Θεώμενοι: Ιππόκαμπος @ Χώρος Κ4

H ζωή είναι μνήμες. Εικόνες ζούσες από το παρελθόν. Ομιλούσες – ή μη – ταινίες δευτερολέπτων και ωρών. Δευτερολέπτων ή ωρών. O Δημήτρης και η Βερόνικα γνωρίστηκαν σε ένα πάρτι. Εκείνη ανέβηκε στην ταράτσα. Εκείνος έχει υψοφοβία. Το πρώτο ραντεβού τους το έδωσαν σε ένα λούνα παρκ. Και πάνω στη ρόδα, εκείνος δεν τολμά να κοιτάξει κάτω. Τολμά όμως να βρίσκεται εκεί πάνω, γιατί είναι τρελά ερωτευμένος με τη Βερόνικα. Δεν αργούν να γίνουν ζευγάρι. Και μερικές εκατοντάδες μέρες μετά… Δεν αντέχουν ο ένας την παρουσία του άλλου! Να φύγει μακριά εκείνη, να φύγει ακόμα πιο μακριά αυτός. Μέχρι που συνειδητοποιούν ότι οι λάμπες των μνημών τους τρεμοπαίζουν. Και σβήνουν. Και μαζί τους χάνονται θύμησες από την κοινή ζωή τους. Εκεί πλέον τους επισκέπτεται ο ιππόκαμπος. Ο προσωπικός τους ιππόκαμπος. Ο οποίος δεν αισθάνεται και πολύ καλά…

Οι δύο ηθοποιοί στέκουν ακίνητοι για όσοι ώρα μπαίνουν οι θεατές και για όση ώρα τακτοποιούνται στις θέσεις τους. Το έχω ξαναδεί αυτό, δεν δηλώνω οπαδός, αλλά σίγουρα προσθέτει στην πλοκή. Όλη την ώρα που ο θεατής κάθεται απέναντι από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, δεν μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω του και δεν μπορεί να δείξει καφρίλες, ταλαιπωρώντας το κινητό του. Κάπως έτσι κυλούν πάνω από είκοσι λεπτά, μέχρι που… ένας κύριος με στολή «πανδημίας» – ναι, μπορείτε να τον πείτε και αστροναύτη – εισέρχεται στη σκηνή! Θα καθίσει πίσω από τα πλήκτρα και θα αναλάβει την εισαγωγή στο θέμα και τη μουσική επένδυση των διαλόγων, έχοντας και μία ηλεκτρική κιθάρα να συνεπικουρεί. Ο κύριος Βασίλης Ράλλης παίζει LiVE κατά τη διάρκεια της παράστασης, ενώ υπογράφει και τη μουσική του έργου.

Ο κύριος Δημήτρης Μπούρας είναι ο Δημήτρης. Γλυκύς, προσηλωμένος, ταχύγλωσσος, ο οποίος μάλιστα βάζει αυτή ακριβώς την ταχυγλωσσία στο μοτίβο του κωμικού του ρόλου του. Κάνει πολλά χιλιόμετρα στη σκηνή, γίνεται διαδραστικός ελέω κειμένου – είναι πολύ ωραία η συγκεκριμένη στιγμή των γενεθλίων και δεν σποϊλάρω άλλο – και δείχνει ότι μπορεί να προκαλέσει το γέλιο και τη συγκίνηση με περισσή άνεση. Ο ίδιος δένει όμορφα με τη συμπρωταγωνίστριά του…

…η οποία συμπρωταγωνίστριά του, η κυρία Βερόνικα Μπακόλα (ωραία ιδέα να κρατήσουν τα ονόματά τους οι πρωταγωνιστές), είναι γλυκιά σαν καραμέλα, όπως και σκληρή σαν ανοξείδωτο ατσάλι ποιότητας 316L, όταν χρειαστεί και η οποία ανταποκρίνεται με την ίδια άνεση στα ερμηνευτικά της καθήκοντα. Έχει προσεγγίσει τον ρόλο γήινα, καθημερινά, είναι το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Θέλει απλά να αγαπηθεί, γι’ αυτό που είναι. Και είναι πρόθυμη να πολεμήσει για τη σχέση της. Σοκάρεται από τις μνήμες που σβήνουν, παλεύει να κάνει εκείνες τις λάμπες να ανάψουν ξανά. Δεκαπέντε ηλεκτρικά φωτάκια, που θα λάμψουν πάνω σε μία ζήση αποτελούμενη από δύο ζωές. Ήταν και εκείνη τίμια στην κωμική προσέγγιση και συγκίνησε το ίδιο γνήσια.

Η σκηνή στην οποία μιλούν παράλληλα… Θα σας θυμίσει πολλά. Μήπως πλέον οι άνθρωποι δεν μιλάμε ο ένας στον άλλο, αλλά «απλά» αγορεύουμε παράλληλα; Η σκηνοθεσία των κυρίων Θύμιου Διαμάντη και Κώστα Κουτρούλη, οι οποίοι υπογράφουν και το κείμενο, κατάφερε να δημιουργήσει μία κατάσταση “Catch 22” σε έναν μικρό χώρο και μία κλειστοφοβική διάθεση, χωρίς φτιασίδια, χωρίς υπερβολές.

Ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου μας είναι το κέντρο της μνήμης. Συγκρατεί εικόνες και περιστατικά. Αν παρουσιάσει πρόβλημα… τότε δεν έχουμε μνήμες! Η ομοιότητά του με το γνωστό πλασματάκι της θάλασσας είναι αόριστη, όπως διαβάζω, αλλά η λειτουργία του πολύ συγκεκριμένη. Και η δυσλειτουργία του, δυστυχώς, ακόμα περισσότερο.

Είδα πολλά νέα παιδιά στον χώρο. Να υποθέσω ότι είναι συμμαθητές ή συσπουδαστές ή φίλοι και ήλθαν να στέρξουν. Πολύ ευγενές, πολύ γλυκό και η καλύτερη εγγύηση ότι ο άνθρωπος και ιδίως ο Έλληνας, θέλει να αποκολληθεί από τη «μαγκιά της φυλής μας». Να έλθετε να δείτε αυτή την παράσταση. Θα δείτε με άλλο μάτι όλες τις σχέσεις σας, από οικογενειακές μέχρι ερωτικές. Θα δείτε. Τελεία.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.