Gravenoire
Devant La Porte Des Étoiles
2024 – Season Of Mist Underground Activists
Pavens
France de l’ombre
Ordo Opera Cultura
Aux Chiens
Granit
Gravenoire
Το “Devant La Porte Des Étoiles” είναι το ντεμπούτο άλμπουμ των Gravenoire, που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα της γαλλικής black metal σκηνής και όταν μιλάμε για γαλλική Black metal σκηνή, τότε όλοι καταλαβαίνουν ότι το επίπεδο είναι πολύ ανεβασμένο. Ο δίσκος αυτός, ο οποίος φέρει την υπογραφή της Season Of Mist μέσω της Underground Activists ετικέτας (για όσους δεν γνωρίζουν, στην Activist εντάσσονται όλα αυτά τα συγκροτήματα τα οποία η SOM θεωρεί τα μελλοντικά μεγάλα ονόματα με τεράστιες προοπτικές), αποπνέει μια ατμόσφαιρα τόσο ωμή όσο και ατμοσφαιρική, κάνοντας σαφείς αναφορές στη δεκαετία του ’90, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει μια μοντέρνα ματιά στον ήχο.
Από την αρχή του δίσκου και με το εναρκτήριο κομμάτι “Pavens“, οι Gravenor θέτουν έναν επικό τόνο. Το κομμάτι, λειτουργώντας ως εισαγωγή, είναι κυρίως οργανικό και συνθετικό, δημιουργεί μια σκοτεινή και μυστηριώδη ατμόσφαιρα, προετοιμάζοντας το έδαφος για τα επόμενα πιο επιθετικά κομμάτια. Και εδώ ξεκινάνε τα ωραία. Το “France De L‘Ombre” είναι το πρώτο κομμάτι που πραγματικά αποκαλύπτει την ταυτότητα του συγκροτήματος, με φωνητικά που φλερτάρουν με την απόγνωση και τα επιθετικά κιθαριστικά riff, κάνουν τον ακροατή επιτόπου να αφοσιωθεί στην μουσική. Τα φωνητικά των Vicomte Vampyr Arkames και RMS Hreidmarr σε στοιχειώνουν και φέρνουν στο μυαλό το αγνό, κλασικό γαλλικό black metal που όλοι αγαπήσαμε, ενισχύοντας τη σκοτεινή θεματική του άλμπουμ, που εξετάζει κοσμικές και γήινες δυνάμεις. Συνέχεια με το τρομερό “Ordo Opera Cultura“, το οποίο συνεχίζει ακάθεκτο την επίθεση με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς και ακόμη πιο απόκοσμες μελωδίες, δείχνοντας την ευφυΐα της σύνθεσης που διακατέχει το συγκρότημα. Αυτή η ικανότητά τους να συνδυάζουν την ταχύτητα με την ατμόσφαιρα είναι εμφανής σε κομμάτια όπως το “Aux Chiens“, που προσθέτει μια πιο υποτονική αλλά εξίσου έντονη αίσθηση, με τα σκοτεινά φωνητικά να καθοδηγούν το τραγούδι.
Ακολουθώντας αυτό το μοτίβο, το “Granit” χαμηλώνει κάπως τους τόνους με έναν πιο αργό, αλλά βαρύ ήχο, ο οποίος το κάνει να ξεχωρίζει για την πυκνότητα και την έντασή του. Η μίξη του ωμού black metal με τα ατμοσφαιρικά στοιχεία σε αυτό το σημείο δημιουργεί μια μοναδική αίσθηση απομόνωσης και σκοταδιού. Ο δίσκος ολοκληρώνεται με το “Gravenoire“, το οποίο παρουσιάζει μια σχεδόν μινιμαλιστική προσέγγιση. Με πιο αργούς ρυθμούς και σκοτεινά πλήκτρα. Οι Gravenoire εδώ δείχνουν τις gothic επιρροές τους, προσφέροντας έναν κλασικό, θλιβερό τόνο που εντείνει την απόκοσμη φύση του δίσκου. Οι spoken word φωνές στα γαλλικά είναι σκέτη ηδονή και δημιουργούν μια αίσθηση απειλής και εσωτερικής αναζήτησης, κάνοντας το κλείσιμο του δίσκου εξίσου αποστομωτικό με το άνοιγμα.
Η παραγωγή εδώ είναι επίσης σημαντική. Οι Gravenoire τολμούν κάτι που λίγοι θα το έκαναν, καθώς ηχογράφησαν το άλμπουμ ζωντανά, χωρίς πολλές επεμβάσεις στην επεξεργασία, κάτι που δίνει στο “Devant La Porte Des Étoiles” έναν αυθεντικό και ακατέργαστο χαρακτήρα, εναρμονισμένο με το πνεύμα της black metal σκηνής της δεκαετίας του ’90. Πολλοί ίσως έχουν ενστάσεις σχετικά με την μικρή διάρκεια του δίσκου (περίπου 25 λεπτά!), όμως η συμπύκνωση της δημιουργικότητας και της ενέργειας του συγκροτήματος είναι εμφανής σε κάθε κομμάτι και σας εγγυώμαι πως από το πρώτο άκουσμα όλοι θα νιώσετε γεμάτοι. Ο κάθε ήχος και η κάθε νότα έχουν στόχο να ενισχύσουν τη σκοτεινή και μυστηριώδη ατμόσφαιρα που διαπνέει όλο το άλμπουμ.
Οι Gravenoire, με αυτό τον δίσκο, δικαιολογούν τον λόγο για τον οποίο έχουν επιλεχτεί από την Underground Activists και παρουσιάζονται ως μια πολλά υποσχόμενη δύναμη στη σύγχρονη black metal σκηνή. Ο συνδυασμός του παλιού και του νέου θα συναρπάσει τον ακροατή και θα τον κάνει να αναπολήσει τις ένδοξες στιγμές του γαλλικού Black Metal. Όσοι αγαπάτε το παραδοσιακό black metal, αλλά και όσοι αναζητάτε κάτι που αναμιγνύει τις κλασικές επιρροές με σύγχρονα στοιχεία, θα τα βρείτε με το “Devant La Porte Des Étoiles“.
Βαγγέλης Φαρρής
0 Comments