Παρατηρώντες: ΟΛΑ… ΛΑΘΟΣ! @ Καλοκαιρινό Θέατρο Αθηνά

Τι έγινε, Καζαμάκι; Μας στέλνεις σε μία παράσταση και περιμένεις να γράψουμε ανταπόκριση (τη λέξη «κριτική» την αφήνουμε για τις δημοσιογραφάρες, που νομίζουν ότι έχουν ανακαλύψει τον τροχό και το team-viewer και που ένα «φου» να τους έκανε ο Γεωργουσόπουλος, θα κατέληγαν στον Καύκασο, με σώβρακο-γουνάκι, γιαλατζοντεμέκ σχοινιά, φαφούτικα αρπαχτικά και pending εξώδικα από τους Manowar), ενώ γνωρίζεις πολύ καλά ότι ΔΕΝ γίνεται να γράψουμε ανταπόκριση; Τι να γράψω, μαρή; Ό,τι και να πληκτρολογήσω, όπου και να αναφερθώ, θα θεωρηθεί spoiler!

Αρχικά να πω ότι η παράσταση κρατά πάνω από δύο ώρες. Και πως σε όλες αυτές τις ώρες… γελάς! Και μάλιστα πολύ. Και μάλιστα χωρίς πίεση. Θες το απίστευτο και θεοπάλαβο κείμενο των Henry Lewis, Jonathan Sayer και Henry Shields, θες τα μαγικά που έκανε για ακόμα μια φορά η Θέμις Μαρσέλλου σε απόδοση και σκηνοθεσία, θες οι εξωγήινες ερμηνείες των πρωταγωνιστών, θες μία ομάδα που παίρνει κάθε βδομάδα Champions League, μας σερβιρίστηκε μία παράσταση όνειρο. Μαύρη κωμωδία θέλετε; Παρωδία θέλετε; Μυστήριο μήπως; Play within a play ίσως; Τι τραβά η όρεξή σας; Απόψε θα θαυμάσουμε το έργο «Δολοφονία στον οίκο των Havesham» ή κάτι παρόμοιο. Η ομάδα παραγωγής, η περίφημη Cornley Polytechnic Drama – πώς τη λένε – Society είναι πολύ υπερήφανη για την επιλογή της. Ναι, είναι η ίδια υπέρ-ομάδα που έχει ανεβάσει το «Ο άθλιος» του Βίκτωρος Ουγκό, το «Η χιονάτη και οι τέσσερις νάνοι» (τρελές πιένες τα παιδικά) και το «Ρωμαίος». Σκέτο. Αυτό κι αν έκανε επιτυχία…

Όπως καταλαβαίνετε, η ομάδα παραγωγής τα παίζει όλα απόψε. Είναι η πρώτη φορά που διαθέτει έναν φουλ θίασο, ένα καλό σκηνικό – παίζεται και λίγο αυτό – και ένα σπουδαίο «κρου» (πλήρωμα εννοώ, ντουγάνι, όχι κραυγή μαύρου πτηνού). Δεν μας παίρνει για λάθη. Καλά, κάτι μπορεί να πάει στραβά. Άνθρωποι είμαστε. Δεν είναι ανάγκη να πάνε όλα λάθος όμως. Και κάπου εδώ ακούμε τον Μέρφυ να γελάει μέχρι θλάσεως πλευρών.

Λίγες ώρες πριν τον αρραβώνα του, ο Charles Haversham βρίσκεται νεκρός στο κρεβάτι του. Καλείται αμέσως η αστυνομία και δη ο υπέρ-καρά-ούλτρα-γουάρου επιθεωρητής Carter, φτάνει στην έπαυλη του άτυχου παρ’ ολίγον γαμπρού και ξεκινούν οι ανακρίσεις. Πώς ακριβώς έφυγε από τη ζωή ο Τσάρλι; Τι αφηγούνται όσοι τον έζησαν από κοντά τις τελευταίες του ώρες; Και τι σόι άνθρωποι είναι οι υπόλοιποι, οι οποίοι βρίσκονται στη βίλα; Ο αδελφός του, η – επίσης παρ’ ολίγον – αρραβωνιαστικιά του, ο κολλητός του, ο μπάτλερ… Και πού πήγε ο Γουίνστον; Συγκρατήστε αυτό το τελευταίο. Πώς; Ναι, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και λουρί…

Αυτή είναι η υπόθεση του έργου. Τώρα, το τι θα συμβεί πάνω στη σκηνή… ΔΕΝ θα πιστεύετε τα μάτια και τα αυτιά σας! Θα νομίσετε ότι οι Monty Python και ο Mel Brooks, παρέα με τους υπόλοιπους ευφυείς των θεότρελων κωμωδιών, έχουν συνωμοτήσει, ώστε ό,τι πατάτα και ό,τι χαζομάρα συμβούν επί σκηνής, να είναι βασικό καύσιμο για το ειλικρινές και άφθονο γέλιο των θεατών.

