Κανονικά θα έπρεπε να βάλω να παίξει το ηχητικό αρχείο, χωρίς τις δικές μου πάρλες και να το βουλώσω. Όταν μιλάει ο Μήτσος, δεν υπάρχει κανένας λόγος να χαλάω τη ροή των λόγων του με τις χαζό-ερωτήσεις μου. Ο θείος Νώντας της καρδιάς μας, ο Δημήτρης Πουλικάκος, εμφανίζεται στο Κύτταρο, στις 19 και 20 Γενάρη, παρέα με πολλούς μεγάλους μουσικούς και παίζει διάφορα τραγούδια, δικά του και όχι μόνο. «Έχουμε μια μπάντα, εννιά-δέκα άτομα, καμιά φορά είμαστε και δώδεκα, μπορεί και παραπάνω ενίοτε και παίζουμε διάφορα τραγουδάκια». Είπατε τίποτα;

Ο άνθρωπος που έχει ζήσει τόσα όσα καμιά εκατοστή εκατομμύρια από εμάς λέμε ότι έχουμε ζήσει, είναι παρέα μας και μοιράζεται μαζί μας ιστορίες, μελωδίες, αγάπες και έρωτες. Η μουσική είναι η μία παγκόσμια σταθερά. Ο έρωτας είναι το σκαμπανέβασμα που θα τσιγκλήσει τη μουσική. Η άλλη παγκόσμια σταθερά δεν μας αφορά, γιατί είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή…

Απίστευτα ευδιάθετος, άνετος και με τρομερό χιούμορ, μας κέρδισε αμέσως. Φιλικός, φίνος, μάστορας μεγάλος και μια ακόμα μεγαλύτερη αγκαλιά. Θερμές ευχαριστίες στον Νικόλα Λειβαδίτη, που φρόντισε με περισσή αγάπη να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη και στον Βασίλη Στάη, που μεσολάβησε ώστε να γίνει η γνωριμία με τον Νικόλα. Μένω υπόχρεος για τη φιλοξενία και το υπέροχο καζάν ντιπί.

Κώστας Κούλης

Ο Πουλικάκος πάει για νέα κυκλοφορία μέσα στο ’24. Το βγάλαμε το αποκλειστικό. Παρεμπιπτόντως, ο δίσκος θα βγει  ΚΑΙ σε στικάκι, ώστε να το stick it όπου δει… Και ναι, είναι ΤΟ Πάντειο και όχι η Πάντειος, εννοείται ότι (δεν) το αναγνωρίζω… Και η μουσική ΕΙΝΑΙ η κορυφαία μορφή τέχνης. Το λέει ο Μήτσος, το ασπάζομαι και πάμε να ακούσουμε.