Το γέμισε ο κόσμος το μαγαζί! Το Κύτταρο είναι τίγκα και δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από το να βλέπεις ελληνικές μπάντες να μαζεύουν λαό στις χαρές τους. Οι Need αποφάσισαν να επιστρέψουν και μαζί τους χάρηκαν όλοι εκείνοι που αγαπούν τη μουσική, τα Prog μοτίβα, ο μύθο-θρύλος των The Mars Volta, τα πανδύσκολα πράγματα, που από κάποιους ανθρώπους παίζονται πανεύκολα.

Πριν από τους Χρειαζούμενους, ένα νεανικό συγκρότημα, που μας έκανε τρομερή εντύπωση. Οι Corrupted Symmetry δημιουργήθηκαν πριν από τέσσερα χρόνια περίπου, έχουν ήδη βγάλει ένα άλμπουμ, το οποίο ονόμασαν “Demo” (αυτό-σαρκασμός ισούται με υψηλής ποιότητας χιούμορ) και θυμίζουν ιστορίες τύπου Dream Theater. Αντάμωσαν όλοι τους στο μουσικό λύκειο ή στο ωδείο; Πέντε παιχτούρες, πέντε άνθρωποι που δένουν τα όργανα κόμπο και ένα σχήμα που μας έβαλε στη μέση, να τσεκάρουμε μπας και έρχονται από τη μεριά οι Porcupine Tree, από την άλλη ο Steve Vai και τα πάθη του πολέμου του, από μία τρίτη μεριά οι Spock’s Beard και οι the tangent και μου έφυγαν τα σαγόνια όταν έπαιξαν με διάφορους χρόνους και όταν τα σόλο έγιναν διαστημικά.

Τρομερή ομάδα, θα κάνει πράματα και θάματα στο μέλλον και ένας τραγουδιστής λυρικότατος, ευγενέστατος, ο οποίος θα μεστώσει και θα μας δώσει τα μυαλά στο χέρι κάποια στιγμή και ο οποίος φορούσε μπλουζάκι Mindcrime, έτσι για να μην γλυτώσει κανείς. Επίλογος με κομμάτι δέκα λεπτών παρακαλώ και πολύ σοβαρές ενδείξεις για το μέλλον τους, τους προσανατολισμούς τους και τα θέλω τους.

Intro, News Form Nowhere, Sands Of Time, As Dark As The Sun, Fall Of Dawn (Drum Solo – Guitar Solo), Monument, Cosmic Scheme

Δέκα χρόνια έχουν περάσει από το “Orvam: A Song For Home”, ε; Και δεν το γιορτάζουμε; Κάπως έτσι σκέφτηκαν και οι Need και κάπως έτσι χτίστηκε το σκηνικό για απόψε. Λίγα λεπτά μετά τις δέκα (και δεκατρία έλεγε το ρολόι μου – έτσι για να ικανοποιήσω διαφόρων ειδών OCD) ακούγονται οι πρώτες νότες και η μπάντα δείχνει εκρηκτική.

Ο πολυπράγμων και πανεπιστήμονας Γιώργος Τζαβάρας δεν βάζει γλώσσα μέσα – κυριολεκτικά! Σαν θρασύτατο υβρίδιο Michael Jordan, σαν σκύλος που πετάει από τη χαρά του, σαν ένα παιδί που κλειδώθηκε σε καραμελάδικο, πατάει γερά στη σκηνή και παίζει αυτές τις μελωδίες που ακούς και λες «Μα είναι δυνατόν; Πώς διάτανο τις σκέφτονται»; Ο Γιάννης στη φωνή δίνει όλη του την ψυχή. Είναι γρεζάτος, είναι αεικίνητος, είναι παντού. Η αρχική φράση του «Καλησπέρα σας, είμαστε οι Need», είναι όλα τα λεφτά. Σύνεση, προσήλωση, εντοπισμός στόχου, φάιαρ!

Κάποιο τεχνικό πρόβλημα πάει να χωθεί, αλλά οι Need δεν μασούν. Αποκαθιστούν και τσακίζουν σβέρκους. Σε μονούς χρόνους οι μελωδίες, σε διαστημικές διαστάσεις οι ενορχηστρώσεις. Συγγνώμη, πώς γίνεται να τα θυμούνται όλα αυτά και μάλιστα με τόση «ευκρίνεια»; Θα τρελαθούμε για άλλη μια φορά. Το κοινό συμμετέχει, τραγουδά, φωνάζει, υψώνει τα χέρια του. Οι Need είναι ΚΑΙ η παρέα μας απόψε.

Στρέφονται προς εμάς. Πολλές φορές. Θέλουν την ενεργή παρουσία μας. Ρίχνω μια ματιά στον κόσμο. Πολλές γνώριμες φατσούλες. Έχουν καταφέρει και έχουν από κάτω διάφορα παιδιά από διάφορες μεριές του ποταμού. Η επιτυχία της επιτυχίας; Η δύναμη της δύναμης; Μπα… Η γοητεία της μουσικής… απλά… Καλησπέρα σας, είμαστε οι Need. Τόσο απλά.

Τους βλέπω από διάφορα σημεία του venue. Τεράστιοι όλοι τους. Άψογες εκτελέσεις, άψογες αποδώσεις, κλινικά παιξίματα, τα οποία όμως συνοδεύονται από τόνους συγκίνησης. Είναι οι Need ό,τι πιο ονειρικό στην ελληνική σκηνή, ανεξαρτήτως ιδιώματος; Είναι Ανάγκη να απαντήσουμε;

LifeKnot, Entheogen, Rememory, Alltribe, Symmetrape, Mother, Avia, Tilikum, Construct, Nemmortal, Orvam

Κώστας Κούλης

Φωτό: Stiver Graunne, wPITw agency