Ρεσιτάλ ερμηνείας από τους κυρίους Θανάση Τσαλταμπάση, Ζήση Ρούμπο, Αργύρη Αγγέλου (μας ξετρέλανε η δρακουλίστικη/ιρμαβέπικη χροιά του), Στράτο Λύκο, Γιώργο Χατζή, Βαγγέλη Πιτσιλό και τις κυρίες Κατερίνα Σούσουλα και Παρθένα Χοροζίδου. Οι οποίοι κύριοι και οι οποίες κυρίες θα πρέπει να είναι τα κορυφαία τρελοκομεία στον πλανήτη, όση ώρα κρατά η παράσταση. Αδυνατώ να διανοηθώ ότι δεν γελούσαν, ότι δεν “έσπασαν” και οι ίδιοι με όλα αυτά που έκαναν, ενώ διαδρούσαν και με το κοινό. Ο θίασος στο σύνολό του είναι μία καλολαδωμένη μηχανή, χωρίς το παραμικρό ψεγάδι, η οποία βγάζει στη σκηνή το χίλια πεντακόσια τοις εκατό των δυνατοτήτων της. Ελάτε προετοιμασμένοι για ένα πράγμα. Να ξεχάσετε το όνομά σας από το γέλιο! Εννοείται ότι δεν θα πούμε τι γίνεται στο τέλος, θα σας δώσουμε όμως μία εξαιρετική πληροφορία. Μμμ… ναι… Δεν ξέρω αν είναι εξαιρετική… Τη βάφτισα έτσι, γιατί έτσι μου άρεσε και γιατί… Μισό, μισό, να ξεκαθαρίσουμε… Πού ακούστηκε, ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ, να γελάς και στο διάλειμμα του έργου;

Συνέβη ΚΑΙ αυτό! Βαράει διάλειμμα που λέτε, ο κόσμος ετοιμάζεται να την κάνει για το φουαγιέ ή για έξω από το μαγαζί ελέω θεριακλικίου και οι αθεόφοβοι ηθοποιοί… συνεχίζουν! Θα μας τρελάνετε; Θα μας ισοπεδώσετε; Πόσο πια; Πολλά μπράβο στην κυρία Μαρσέλλου για τον εμπνευσμένο οίστρο και φυσικά στην κυρία Μαρία Φιλίππου, για το εκπληκτικό σκηνικό, ενώ πραγματικά σκόραρε από τα αποδυτήρια η κυρία Παναγιώτα Κοκκορού, στον τομέα των κοστουμιών.

Επίσης! Τι, πήγατε να διαβάσετε άλλο άρθρο; Εδώ, εδώ θα μείνετε, μέχρι να ανοίξουν οι «μαύρες» θύρες του ΟΑΚΑ. Επίσης, λοιπόν, τι τρομερή ιδέα ήταν αυτή, όσον αφορά τον πρόλογο; Τρέβορ, δηλώνουμε πλέον οπαδοί σου. Θέλουμε να παίξεις και βιόλα την επόμενη φορά, να παίξεις και τσέλο και κοντραμπάσο και να ακούσουμε την εισαγωγή του “Jaws” από κλαρινέτο μπάσο. Πανέξυπνη ιδέα και πρώτης κατηγορίας ζέσταμα για αυτά που θα επακολουθήσουν. Όσο για τη «βοηθό παραγωγής»… Κοτζάμ Τζώρτζογλου σηκώθηκε να σε ασσιστάρει. Τι άλλο θες δηλαδή;

Είναι σίγουρα η κωμωδία του καλοκαιριού, είναι δροσιά από μόνη της και είμαι βέβαιος ότι θα το διασκεδάσετε. Αν δεν γίνει αυτό, στείλτε μου μήνυμα να σας δώσω από δύο εισιτήρια για το snakepit των Metallica. Χαρά μου θα είναι. Έτσι κι αλλιώς, εγώ Maiden θα πάω να δω…

Κώστας Κούλης

Υστερόγραφον-ε: πουλάω CD με διάφορα τραγούδια Ντουράν-Ντουράν. Τιμαί λογικαί, πληροφορίαι ίνμποκ-ς

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ

Θανάσης Τσαλταμπάσης, Παρθένα Χοροζίδου, Αργύρης Αγγέλου, Στράτος Λύκος, Γιώργος Χατζής, Κατερίνα Σούσουλα, Βαγγέλης Πιτσιλός και ο Ζήσης Ρούμπος