς το έργο αυτό είναι μία μαύρη κωμωδία, επομένως δεν μιλάμε για ρεαλισμό.
Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Πού εστιάσατε περισσότερο; Υπήρξαν σημεία, τα οποία ήταν πλέον απαιτητικά των άλλων, όσον αφορά κείμενο και ερμηνεία;
Οι πρόβες μας κράτησαν τρεις μήνες. Θα έλεγα ότι εστιάσαμε συγχρόνως στο δραματικό και στο κωμικό στοιχείο του έργου, καθώς και στην καθαρή δόμηση αυτών των χαρακτήρων. Ο ρόλος μου, η Νάνσυ, είναι μια γυναίκα δυστυχισμένη. Ένας χαρακτήρας έντονος, ανισόρροπος, με μεγάλες διακυμάνσεις. Ένας άνθρωπος που έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, που ταυτίζεται με τις λέξεις ενός κατά συρροή δολοφόνου και πιστεύει ότι μόνο μέσω αυτού μπορεί να λυτρωθεί. Θα έλεγα λοιπόν ότι με δυσκόλεψε αρκετά η διαδικασία της σύνθεσης αυτού του χαρακτήρα.
Μέχρι πότε θα είστε στο Μικρό Γκλόρια;
Μέχρι τις 28 Μαρτίου.
Ο Έλληνας θεατής στηρίζει το θέατρο; Πηγαίνει στις παραστάσεις;
Ναι, ο Έλληνας θεατής στηρίζει το θέατρο και ενδιαφέρεται για πρωτότυπες παραστάσεις και νέους ανθρώπους. Χαίρομαι πολύ γι’ αυτό!
Κάνετε κάτι άλλο παράλληλα ή έχετε πλάνο για κάτι άλλο, που να είναι ανακοινώσιμο;
Προς το παρόν δεν έχω κάτι ανακοινώσιμο.
Πώς αισθανθήκατε ότι πληροφορηθήκατε το – γνωστό πλέον – προεδρικό διάταγμα για την υποβάθμιση των πτυχίων;
Με στενοχωρεί πολύ το γεγονός ότι ο ηθοποιός δεν αντιμετωπίζεται ως επαγγελματίας, αλλά ως χομπίστας.
Τι είναι αυτό που σας κάνει να συνεχίζετε να δημιουργείτε και να ονειρεύεστε; Ποια η κινητήρια δύναμη;
Δεν μπορώ να το εκφράσω ακριβώς. Θα το χαρακτήριζα σαν «εσωτερική φωνή», σαν ανάγκη. Αυτό και η βαθιά αγάπη που έχω για τον άνθρωπο γενικά.
Κώστας Κούλης
0 Comments