Ήταν η τελευταία δισκοπαρουσίαση που δημοσιεύτηκε τότε… Θα μου πεις… Και αυτό το “τότε” τι σημαίνει; Ο συγκεκριμένος δίσκος των Jag Panzer ήταν ο τελευταίος που αναφέρθηκε εκτενώς στο περιοδικό Noizy “τότε”, πριν αποφασιστεί να παίξουν οι τίτλοι τέλους. Θεώρησα καλό να το ξαναβάλω στο τραπέζι. Ο τεράστιος τραγουδιστής που απαντά στο όνομα Harry Conklin, ζει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, είναι πάντα τεράστιος και ένα από τα κορυφαία λαρύγγια στον χώρο. Και η αγάπη για τους Γιάνκηδες δεν περνά, δεν φθείρεται, δεν, δεν, ΔΕΝ! Να θυμηθούμε τι έγινε μια χρονιά πριν; Να θυμηθούμε λοιπόν. Και όχι μόνο. Οι μνήμες και οι θύμησες λειτουργούν μια χαρά σαν πυξίδα. Μένουμε ενωμένοι κα προχωράμε μπροστά. Κάτι σε τραγούδι μου κάνει αυτό το τελευταίο…

The Hallowed by Jag Panzer – 2023, Atomic Fire Records

Bound As One
Prey
Ties That Bind
Stronger Than You Know
Onward We Toil
Edge Of A Knife
Dark Descent
Weather The Storm
Renewed Flame
Last Rites

Έξι χρόνια μετά το “The Deviant Chord” επιστρέφουν. Ένα concept album, για ανθρώπους που ψάχνουν και ψάχνονται μέσα σε ένα απόλυτα δυστοπικό περιβάλλον. Ο Tyrant μας τα είπε στη συνέντευξη και σύντομα θα τα ακούσετε και σεις, για το πώς και το γιατί. Το Τανκ των JP έγραψε την ιστορία, την έντυσε με μουσική, την έκανε και κόμικ (έχει κυκλοφορήσει από τα τέλη του ’22). Και το “Bound As One” σκάει μέσα στα μούτρα μας, μετά τα αρχικά τύμπανα. Όλα ισχυρά στο ταμπούρο, γκάγκα οι κιθάρες και η φωνή του Conklin δεν χαμπαριάζει Χριστό. Υψηλές συχνότητες, γρέζι και “We are stronger together”. Μελωδία, αλλαγές στις ταχύτητες και φρενήρη σόλο. Κεφάτη η μπαντάρα και μάλλον λίγα γράφω.

We didn’t know what we would find… but we knew there was nothing here… Και κραδαίνει το ξίφος αυτό εδώ το ομορφάκι. “Prey” και τυπική Panzer συνταγή, με τη φωνή να οδηγεί και να σκάνε τα riffια στο πλάι της. Μελωδική γέφυρα και ο Τύραννος δεν χρειάζεται καν μουσική για να κάνει τα δικά του! Αυτή η φωνάρα, ρε μάγκα μου… Θα τη λατρεύουμε για πάντα! H μελωδικότατη εισαγωγή του “Ties That Bind” ξεσηκώνει, για να μπει η φωνή με ένα απρόσμενο κουπλέ. Μου κάνει κλίμα “Age Of Mastery” όλο αυτό ή είναι η φαντασία μου; Ο Mark Briody, o Διόσκουρος του Conlkin, έχει δουλέψει με μεθοδικότητα, με μεράκι, με την ψυχή του.

Μεγάλε, τι μπάσιμο είναι αυτό του “Stronger Than You Know”; Τι ξύλο είναι αυτό που πέφτει, με τις κιθάρες να λυσσάνε μετά από κάθε φράση; Και το ταμπούρο ταλαιπωρείται απίστευτα. Και για πάρτε αυτά τα μαγικά φωνητικά στο ρεφρέν. Το riff επαναλαμβάνεται και τα κιθαρουρλιαχτά κάνουν τρελό σαματά. Να βάλω να το ξανακούσω μία; Σόρρυ, ε; Πριν μου ξανατρέξουν τα σάλια, να προλάβω να πω ότι τα σόλο είναι από άλλο πλανήτη και ότι… σλουρπ!

