Οι νεαρότατοι Radiant Eclipse μπουκάρουν και αυτό που μας έρχεται στα μούτρα – σαν να κατεβαίνουμε στη Ντόχα από τις σκάλες του αεροπλάνου και όχι από τη φυόσουνα, τρώγοντας τον καυτό αέρα στα μούτρα – είναι Μέταλ που ροκάρει, πανκάρει, ντουμάρει και φιλοξενεί άγρια φωνητικά.

Έχουν αυτό το τσαγανό, το ωραίο θράσος, τον τσαμπουκά της ηλικίας που όλοι παραδεχόμαστε πως μας λείπει, όλοι στην ηλικία μου και «γύρω-γύρω» φυσικά. Αν δεν μπορείτε να κοιμηθείτε τη νύχτα, μην το φοβάστε καθόλου. Θα σας γεμίσουν εφιάλτες τούτοι εδώ. Εντελώς μελωδικά, με το ένα μάτι στραμμένο στη δεκαετία του ’80 και το άλλο… στον εφιάλτη φυσικά.

Γύρω τις εννέα και μισή βγαίνουν οι Sunlight. Καινούργιος δίσκος, “Son Of The Sun” – σύντομα η παρουσίασή του – και η καλύτερη των διαθέσεων, προκειμένου να αποδοθούν τα καινούργια τραγούδια και να επικοινωνηθούν στο κοινό. Το οποίο κοινό το γέμισε το μαγαζί. Συνέχεια έρχονται, συνέχεια μπαίνουν μέσα φίλοι, γνωστοί, οπαδοί και εραστές της μουσικής και η μπάντα παίρνει αμπάριζα και μας παίρνει τα μυαλά. Ο Μιχάλης αποδεικνύει για μία ακόμα φορά πόσο σπουδαίος τραγουδιστής είναι και πατάει νότες που νομίζαμε πως μόνο μεγαθήρια του είδους μπορούν να αγγίξουν. Του έκανα πλάκα μετά το πέρας της εμφάνισής τους. «Θα πρέπει να αποφασίσεις αν είναι τενόρος ή σοπράνο»… Γέλασε καλοκάγαθα. Το ξέρει ότι έχει φωνάρα, αλλά προτιμάει να αφήνει να μιλάνε άλλοι για εκείνον. Το σχήμα διαθέτει πλέον νέο drummer, ο οποίος παίζει εξαιρετικά, έχει μεγάλη άνεση με τα προ-ηχογραφημένα και έχει δώσει μία λυρική έκφανση, τόσο σημαντική και τόσο γεμάτη ηχοχρώματα.

Έπαιξαν με το κοινό τους, απευθύνθηκαν, ευχαρίστησαν και το διασκέδασαν. Περνάνε πολύ καλά στη σκηνή, το αφήνουν να κυλήσει σε μας τους από κάτω και όσο για το παράδοξο του κενού, εκεί στη μέση… Μάγκες, είχατε απόλυτο δίκιο! Θα τονίσω για ακόμα μία φορά, αφού επανάληψη μήτηρ και τα λοιπά, πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα απόλυτα μελωδικό σχήμα, το οποίο προχωράει συνεχώς προς τα εμπρός και το οποίο θα θέλαμε σύντομα να δούμε σε open air εμφάνιση, σε μία μεγάλη σκηνή, να τα σπάει όπως έχει κατά νου. Καλοτάξιδος ο γιος του Ήλιου, κύριοι!

Οι Kosmogonia είναι ευτυχείς, καθώς το δεύτερο άλμπουμ τους έχει μόλις κυκλοφορήσει και έχει λάβει τις πλέον εξαιρετικές κριτικές. Το “Aella” μιλάει σε όλους εκείνους που αγαπούν το Μέταλ, τον λυρισμό, τα πνευστά ηχοτοπία και η μπάντα το αναπαράγει επί σκηνής με περισσή ευκολία. Η εισαγωγή παίζει, το συγκρότημα μας καλώς ορίζει στο ταξίδι και οι πέντε τους παρατάσσονται, ο Κώστας μας απευθύνεται και μας βάζει στην ατμόσφαιρα του άλμπουμ. Σε κέφια όλοι τους, σε πολλά κέφια όμως, παίζουν και μας συμπαρασύρουν. Θα χτυπηθούμε, θα τραγουδήσουμε, θα είμαστε εκεί μπροστά, θα κραυγάσουμε, θα ευφρανθούμε και θα ευχαριστηθούμε.

Είναι μεγάλοι παίχτες όλοι τους. Είναι σοβαροί, μετρημένοι, προβαρισμένοι και ξέρουν να κάνουν τη μουσική τους να ακούγεται μεγαλειώδης. Είτε μας ευχαριστούν με κάφρικη φωνή είτε με καθαρή, το εκτιμούμε ακριβώς το ίδιο. Είναι μεγάλο πράγμα να αντιλαμβάνεται ο μουσικός το εύρος της μουσικής απήχησής του και να το κάνει παντιέρα για να περνάμε όλοι μας καλά. Γιατί – και αυτό έχει όλη τη σημασία του κόσμου – το βασικό είναι να περνάει καλά η μπάντα. Φυσικό συνεπακόλουθο είναι να περνάει καλά και ο κόσμος. Και αυτό ακριβώς έγινε στην εν λόγω συναυλία. Το κουιντέτο έκανε την καλύτερη δυνατή ζημιά. Και ήταν μία ζημιά που ευχαρίστως θα θέλαμε να επαναληφθεί. Και σύντομα μάλιστα.

Κώστας Κούλης

Φωτογραφίες: Stiver Graunne, wPITw agency