Κοντά μας η κυρία Χριστίνα Πετρολέκα, η δημιουργός, σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια της παράστασης “cLOwNELY Day”. Η ιστορία των ιστοριών μίας clown. Το ζωγραφισμένο χαμόγελο και η θλίψη που μπορεί να κρύβεται πίσω του. Η επιτυχία της αποτυχίας. Η κυρία Πετρολέκα μοιράζεται μαζί μας το πώς και το γιατί του έργου, αναφέρεται στα μελλοντικά της σχέδια και μιλά για την τέχνη της και το όραμά της. Ευχαριστούμε θερμά τον Αντώνη Κοκολάκη και τη θαυματουργή ομάδα του, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πότε γράψατε το κείμενο για την παράσταση και πότε αποφασίσατε πως το κείμενο αυτό θα έπρεπε να γίνει θεατρικό έργο;

Το κείμενο δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια των προβών. Προέκυψε μέσα από αυτοσχεδιασμούς και ακόμα και τώρα που παίζεται η παράσταση, αλλάζει. Κάθε παράσταση είναι μοναδική και μπορεί να γεννηθεί κάτι καινούργιο.  

Είναι ο μονόλογος η πιο απαιτητική μορφή της τέχνης σας; Είναι ώρες-ώρες τρομακτικό να είστε στη σκηνή μόνη σας;

Στην αρχή μου φαινόταν κάπως τρομακτικό, επειδή ένιωθα ότι έχω πολλές ευθύνες, να κρατήσω τον ρυθμό της παράστασης, να χτίσω μια σχέση με το κοινό, να οδηγήσω την ιστορία του χαρακτήρα με τρόπο που θα έχει νόημα, να είμαι σε ετοιμότητα να εξελίξω κάτι που λειτουργεί στο κοινό και να είμαι ανοιχτή σε αυτοσχεδιασμούς που μπορεί να γεννηθούν κατά τη διάρκεια. Είναι στιγμές που έχω νιώσει μοναξιά στη σκηνή και δεν είχα κάποιον παρτενέρ να τη μοιραστώ. Βέβαια, η μοναξιά είναι και το θέμα του έργου, οπότε τη χρησιμοποιώ στην ιστορία της Νέλλυ και δεν την κρύβω. Από την άλλη, το να έχω μια σκηνή μόνη μου, μου δίνει τη δυνατότητα να κάνω ό,τι θέλω, όποια στιγμή… μου δίνει σκηνική ελευθερία.

Πώς είναι να σκηνοθετείτε τον εαυτό σας; Είστε ο πιο αυστηρός κριτής σας;

Η αλήθεια είναι ότι γίνομαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και τελειομανής με την παράσταση. Κάποιες φορές είναι πολύ εγκλωβιστικό, γιατί αισθάνομαι ότι πάντα μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο, να διορθωθούν πράγματα, να αλλάξω κάτι, να προσθέσω μια λεπτομέρεια. Θα ήθελα να έρθει κάποια στιγμή που θα απολαμβάνω αυτή τη δημιουργία με μεγαλύτερη ηρεμία.

Θα λέγατε ότι το “cLOwNELY Day” είναι μία πραγματική ιστορία, μέσα από ένα πρίσμα γλυκιάς μελαγχολίας;

Ναι, είναι η ιστορία μιας ηλικιωμένης κλόουν, που ζει μόνη της με τις δυσκολίες, τις απώλειες και τις μνήμες της. Βρίσκει όμως διαρκώς τρόπους να διασκεδάσει τη ζωή, δεν το βάζει κάτω, δημιουργεί σχέσεις με οτιδήποτε και γίνεται η παρέα της. Αυτό είναι ο κόσμος του κλόουν. Δεν παραιτείται ποτέ, θα βρει την κωμωδία και στις πιο τραγικές στιγμές.

Μέχρι πότε θα είστε στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός;

Μέχρι την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου.

Έχετε άλλα πλάνα, τα οποία να είναι ανακοινώσιμα;

Σχεδιάζουμε να ταξιδέψει η παράσταση cLOwNELY day σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Και γενικά, τα καλλιτεχνικά μου σχέδια είναι εστιασμένα στην εξέλιξη της παράστασης αυτή τη στιγμή.

Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο στην τέχνη σας και σας κάνει να την υπηρετείτε με τέτοιο ενθουσιασμό;  

Ο ενθουσιασμός μου προκύπτει από τον κόσμο του θεατρικού κλόουν. Ο κόσμος του φέρνει απλότητα, αθωότητα και ειλικρίνεια στη σκηνή. Είναι διάφανος και μοιράζεται τα πάντα με το κοινό. Είναι σαν παιδί μέσα σε ένα ποιητικό σύμπαν. Δεν προσπαθεί για τίποτα, τολμάει και είναι ανοιχτός στο να αποτύχει, η αποτυχία του είναι η επιτυχία του. Με την ποιητικότητα και την κωμική προσωπικότητα μας κάνει να ταυτιζόμαστε ενσυναισθητικά με κάτι βαθιά ανθρώπινο, που φέρνει γέλιο και συγκίνηση, απελευθερώνοντάς μας από κοινωνικά πρότυπα.

Κώστας Κούλης