Συναντήσαμε τον Χάρη Βώσσο κατά τη διάρκεια των προβών για την παράσταση «Μωπασσάν», που ξεκινά το δικό της ταξίδι αυτή τη σεζόν στο θέατρο 104. Ευχαριστούμε την Άντζυ Νομικού για τον συντονισμό  και την πολύτιμη βοήθειά της στην πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.

Πώς ήρθες σε επαφή με την παράσταση και τι σε τράβηξε ώστε να πάρεις μέρος σε αυτή;

Η παράσταση προέκυψε από την επιθυμία που είχε ο σκηνοθέτης μας Στέφανος Κακαβούλης να ανεβάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα έργο του Μωπασσάν, του οποίου τη θεατρική διασκευή έχει κάνει ο ίδιος.

Πόσο καιρό έχουν πάρει οι πρόβες;

Οι πρόβες ξεκίνησαν αρχές Αυγούστου και όσο πλησιάζουμε στην παράσταση, συνεχίζουν όλο και πιο εντατικά.

Πώς χειρίζεστε τα μονόπρακτα; Πώς εστίασε σε σένα ο σκηνοθέτης;

Ο Στέφανος έκανε μια λεπτομερή δουλειά, όσον αφορά τη σκηνοθεσία, δημιουργώντας μου την απαραίτητη ασφάλεια.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μπεις σε ένα ρόλο; Ποια είναι η διαδικασία που εσύ ακολουθείς;

Σε πρώτο επίπεδο η δυσκολία έχει να κάνει με το αν ο ρόλος  που καλείσαι να ενσαρκώσεις είναι κοντά σε εσένα ως ιδιοσυγκρασία και αν έχεις τις απαραίτητες προσλαμβάνουσες για να «δεις» αυτόν τον άνθρωπο μέσα σου. Στη συνέχεια προσπαθώ να κατανοήσω σε βάθος το κείμενο και σε συνδυασμό με το όραμα του σκηνοθέτη να δώσω σάρκα και οστά στον ρόλο. Στην παράσταση αφήνω το ένστικτο πλέον να λειτουργήσει και να δώσει το αποτέλεσμα όλης της προηγούμενης διαδικασίας.

Πώς πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός;

Από μικρός μου άρεσε πολύ να βλέπω ταινίες και όταν γέλαγα ή όταν ένιωθα συγκίνηση, έλεγα μέσα μου ότι θα ήθελα κι εγώ να μπορώ με τον ίδιον τρόπο να προκαλώ σε άλλους ανάλογα συναισθήματα κάποια στιγμή στη ζωή μου. Επίσης είχα έρωτα με τον Al Pacino… Έβλεπα ανελλιπώς όλες τις ταινίες του και ήθελα όταν μεγαλώσω να παίζω κι εγώ έτσι!

Πόσο δύσκολο είναι για έναν νέο άνθρωπο να έχει την ευκαιρία να δείξει τι αξίζει στο σανίδι;

Υπάρχουν πολλοί και καλοί ηθοποιοί που αναζητούν τη δική τους θέση στα πράγματα. Το να είσαι καλός δεν αρκεί αν δεν έχεις τις κατάλληλες ευκαιρίες με τους κατάλληλους ανθρώπους.

Τηλεόραση, θέατρο, κινηματογράφος. Ποιο από τα τρία θα έλεγες ότι αγαπάς περισσότερο;

Ως θεατής προτιμώ τον κινηματογράφο. Ως ηθοποιός, η αδρεναλίνη και η πληρότητα που σου προκαλεί το θέατρο είναι μοναδική.

Δράμα ή κωμωδία επιλέγεις και γιατί;

Και τα δύο είναι ιδιαίτερα απαιτητικά και έχουν πολλά πράγματα να σου προσφέρουν αντίστοιχα. Σημασία έχει το κείμενο να έχει κάτι σημαντικό να επικοινωνήσει στις ψυχές μας. Από αυτή την σκοπιά ο προορισμός είναι ο ίδιος, η διαδρομή αλλάζει λιγάκι.

Τι σε θυμώνει στο θέατρο και τι αγαπάς;

Στο θέατρο αγαπάω όλη τη διαδικασία, από την πρώτη συνάντηση με τα άτομα που θα συμμετέχουν μέχρι και την τελευταία παράσταση. Είναι ένας μικρός κύκλος ζωής, από τον οποίο φεύγεις από κάθε άποψη πλουσιότερος. Με θυμώνουν όσοι άνθρωποι κάνουν κατάχρηση εξουσίας, όχι μόνο στο θέατρο, αλλά σε οποιονδήποτε χώρο.

Τι θα έλεγες σε εκείνους που ψήφισαν το προεδρικό διάταγμα 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022);

Ένας ηθοποιός καλείται να διαθέτει γυμνασμένο και ευλύγιστο σώμα, καλλιεργημένη φωνή, ρυθμική αγωγή, χωροταξική αντίληψη, έλεγχο τον εκφραστικών του μέσων, άμεση προσαρμογή των συναισθημάτων του όταν του ζητηθεί, γνώση της παγκόσμιας ιστορίας, ώστε να μπορεί να αναλύσει ένα κείμενο από κάθε σκοπιά. Μαθαίνει να λειτουργεί ομαδικά, να σέβεται, να δρα με σκοπό το καλό του συνόλου. Όλα αυτά απαιτούν χρόνο και κόπο πολύ. Απαιτητικές σπουδές και προσωπικές θυσίες. Θεωρώ ιδιαίτερα σοβαρό να υποβαθμίζονται ο κόπος και ο χρόνος των Σπουδών τόσων ανθρώπων, καθώς και ένα επάγγελμα που προάγει τον πολιτισμό και την ανθρώπινη σκέψη.

Μαίρη Ζαρακοβίτη