Καλώς ορίσατε στο Temple Athens! Το λαϊβάδικο που τείνει να γίνει το στέκι όλων των Μέταλ σχημάτων στην πρωτεύουσα. Όλοι έρχονται εδώ και όλοι περνάνε από δω. Απόψε τρία συγκροτήματα, που συνεχώς προοδεύουν, συνεχώς κάνουν πράγματα, συνεχώς κινούνται.

Τη γιορτή ανοίγουν οι Social Scream. Τους έχω ξαναδεί και θα τους βλέπω όποτε εμφανίζονται. Γκαζάτη μουσική, δυναμική παρουσία και παλαβό τρέξιμο, ιδίως όταν μπουκάρουν τα δίκασα και… Και καλό θα ήταν να γίνεται πανικός και χαμός στο moshpit, όποτε ηχούν έτσι. Η φωνή θα μπορούσε να είναι άνετα στους Sacred Reich ή στους Overkill! Το ξύλο που πέφτει είναι καλοδεχούμενο και θα μας ενοχλήσει πολύ αν ποτέ σταματήσει, κάτι που δεν βλέπω να συμβαίνει για τα επόμενα τρεις χιλιάδες χρόνια.

Faith, Prison Of Freedom, Social Scream, Smell The Demon, DNA ETERNAL, Unblood, Connect, Truth Divider, Luna Dark, Spartan Blood

Οι Medusa’s Wrath βρίσκονται εδώ. Το καταμαρτυρά η κούκλα αλά Alice IH, η οποία βρίσκεται εκεί, στη σκηνή. Απόλυτα κεφάτοι και απίστευτα ενεργητικοί, όλοι οι παίχτες (και η παίχτρια φυσικά) εξαπολύουν Μέταλ υψηλών προδιαγραφών. Riff και κόντρα riff, τραγούδια από το πλέον πρόσφατο “Pavor Exitium Mors” και από το παρελθόν, η Annabelle και οι σκοτεινές διαθέσεις της, το μαχαίρι, ένα ακυκλοφόρητο κομμάτι και τρομερή σκηνική παρουσία.

Το γρέζι στη φωνή είναι ασυναγώνιστο και ο συνήθης ύποπτος, ο κιθαρίστας που ακούει στο όνομα Petran, φροντίζει να γίνει ένας πρώτης τάξεως ψυχαγωγός.

Παρατηρεί ότι ο κόσμος από κάτω δεν «βράζει» τόσο όσο θα ήθελε. Κατεβαίνει λοιπόν από τη σκηνή. Και εκεί εμφανίζεται ο «απρόσμενος επισκέπτης». Ο Γιώργος Θεοδωρέλος, ίσως ο πιο γκουρού των γκουρού γύρω από την αγαπημένη μας μουσική (μόνο τον Μαθιουλάκη συγκρίνω με σένα, φίλε) και τις μπάντες της πατρίδας μας, ως άλλος Dickinson στο LiVE After Death, σηκώνει στους ώμους του τον Πετράν και όλες οι φωτογραφίες της βραδιάς πλέον τους ανήκουν.

Ένα highlight γεμάτο αυθορμητισμό και συγκίνηση. A, μην το ξεχάσω… Τα παιδιά πρέπει να πάρουν βραβείο για τις εμπνεύσεις για τα setlist τους. Και δεν εννοώ την επιλογή των τραγουδιών, αλλά το ίδιο το setlist! Δείτε ιδέα και ποιότητα και πείτε μου αν έχετε δει καλύτερο, ανεξαρτήτως μπάντας, χώρας και προϋπολογισμού.

Η ώρα έχει έλθει, έχει φτάσει πλέον, για τους Demoralize. Θέσεις μάχης, εισαγωγή και το κάλεσμα του δράκου ήτοι “Dragon’s Call” πετάει πάνω από το κοινό στο Temple. Συμφωνικό, γεμάτο, μελωδικό, με ένα ρεφρέν που κολλάει αμέσως και με μία μπάντα που παίζει όπως πρέπει, όπως θέλει και όπως το έχουμε ονειρευτεί. Η φωνή του Μιχάλη δίνει την ιδανική επίγευση, έτσι κι αλλιώς ο άνθρωπος μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα και οι συμπαίχτες του είναι όλοι τους εξαιρετικοί. Μας χαρίζουν και ένα καινούργιο τραγούδι, το “Blackreach” (παιχνιδάδες, άλλως gamers, του κόσμου, ενωθείτε) και όλα γέμισαν μελωδία.

Intro, Dragon’s Call, Chainfire, The Beginning, Bloodlust, Blackreach (ακυκλοφόρητο), The Prophet, Dreamwalker

Είναι μια βραδιά για όλους εκείνους που αγαπούν το Μέταλ, που αγαπούν τις ελληνικές μπάντες, που δεν χάνουν ευκαιρία να τις δουν και να τις θαυμάσουν. Είναι μια βραδιά για τους φίλους και τις φίλες που ξέρουν πως η χώρα μας είναι η Μέταλ πρωτεύουσα της Ευρώπης και πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα και από κανέναν. Το έχω γράψει πολλές φορές, δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσω να το γράφω. Και καλό θα ήταν να καταλάβουν κάποιοι πως οι ελληνικές μπάντες ήλθαν για να μείνουν. Έτσι ακριβώς!

Κώστας Κούλης

Photos: Stiver Graunne, wPITw agency