Φασαριόζικη η εισαγωγή του “Onward We Toil”. Σε χρόνο 6/8 και με υποβόσκοντα καλπασμό, με τη φωνή να καλύπτει όλο τον χώρο που της δίνεται και με μπόλικα “Wo-ooo”. Επικούρα όμορφη και λυρική, μέσα στη σιδηρόφρακτη φόρμα της. Θεματάρες στα σόλο, εξαιρετική μπασογραμμή και να εξάρουμε εδώ τους μουσικάρες. Ο Ken Rodarte σπέρνει και θα μπορούσα να γράφω για κείνον για μέρες, ο John Tetley στέκεται κραταιός και ο Rikard Stjernquist είναι πραγματικός μαέστρος!

Anybody out there?

To “Edge Of A Knife” μπουκάρει. Τακατάν τακατάν ήτοι ό,τι έχουμε μάθει να λατρεύουμε στο Μέταλ, από τότε που το εισήγαγαν οι Sabbath και το έκαναν ύμνο οι Maiden. Από τη μία να τρέχει, με όλα ισχυρά στο ταμπούρο – κάτι που αγαπούν οι Panzer – και από την άλλη να πέφτει η ταχύτητα και να γίνεται εντελώς επικολυρικό το όλο θέμα. Προσθέστε και τις κιθάρες που έχουν οργιάσει εκατέρωθεν και ξεχαρβαλώστε σβέρκους με άνεση! Και τι ρεφρενάρα είναι αυτή, εσσέ; Έχω πάθει! 

H δισολία στο “Weather The Storm” είναι υποδειγματική. Το ταμπούρο ακούγεται διαφορετικά για το πρώτο μέρος του τραγουδιού και οι φωνές είναι όλες τους γραμμένες με θαυμάσιο τρόπο. Ο Tyrant μπορεί άνετα να θεωρείται – γιατί ΕΙΝΑΙ – ένας από τους κορυφαίους Μέταλ τραγουδιστές, πέρα από εποχές και ημερομηνίες. Είναι αναλλοίωτος στον χρόνο, είναι χαλύβδινος, είναι ο μπροστάρης που όλα τα σχήματα θα ήθελαν. Μισό… Αυτό το “Renewed Flame” πώς μπαίνει έτσι; Έρχεται ήπια, σιγά-σιγά και μπαίνει όλο φωτιά. Ακούστε πώς στέκονται οι κιθάρες στο κουπλέ και τρελαθείτε με την πάρτη τους. Για το ακουστικό αποτέλεσμα οφείλετε να ευχαριστήσετε τον τεράστιο Jim Morris, o οποίος έκανε τη μίξη στα θρυλικά στούντιο Morrisound, στη Φλόριντα και τον Maor Appelbaum (Faith No More, Halford, Candlemass, Armored Saint), o οποίος ανέλαβε το mastering.

Επίλογος με το “Last Rites”. Για όσους βλέπουν για πρώτη φορά μπλε ουρανό. Γλυκιά και λυρική εισαγωγή, γεμάτη επικά στοιχεία. Ένα δεκάλεπτο τραγούδι πνιγμένο στις μελωδίες και τα τεχνικάτα μέρη, ένα πανέμορφο ποίημα με μεταλλική υφή και «Σύντομα θα είμαστε ελεύθεροι». Το soundtrack μίας αλλοτινής εποχής, με στόμφο, με μπαρόκ ρυθμούς, με σόλο, με τρέξιμο, με επιβλητικό βηματισμό. Αλμπουμάρα, κυρίες και κύριοι! Οι Jag Panzer βαράνε αλύπητα και ευτυχώς που το κάνουν αυτό με τέτοιο τρόπο. Ευτυχώς για όλους εμάς, για όλους εσάς. Μετά από διακόσιες εποχές, σήμερα.

Κώστας Κούλης