Παρατηρώντες: Γιοσίρου Γιαμαγκούσι @ Θέατρο OLVIO

Την Τρίτη το βράδυ βρεθήκαμε στην παράσταση «Γιοσίρου Γιαμαγκούσι», στο Θέατρο OLVIO. Πρόκειται για μια εμπειρία που μας άφησε γεμάτους συναισθήματα και σκέψεις.

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε την παράσταση, την είχαμε δει και την προηγούμενη σεζόν. Είναι όμως μια παράσταση που μας έχει μαγνητίσει, μας έχει προβληματίσει και μας δίνει πολλά κάθε φορά που την παρακολουθούμε.

Με την ελπίδα να ανακαλύψει τις – αντίστοιχες ίσως; – απαντήσεις στα τόσα χρόνια αναπάντητων ερωτημάτων, ο Γιοσίρου φτάνει στη Λακκοσπηλιά, για να ξετυλίξει το νήμα της οικογένειάς του και να βρει τον Ιάπωνα πατέρα του, που είχε φύγει όταν εκείνος ήταν ακόμα βρέφος. Το χωριό κρύβει πολλά μυστικά και οι κάτοικοι τον αντιμετωπίζουν με σιωπή και εχθρότητα. Γιατί άραγε; Τι είναι αυτό που φοβούνται τόσο να αποκαλύψουν; Η στάση τους πυροδοτεί ακόμα περισσότερο την επιμονή του να φτάσει στην αλήθεια.

Τι θα ανακαλύψει; Αυτό θα το μάθετε παρακολουθώντας μια έντονη ιστορία, ποτισμένη με ρεαλισμό και γεμάτη αλήθειες που θα σοκάρουν.

Ο συγγραφέας Γιάννης Κεντρωτάς πλάθει ένα αστυνομικό θρίλερ γεμάτο ανατροπές και μυστήριο, εμπλουτισμένο με κωμικά στοιχεία που δημιουργούν μια μοναδική θεατρική εμπειρία. Τα όρια μεταξύ αλήθειας και ψέματος μπερδεύονται διαρκώς, σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη σασπένς και συμβολισμούς. Με καυστικές πινελιές και έντονες συγκρούσεις, η παράσταση ξεδιπλώνει μια ιστορία που, αν και απίστευτη, φαίνεται να αντανακλά άβολες αλήθειες της κοινωνίας μας.

Ο Μιχάλης Κοιλάκος επιμελείται τη σκηνοθεσία, ενισχύοντας τη σκοτεινή ατμόσφαιρα και τη δυναμική του έργου. Αγκαλιάζει την παράσταση με τέτοιο τρόπο, που δημιουργεί πολυδιάστατους οικείους χαρακτήρες, καθρεπτίζοντας τη σημερινή κοινωνία.

Τα σκηνικά των Άννα Σάπκα και Μαργαρίτα Τζαννέτου, με την απλότητά τους προσθέτουν έναν τόνο μυστηρίου και έντασης. Τα κοστούμια της Ιφιγένειας Νταουντάκη γεμίζουν τη σκηνή με έντονα χρώματα και κρυφούς συμβολισμούς, υποστηρίζοντας τη δραματουργική υπόσταση του έργου.

Ο Ελισσαίος Βλάχος, στον ρόλο του Γιοσίρου, ενσαρκώνει με ακρίβεια την εσωτερική πάλη και το αίσθημα εγκατάλειψης του ήρωα που υποδύεται. Τον φέρνει κοντά μας, τον εναρμονίζει με το περιβάλλον και μέσα από τα κωμικά στοιχεία της παράστασης ανοίγει τις σκοτεινές αλλά και γλυκές αποχρώσεις της ψυχοσύνθεσης του ήρωα.

Δίπλα του ο Σήφης Πολυζωΐδης. Στον ρόλο του αστυνομικού, είναι αφοπλιστικός και γεμάτος ενέργεια, αντανακλά με σαφήνεια και χωρίς λοβιτούρες τη σκληρή πραγματικότητα, κάνοντας τον ήρωά του να ταλανίζεται σε ένα αόρατο σκοινί, ενώ η παρουσία του Φοίβου Συμεωνίδη ως Μηνά, προσδίδει στη σκηνή έναν λυρισμό που «δένεται» με την ιδιοσυγκρασία του έργου.

Η Χαρά Δημητριάδη και η Μαρία Μπαλούτσου, στους ρόλους της Φανής και της μητέρας του Γιοσίρου αντίστοιχα, υπογραμμίζουν με τις ερμηνείες τους το δραματικό βάρος της παράστασης, κλειδώνοντας τα σημεία-κλειδιά της ιστορίας.

Η παράσταση κατάφερε να μεταφέρει μηνύματα που μας άγγιξαν και μας έκαναν να σκεφτούμε. Είναι από αυτές τις εμπειρίες που σε κάνουν να θες να επιστρέψεις στο θέατρο για περισσότερα.

Αν αγαπάτε το θέατρο και ψάχνετε για μια παράσταση που θα σας μείνει αξέχαστη, μη τη χάσετε!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Γιάννης Κεντρωτάς

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κοιλάκος

Σκηνικά: Άννα Σάπκα, Μαργαρίτα Τζαννέτου

Κοστούμια: Ιφιγένεια Νταουντάκη

Κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου

Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης

Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Κατασκευή σκηνικού: Θοδωρής Καρύδης

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Video: Στέφανος Κοσμίδης

Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου