Μια χρονιά που ελπίζουμε, μέσα από την καρδιά μας να είναι υπέροχη, γεμάτη συγκινήσεις, γεμάτη θέατρο, γεμάτη όμορφες μουσικές και εκπληκτικές συνεντεύξεις.

Είδαμε «Το Στρίψιμο της βίδας – Reloaded» στο θέατρο Vault, μια παράσταση που αγαπάμε πολύ, είδαμε την παράσταση «Πατέρας» στο Σύγχρονο θέατρο, η οποία μας συγκλόνισε, είδαμε την υπέροχη παράσταση «Το Μπουφάν της Χάρλεϋ» στο θέατρο Coronet, απολαύσαμε τους Full House Brew Crew σε μια πολύ δυνατή συναυλία στο Αν, γιορτάσαμε τα τριάντα εννέα χρόνια του Metal Ηammer παραμονές των γιορτών, παρέα με τον δυναμικό Σάκη Τόλη και την απίστευτη μπάντα του, τους Meden Agan και τους Euphrosyne. Μιλήσαμε με τον Μάνο Ζαχαράκο για την παράσταση «Οι 12 Ένορκοι» που φέτος διανύει την ένατη χρονιά της, με τον Σταμάτη Πακάκη για την άκρως διασκεδαστική παράσταση «Τελενοβέλα». Γνωρίσαμε τους Σωτήρη Σκάντζικα και Δημήτρη Παπαγεωργίου της παράστασης «Κάποιος να με προσέχει». Ξεφυλλίσαμε τα νέα βιβλία που θα παρουσιάσουμε και ακούμε συνεχώς μουσική, η οποία εννοείται πως θα έχει την τιμητική της και το 2024.

Για την νέα χρονιά ετοιμάζουμε πολλά για όλους εσάς που μας αγαπάτε και μας στηρίζετε. Αγαπάμε και στηρίζουμε τον πολιτισμό και το δείχνουμε έμπρακτα.

Δυστυχώς όμως, ο πολιτισμός από μόνος του δεν φτάνει, όταν οι άνθρωποι που καλούνται να τον «διαχειριστούν», είναι τοξικοί. Στεκόμαστε στο θέμα που προέκυψε την παραμονή του νέου χρόνου κυριολεκτικά. Ένα κοριτσάκι, που ανέβηκε στη σκηνή στο Σύνταγμα και του οποίου το χρώμα δέρματος ήταν «λίγο πιο σκούρο απ’ όσο θα ‘πρεπε», έγινε «πάτημα» για να βγάλουν όξος και χολή όλοι εκείνοι που θα ήταν καλό να τους απαγορευτεί να πληκτρολογούν και μάλιστα μέχρι Δευτέρας Παρουσίας.

Δεν είχαμε ιδέα για το πώς και το γιατί, μέχρι που έσκασαν οι ομοβροντίες κακοήθειας, έπαρσης (το μέτρο της βλακείας, για να μην ξεχνιόμαστε) και απουσίας ήθους. Δείξαμε ότι παραμένουμε σκατολαός και ίσως να είμαστε και οι χειρότεροι όλων. Ποιος το περίμενε ότι ο Έλληνας, που έχει συνδέσει το όνομά του με τη φιλοξενία, με την τέχνη και τον πολιτισμό, έχει μετατραπεί σε ένα άθλιο ον, που ενδιαφέρεται μόνο να κάνει κακό στον πλησίον του… Τώρα πια δεν ισχύει το «Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Τώρα πλέον θέλουμε να πεθάνει ο ίδιος ο γείτονας και όλο του το σόι, μέχρι ένατου βαθμού. Γίναμε ό,τι απεχθανόμασταν. Και όσο περνάει ο χρόνος, τόσο θα γίνονται πιο δυστοπικά όλα. Οι «πληκτρολογάδες» του διαδικτύου θα κάνουν το άσπρο-μαύρο και τη μέρα-νύχτα, προκειμένου να ικανοποιήσουν την αρρωστημένη ματαιοδοξία τους.

Μέσα σ’ όλα αυτά, εμείς θα συνεχίσουμε όπως ξεκινήσαμε. Θα ασχολούμαστε μόνο με «τη δουλειά». Θα ρωτάμε τους καλλιτέχνες για τα πονήματά τους και τίποτα περισσότερο. Θα αφήνουμε απ’ έξω τις προσωπικές τους στιγμές, τις ζωές τους. Θα κάνουμε τον σκατολαό να αδιαφορήσει πλήρως για μας. Και κάπως έτσι, μπορεί και να νιώσουμε την απόλυτη ευτυχία. Καλή χρονιά! Με πολλή υγεία και ακόμα περισσότερο πολιτισμό.

Μαίρη, Κώστας, Έφη