Το ξέρω, το έχω δει, το ξαναβλέπω, το έχω εμπεδώσει, το θεωρώ εδώ και καιρό δεδομένο. Οι Nightstalker γεμίζουν μαγαζιά για πλάκα, έχουν κοινό που τους ακολουθεί παντού, είναι αυθεντικοί, παίζουν ένα supeRock που ακούγεται μελωδικό, φασαριόζικο μεν, τόσο φιλικό δε στ’ αυτιά μας – Stoner δεν είναι μουσικός όρος, είναι απλά μία βλακεία και μισή – και ο Αργύρης είναι από τους μπροστάρηδες που αγαπάμε να λατρεύουμε, ακόμα κι αν πει ένα τραγούδι και στη συνέχεια καληνυχτίσει. Κάποιο λόγο θα έχει. Μαζί του λοιπόν. Ιδίως όταν μας κρατά συντροφιά, παρέα με τους εξαίρετους μουσικούς συντρόφους του, για τόση ώρα.

Βγήκαν γύρω στις δέκα και μισή και ο κόσμος ήταν εκεί. Όλοι ήταν εκεί. Γεμάτη η Τεχνόπολη, με την πρώτη σειρά να υπόσχεται διασκέδαση και πολύ χτύπημα. Και σχετικά άνετη πρόσβαση. Ξέρετε, από το πλάι… Ξεκινούν και το “All Around” δονεί την ατμόσφαιρα και εμάς. Σε κέφια όλοι τους, με τον Αργύρη να απευθύνεται στον κόσμο και να ρωτά αν όλα είναι καλά, αν είναι όλοι εντάξει. Λίγο πριν βγουν έπαιζε το ”Stay Clean” από Mot… Καλά! Μην σας δείχνω εγώ τα αμπελοχώραφά σας. Λίγο πριν μαζεύονταν όλοι εκεί μπροστά και το photo pit γέμιζε επικίνδυνα. Είναι πάντα ωραίοι οι τυπάδες. Φωνάζουν, ευχαριστούν, προσκαλούν για ωραία φασαρία, γκαρίζουν εκεί που πρέπει και δεν αφήνουν το κοινό σε ησυχία. Έτσι πρέπει, έτσι κάνουν.

Ο ήχος είναι μασίφ, η ατμόσφαιρα κατανυκτική και θα πρέπει εδώ να πω την αμαρτία μου. Από το πρώτο μισάωρο και μετά, άραξα και απόλαυσα καθήμενος. Combo No 2 – να με συμπαθάς, κοπελιά, που σου είπα «Νο 3» και σε τρέλανα, αλλά δεν μπανίζω και καλά – και krakoul liquid και φέρε τα παιδιά να παίξουν όσο κάνουν κέφι. Τρία τραγούδια στο encore, ηχείων εξόδιον με το “Hassan I Sahba” του κορυφαίου Ροκ πλυντηρίου όλων των εποχών και πότε είναι το επόμενο LiVE; Και πότε θα ξανακάνουμε συνέντευξη;

All Around (Satanic Drugs From Outer Space), Just A Burn, Use, Line, Forever Stoned, Sad Side Of The City, The Dog That No-One Wanted, Sweet Knife, Cursed, Never Know (Supersonic), Zombie Hour, Trigger Happy, Baby, God Is Dead, Great Hallucinations, Go Get Some, Dead Rock Commandos, Children Of The Sun

Και πού να ακούγατε τι ήχο είχαν οι Naxatras. Δίσκος η όλη κατάσταση, με τη μπάντα να παίζει κάτι ανάμεσα σε Floyd, Genesis, Sabbath, με instrumental αισθητική, πολλή γκρούβα και μάλιστα ποιοτικότατη και με οδηγό σε όλη τούτη τη διαστημική εξόρμηση το κορυφαίο κομμάτι που γράφτηκε ποτέ από άνθρωπο σε τέτοιο μοτίβο. “Planet Caravan” και η ευφυία όλου του γένους μας σε διακόσια εβδομήντα-κάτι δευτερόλεπτα.

Οι Naxatras είναι ευγενέστατοι και εκείνοι, ευχαριστούν συνέχεια, μας χαρίζουν και ένα καινούργιο κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ τους και κερδίζουν τις ψυχές μας. Τύμπανα και κρουστά συμμαχούν, οι μπασογραμμές είναι ερωτεύσιμες και όταν ο λάρυγγας βάνει μπροστά, όλα είναι όπως θα θέλαμε.

Space Keeper, On The Silver Line, Journey To Narahmon, Proxima Centauri, Omega Madness, Utopian Structures, Waves, Horizon, Garden Of The Senses, I Am The Beyonder, The Great Attractor

Θα έλεγα ότι ήταν μία από τις πιο καλά οργανωμένες βραδιές, τόσο στο έμπα, όσο και στο έβγα και εννοείται ότι κάπως έτσι ονειρευόμαστε τη σεζόν, ότι κάπως έτσι θέλουμε να πάει. Το καλό θα λέγεται, θα γράφεται, θα υπογράφεται και θα γίνεται κτήμα όλων. Τόσο απλό. Να περνάτε καλά, τα λέμε στα επόμενα.

Κώστας Κούλης

Φωτό: Stiver Graunne, wPITw agency