Έχει φτάσει η ώρα για ένα από τα πιο αναμενόμενα, για εμένα προσωπικά, Live της χρονιάς. Οι Harakiri For The Sky, όπως έγραψα και στο αφιέρωμα, είναι ένα συγκρότημα ξεχωριστό, με μία ιδιαίτερη αισθητική, που κάθε του live είναι και μία συναισθηματική εμπειρία ζωής.

Στις εννέα και τέταρτο και με τον κόσμο να αρχίζει να γεμίζει το Arch (το οποίο πρώτη φορά επισκέφτηκα και μπορώ να πω πως μου έκανε πολύ καλή εντύπωση), την βραδιά άνοιξαν οι Kiva. Το συγκρότημα αυτό από την Αθήνα μας παρουσίασε όλο τον δίσκο του που κυκλοφόρησε φέτος με τίτλο ‘An Elegy Of Scars And Past Reflections’, αφήνοντάς μου μία πολύ καλή γεύση για το τι μπορούν να προσφέρουν στο μέλλον. Το Post metal με τα πολλά sludge στοιχεία που παίζουν, είναι εθιστικότατο και σε κολλάει μονομιάς, ενώ και η σκηνική τους παρουσία είναι πολύ καλή. Δεν τους γνώριζα πιο πριν, αλλά πλέον τους έμαθα και τους προτείνω ανεπιφύλακτα για όποιον θέλει να ακούσει ποιοτική και συνάμα ιδιαίτερη μουσική. Το καλύτερο fit για αυτό που θα επακολουθούσε.

In Silence, Woe, Is Me, Delusion, From The Ego Of Our Ancestors, Voracious Soul

Και αφού ολοκληρώθηκαν οι αλλαγές στο stage και προμηθευτήκαμε τα απαραίτητα ποτά, στις δέκα και τέταρτο οι Harakiri For The Sky βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Τα λόγια πλέον είναι περιττά… για μία ώρα και δέκα λεπτά, τα περίπου τετρακόσια άτομα που βρίσκονται στον χώρο, βιώνουν αυτή την εμπειρία που δεν είναι εύκολο να περιγραφεί. Η μουσική κάνει τους πάντες να αφεθούν στη μαγεία της, με ένα συγκρότημα που παραδίδει μαθήματα για το πώς πρέπει να είναι ένα σωστό live. Το stage έχει γεμίσει καπνό και μαζί με τον φωτισμό κάνει και τον οπτικό τομέα να ταιριάξει απόλυτα με αυτά που ακούμε, ενώ και ο ήχος είναι σε πολύ καλά επίπεδα, προσφέροντάς μας τη δυνατότητα να ακούσουμε και να καταλάβουμε σε πλήρη έκταση το εύρος των μελωδιών και της δυναμικής που μας προσφέρει το συγκρότημα.

Όλοι βρίσκονται σε τρομερή φόρμα, τα κομμάτια όλα παίζονται στην εντέλεια και σε ορισμένες περιπτώσεις (Heroin Waltz) καλύτερα από το πρωτότυπο, ενώ για το τέλος μας επιφυλάσσουν μία από τις καλύτερες διασκευές που έχω ακούσει διαχρονικά, στο ‘Song To Say Goodbye’ των Placebo, που το έχουν κάνει τόσο καλό, που κάποιος που δεν γνωρίζει, εύκολα μπορεί να το περάσει για δικό τους! Συνολικά για τη βραδιά, οι μόνες αναφορές που έχω, είναι ο πολύς κόσμος που βρέθηκε στο Arch, που αν λάβουμε υπόψη την πληθώρα live αυτό το φθινόπωρο, είναι κάτι πολύ θετικό και το ίδιο το Arch Club, το οποίο με εξέπληξε πολύ ευχάριστα με τον χώρο και την ακουστική του και πιστεύω πως είναι το κατάλληλο μέρος για παρόμοια event.

Έχω την τύχη να έχω δει τους Harakiri For The Sky ζωντανά ήδη έξι-επτά φορές όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική, αλλά σαν την σημερινή εμφάνιση δεν μπορώ να θυμηθώ άλλη παρόμοια και τόσο συναισθηματικά έντονη. Το μόνο «παράπονο» είναι ίσως πως θα μπορούσαν να εμπλουτίσουν το setlist τους με ένα-δυο επιπλέον κομμάτια, ώστε η διάρκεια να είναι κοντά στη μιάμιση ώρα, αλλά και έτσι όπως ήταν μόνο παραπονεμένους δεν μας άφησαν. Όσοι βρέθηκαν εκεί το χάρηκαν με την καρδιά τους και θα έχουν να το λένε για καιρό, ενώ όσοι απουσίασαν, έχασαν την ευκαιρία να απολαύσουν ένα από τα καλύτερα Live της χρονιάς!

I, Pallbearer, Fire, walk with Me, Homecoming: Denied!, Funeral Dreams, Sing For The Damage We’ve Done, Calling The Rain, Heroin Waltz, Song To say Goodbye (Placebo)

Κείμενα, φωτογραφίες: Βαγγέλης Φαρρής