John Emmans
Μόνο εκείνη ξέρει
Εκδόσεις Γράφημα
Μία νεαρή γυναίκα. Όμορφη. Καλλιεργημένη. Με τις δικές της φοβίες και ανασφάλειες. Με τα δικά της πιστεύω. Ένας άνθρωπος που θέλει να ζήσει, που παλεύει, που πέφτει και ξανασηκώνεται. Και όλοι εκείνοι οι συνάνθρωποί της, που κινούνται παράλληλα με αυτή τη γυναίκα. Που οι πορείες τους αγγίζουν, διασταυρώνονται, που οι επαφές επηρεάζουν.
Θέλει να ερωτευθεί. Δεν τα καταφέρνει και προσπαθεί ξανά. Πέφτει θύμα, κάνει πράγματα για τα οποία μετανιώνει. Και την επόμενη μέρα θέλει να τα αφήσει πίσω της. Εκτός από εκείνο το κακό… Που άφησε πίσω του ανθρώπους γκρεμισμένους.
Το τρίτο βιβλίου του Γιάννη δίνει το παρών και μας δείχνει την πρόοδο του συγγραφέα. Τα δύο προηγούμενα βιβλία του μου άρεσαν πολύ και είχα χαρεί το διάβασμά τους. Αυτό εδώ όμως… Το τσάκισα μέσα σε δυο μέρες και βάλτε με τον νου σας ότι μιλάμε για ένα ανάγνωσμα πεντακοσίων σελίδων. Τα μάτια έτρεχαν πάνω στις σελίδες, το μυαλό είχε εστιάσει μόνο στην ιστορία και τις ανατροπές, που διαδέχονταν η μία την άλλη. Η Ανδριάνα ψάχνεται και ψάχνει. Μπλέκει με διάφορα πρόσωπα. Δεν έχει κανείς την παραμικρή ιδέα αν θα της βγει σε καλό ή σε κακό όλο αυτό. Κανείς δεν ξέρει. Μόνο εκείνη… Και ούτε καν…
Ο συγγραφέας προχωρά σε μια καταγραφή ιστοριών και σύνθεση προσωπικοτήτων, που εξιτάρει τον αναγνώστη. Δεν υπάρχουν ο καλός και ο κακός της ιστορίας. Όλοι οι χαρακτήρες είναι καλοί ή κακοί, κατά περίπτωση. Όπως οι «κανονικοί» άνθρωποι. Έχουμε το καλό και το κακό μέσα μας και αρκετές φορές υποχωρούμε μπροστά σε κάποια κολλήματά μας. Και το μετανιώνουμε μετά. Και το ξανακάνουμε. Και το ξανά-μετανιώνουμε.
Εγώ θα το χαρακτήριζα άνετα ως το καλύτερο βιβλίο του, μέχρι το επόμενο φυσικά. Ο Emmans κατάφερε να μας δώσει μία ιστορία που θα μπορούσε να γίνει εύκολα ταινία ή σειρά στην τηλεόραση. Οι διάλογοι είναι αληθινοί, ανθρώπινοι, σχεδόν της διπλανής πόρτας. Οι πρωταγωνιστές είναι στην ουσία δευτεραγωνιστές και τριταγωνιστές της κοινωνίας μας. Είναι άνθρωποι, με τους οποίους έχουμε ανταλλάξει κουβέντες, ίσως και να έχουμε κάτσει παρέα για ένα δίωρο. Και μετά βρεθήκαμε μακριά ο ένας από τον άλλο, χωρίς να επιζητούμε την «επανένωση». Ο Emmans δημιουργεί ένα μικρό σύμπαν, το οποίο στέκεται σαν το αδελφάκι του «δικού μας». Και εκεί κερδίζει την παρτίδα και τις εντυπώσεις. Με σύμμαχο τα εξαιρετικά ελληνικά του και το κινηματογραφικό γράψιμο, καταφέρνει να μας έχει «εγκλωβισμένους» στο βιβλίο του, να προσπαθούμε ασθμαίνοντας να φτάσουμε στην κάθαρση, ενώ στην ουσία θα αντικρύσουμε μία σειρά καταστάσεων, λίγο πριν τις αφήσει ο χρόνος και η πένα του συγγραφέα.
H Ανδριάνα είναι η σύγχρονη γυναίκα, που θέλει να μάθει από τα λάθη της, αλλά καταλήγει να τα ξανακάνει. Οι χαρακτήρες γύρω της θέλουν να της σταθούν ή να την εκμεταλλευτούν. Σας θυμίζει κάτι; Είναι μικρογραφία της κοινωνίας μας όλο αυτό; Είναι ένα ψυχογράφημα που αγγίζει όλους όσους επιχειρούν να το διαβάσουν;
Θα τα κουβεντιάσουμε όλα αυτά με τον κύριο Emmans σύντομα. Προς το παρόν, έχετε να διαβάσετε όλες εκείνες τις σελίδες και μετά να αναρωτηθείτε πώς έφυγαν τόσο γρήγορα, σχεδόν σαν σμάρι πτηνών που αποδημεί για τις ζεστές γαίες. Καλοτάξιδο, Τζόναρε!
Κώστας Κούλης
Thank you for your sharing. I am worried that I lack creative ideas. It is your article that makes me full of hope. Thank you. But, I have a question, can you help me? https://www.binance.info/join?ref=P9L9FQKY