Να ευχηθούμε να έχουμε μία καλή σεζόν. Γεμάτη συναυλίες, χωρίς έκτροπα και πολλά μα πολλά ελληνικά συγκροτήματα. Αρχής γενομένης… Τρία σχήματα με την ιστορία του το καθένα. Μικρή, μεγάλη, δεν έχει και τόση σημασία. Αυτό που ΕΧΕΙ σημασία είναι να συνεχίζουν να κάνουν αυτό που κάνουν. Και να το κάνουν επειδή τους αρέσει και επειδή έτσι θέλουν.

Πρώτοι στη σειρά εμφανίζονται στη σκηνή οι Costas Varras Group. O σπουδαίος κιθαρίστας και οι μπαρουτοκαπνισμένοι μουσικοί σύντροφοί του εξαπολύουν ένα μείγμα Μέταλ καταιγισμών, Hard Rock αισθητικής και μελωδικών απολήξεων. Ο Βάρρας μπορεί να κάνει την κιθάρα του να ματώσει και ο ίδιος δεν θα ιδρώσει καν. Στη φωνή βρίσκεται ένας απίθανος screamer και περιπατητής των υψηλών συχνοτήτων, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και γενικά όλοι οι μουσικοί στέκονται εκτελεστικά πολύ ψηλά. Θα παίξουν και instrumental, θα μας δώσουν και μία διασκευή στο “I’ll See The Light Tonight”, του κορυφαίου Σουηδού κιθαρίστα.

Σε κάποιο σημείο ο Βάρρας σολάρει και το κάνει με περισσή άνεση. Να επιπλήξω μόνο τον υπεύθυνο για τα φώτα. Έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο που παίζει παπάδες και δεν του δίνεις spotlight; Κρατάς τα φώτα στη σκηνή όλα αναμμένα και «προδίδεις» τους συμπαίχτες του, οι οποίοι απλά στέκονται, μια και δεν έχουν εκείνη τη στιγμή ρόλο; Καλό θα είναι αυτά να αποφεύγονται. Κάποια στιγμή έρχεται προς το μέρος μου ένας φίλος και θαυμάσιος μουσικός, ο οποίος μάλιστα κυκλοφόρησε πρόσφατα δίσκο με τη μπάντα του. «Να, τέτοιους παίχτες βλέπεις και σου ‘ρχεται να παρατήσεις την κιθάρα». Κοιταζόμαστε, χαμογελάμε και από κοινού παραδεχόμαστε πώς τέτοιοι παίχτες χρειάζονται, ώστε όχι μόνο να μην παρατήσεις το όργανο, αλλά να εμπνευστείς να το αρχίσεις. Άνετα.

Επόμενοι στη σκηνή οι NightKill, το σχήμα που φορμαρίστηκε πριν από εννέα μήνες και είναι πραγματικά υπέρ-δραστήριο. Μπόλικες LiVE εμφανίσεις, πολύ τρέξιμο και ήδη βρίσκονται στη διαδικασία να βγάλουν το πρώτο τους άλμπουμ. Heavy Metal mid tempo, με εξάρσεις εκεί που πρέπει, μελωδικά ρεφρέν και μία νοοτροπία που με ταξίδεψε στις πρώτες δουλειές των Dio.

Τα παιδιά το διασκεδάζουν, οι δισολίες είναι κουφέτο και όλο το οικοδόμημα είναι μπετόν αρμέ. Ο Θοδωρής Μαρτίνης μας καλώς ορίζει από μικροφώνου, μας πληροφορεί για τις δραστηριότητες του γκρουπ και προλογίζει το επόμενο τραγούδι. “Breaking The Law”, ε; Ευκαιρία να γκαρίξουμε λιγάκι, σωστά;

Μπροστά μπροστά βρίσκεται ένα από τα παιδιά που θαυμάζω πολύ, για τις γνώσεις του και την αγάπη του για την ελληνική σκηνή. Ο Γιώργος Θεοδωρέλος είναι πάντα εκεί, παρέα με τον γιο του, ο οποίος επίσης απολαμβάνει. Δεν υπάρχει ωραιότερο θέαμα. Με το καλό να βγει ο δίσκος, παιδιά!

Οι Fallen Arise λαμβάνουν τις θέσεις τους στη σκηνή. Απόψε θα παίξουν για τα δεκαπέντε χρόνια τους στη σκηνή και τα στούντιο. Απόψε θα παίξουν για μας, για κείνους και για όλους όσους πέρασαν από τις τάξεις τους. Η Fiona και ο Βλάσσης συντροφεύουν ο ένας την άλλη φωνητικά και εναλλάσσονται σαν να υποδύονται ρόλους. Παίζουν από κάθε άλμπουμ τους, παίζουν τραγούδια που δεν έχουν ξαναδοκιμάσει LiVE.

Θα φωνάξουν στη σκηνή τον Jon Sott, ο οποίος ήταν παρών στο “Eternal”, το ΕΡ που κυκλοφόρησε το 2011. Είναι διάχυτη η συγκίνηση και κάπως θα κυλήσει όλη η βραδιά. Θα φωνάξουν τον Θάνο, ο οποίος έπαιξε τύμπανα για τη μπάντα σχεδόν έξι χρόνια. Όπως και τη Σπύλα, η οποία τραγούδησε μαζί τους για μια τετραετία περίπου. Υψηλού επιπέδου απόδοση από το σχήμα και τους καλεσμένους και συνεχείς οι παροτρύνσεις να συμμετάσχουμε, υψώνοντας φωνές και γροθιές. Η Fiona είναι γλυκύτατη, με διακριτικό χιούμορ και ο Βλάσης καταθέτει την ψυχή του.

Κάποια στιγμή έρχεται η ώρα για το πολυαγαπημένο μου “Reborn”. Ναι, το άκουσα και αυτό LiVE. Και το καταχάρηκα. Και είμαι βέβαιος πως θα το χαρώ και στο μέλλον, με όλες τις απαραίτητες «χορευτικές» φιγούρες. Αυτό είναι υπόσχεση.

Να ευχηθούμε τα καλύτερα και για τις τρεις μπάντες; Ναι, εύκολα και χωρίς πολλές περιστροφές. Ματώνουν, πολεμούν και νικούν. Αυτό ισχύει για όλα τα σχήματα που βρίσκονται στον χώρο και που πράττουν τα καλύτερο για τη μουσική που αγαπούν. Ευχαριστούμε για τη μουσική, κυρίες και κύριοι!

Κώστας Κούλης

Φωτογραφίες: Stiver Graunne, wPITw agency