Silver R.I.S.C
Knot Over
2023 – Νο Remorse Records
Κρυστάλλινο ξεκίνημα με το “Anna”. Τουλάχιστον έτσι νομίζαμε για μερικά δευτερόλεπτα (εξήντα δύο, για να είμαστε ακριβείς). Μέχρι που έσκασε εκείνο το riff. Μισό, να το ξανακούσω… Και κάπως έτσι, οι Van Halen τακίμιασαν με το NWOBHM και την Ανατολική Ακτή. Πάρε και μερικά μεγαλοπρεπή δεύτερα φωνητικά στο ρεφρέν και είσαι κομπλέ! Κάργα μελωδία, τίγκα ροκαμάρα. Δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς καν και μπουκάρει το “Cry No More”. Αυτή η φωνή η γρέντζα, η οποία χωρίς φειδώ μοιράζει το γρέζι της, δένει και δένεται από δεύτερες φωνές, τόσο ζεστές, τόσο μελωδικές, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε LiVE στο Los Angeles, κάτι δεκαετίες πίσω, αλλά και άλλες τόσες μπροστά. Το Desmondικό ρεφρέν μπορεί να κάνει χιλιάδες κεφάλια, χέρι και πόδια – για να μην πω για γοφούς – να ακολουθήσουν τον ρυθμό.
Σας άρεσε η κινηματογραφική εισαγωγή του “Nothing For Me”; Κλασσικίζουσα, κλασσικόμορφη και με ένα μαγικό τρόπο μεταλλάσσεται σε μπαλάντα. Εύκολα θα την ονόμαζα ballaDream. Έχει μια θεατρικότητα, η οποία σε κερδίζει. “But everything just fades away”… To “The Sinner”, που ακολουθεί, είναι βαρβάτο, διαθέτει σκασίματα και μια φιδίσια ραχοκοκαλιά, είναι πρόσκληση για χορό και ξεφρενιές. Συγγνώμη, κύριοι… Προτίθεστε να το κάνετε αυτό βίντεο; Επίσης, τι παίζει το μπάσο, μην τρελαθώ τελείως! Θεότρελη γκρούβα και μάλλον λίγα γράφω.
Γιορτάζουν τριάντα χρόνια ανάμεσα στα δυο τους άλμπουμ τα παιδιά των Silver R.I.S.C. Τότε… τότε ήταν το “Anything She Does”. Tora – ξέρω τι γράφω, για επίθεση πρόκειται – έχουμε αυτό εδώ το ομορφάκι. Και μια και βρισκόμαστε ακόμα μέσα στη γκρουβοζώνη, για ακούστε το “Evil Waves”. Tutti που κεντρίζουν – και κερδίζουν – την προσοχή, θέματα που παρτάρουν και οι φωνές που μπλέκουν τόσο αρμονικά μεταξύ τους. Ε, αυτό μπορεί επίσης να γίνει βίντεο; Επίσης, τι μπασοσκάμπιλα είναι αυτά που τρώμε και μας αρέσουν κιόλας; Στη συνέχεια αναλαμβάνουν οι κιθάρες. Και κατεδαφίζουν όλη τη γειτονιά.
Τι, δεν θα ακούσουμε κάνα καλπάζον; 12/8 δεν έχει το μαγαζί; Για κάτσε εδώ, φίλε, πάρε μια ThinLizzιά με ολίγον από Snake και σκιούλα από Purple και έλα να σε δω πώς θα αντιδράσεις… Λοιπόν, αποφάσισα ότι θέλω ΚΑΙ ΑΥΤΟ να γίνει βίντεο. Και κάποιοι ξεκαρδίζονται, ναι; Δεν είναι κακό. Όνειρα μπορούμε να κάνουμε όσα θέλουμε (ακόμα). Ακολουθεί το επίσης κρυστάλλινο “She Smiles To The Rainbow” και μαρκάρετε την τελευταία λέξη του τίτλου. Θα αντάμωνε ποτέ το κάστρο με το SAMCRO; Κι όμως… Σε ένα τρένο, σε ταξίδι χωρίς επιστροφή… Μπλουζιά με σκουράτζα επιδερμίδα και την καλύτερη γράμμωση στην περιοχή.
Και τώρα… τι είναι τώρα αυτό; “Wasted Tears”, μοτίβο που μας αρέσει και απίστευτο μπάσιμο. Εντελώς συναυλιακό κομμάτι, που θα κάνει τη ζημιά του με γλύκα, τάβλα με κάπα και πολύ σιρόπι βύσσινο. Σπουδαίοι μουσικοί όλοι τους, δεν έχουν κανένα θέμα να αναμείξουν είδη και προσωπικό γούστο και υβρίδιο. Δεν έχουν κανένα θέμα να ενορχηστρώσουν με άνεση και να παρουσιάσουν ένα ακουστικό θέαμα υψηλών προδιαγραφών. Το άλμπουμ κλείνει με το “Trapped Under The Ice”, ένα μυστηριακό αποτύπωμα ελεγείας σε φόρμες βαθυπράσινες, βαθυγάλαζες, ίσως και λευκές του πάγου. «Υπάρχει ένα φως στο σκοτάδι»… Όταν έρχονται τα γκάζια, όταν ξαμολιούνται οι κιθάρες, όταν ταβανιάζει το rhythm section, εκεί πλέον παρατηρείται συντονισμός ρυθμών και οίστρων.
Δεν νομίζω πως υπήρχε καλύτερος τρόπος – ή μελωδικότερος – να γιορτάσει αυτή εδώ η μπάντα την επανένωσή της και το μέλλον της. Πέρα του ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ διαθέτει τον κορυφαίο τίτλο για φέτος – ποιος δαίμονας το σκέφτηκε; Ζηλεύω – είναι και μια ερωτεύσιμη ορθοπεταλιά που σηκώνει κουρνιαχτό από μελωδίες και νοστιμότατα τραγούδια. Ασήμι ορ μπαστ!
Κώστας Κούλης
Anna
Cry No More
Nothing for Me
The Sinner
Evil Waves
Bad Person
She Smiles to the Rainbow
Wasted tears
Trapped Under the Ice
LINE-UP:
Dimitris Gasparatos – Vocals, Guitars, Keyboards
Spiros Fousekis – Guitars
Tony V. – Drums
D.M – Bass
Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me?