6949256666 press@keysmash.gr

Ομάδα Σιμουλτανέ – Η συνέντευξη

keysmash powered by dycode

Μία τραγωδία από το μυαλό και τα χεράκια του μεγαλύτερου των μεγάλων. Ο Κοριολανός του Γουίλιαμ Σαίξπηρ, μέσα από τη θεώρηση, τη μελέτη και το παίξιμο μίας ομάδας που θέλει να κάνει τη διαφορά και που επιλέγει να προχωρήσει με τη δεδομένη λατρεία για την τέχνη της. Η Ομάδα Σιμουλτανέ θα βρίσκεται στο Ρεκτιφιέ και από κει θα μας προσφέρει τη δική της βερσιόν, πάνω σε μία ιστορία που περπατά, τρέχει και ίπταται, πέρα από εποχές και έτη. Κυρίες και κύριοι, η Ομάδα Σιμουλτανέ βρίσκεται κοντά μας. Θερμές ευχαριστίες στη Νατάσα Παππά, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πώς  γεννήθηκε η ιδέα να ανεβάσετε το συγκεκριμένο έργο; Τί ήταν αυτό που σας οδήγησε να κάνετε όλο τούτο πραγματικότητα;

Νεφέλη Κράλλη: Όταν ψάχναμε το επόμενό μας έργο με τον Κωνσταντίνο, θέλαμε να φύγουμε λιγάκι από την κατήφεια της καθημερινότητας. Ακολουθώντας και τις συμβουλές  των φίλων μας, ψάχναμε μια κωμωδία. Δεν μας έβγαινε όμως, δεν ήταν κάτι που θέλαμε να κάνουμε εκείνη τη στιγμή. Ο Κοριολανός είναι ένα κείμενο που ο Κωνσταντίνος αγαπάει από παλιά. Μας γοήτευσε το πόσο διαχρονικό είναι ακόμα σήμερα κι αποφασίσαμε να δουλέψουμε πάνω σ’ αυτό.

Τι σας γοητεύει στα έργα του Σαίξπηρ;

Ορφέας Ιωάννης Γκουγκουλής: Τελειώνοντας το δεύτερο έτος της σχολής και έχοντας κάνει δραματολογική ανάλυση στα περισσότερα έργα του Σαίξπηρ, έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Άλντους Χάξλεϋ, «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος». Ο τίτλος του βιβλίου είναι εμπνευσμένος από το έργο του Σαίξπηρ «Η Τρικυμία» και συγκεκριμένα από τη φράση του Πρόσπερο, όταν φτάνει στο νησί όπου αναφωνεί «Ω! Θαυμαστέ καινούργιε κόσμε». Μέσα από αυτό το έργο λοιπόν κατάλαβα και τη σπουδαιότητα ολόκληρου του έργου του Σαίξπηρ, αφού ο Τζον, ο νεαρός Ινδιάνος, έχει σαν μοναδική του μόρφωση, ένα βιβλίο με τα άπαντα του Σαίξπηρ. Ένα βιβλίο που το έχει διαβάσει άπειρες φορές και το έχει κατανοήσει σε μεγάλο βαθμό, πλάθοντας τον χαρακτήρα ενός νέου σε ευγενή και ρομαντικό, πιστεύοντας πως η αγάπη είναι ένα τεράστιο δώρο για τον άνθρωπο. Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι μέσα από τα έργα του Σαίξπηρ, ένας άνθρωπος μπορεί να διδαχθεί όλα τα συναισθήματα της ανθρώπινης φύσης στον θετικό και αρνητικό βαθμό τους. Κατάλαβα πως ο Σαίξπηρ σε κάθε έργο του καταπιάνεται και με κάποιο από αυτά τα συναισθήματα, όπως είναι η οργή, το μίσος, η χαρά, η αγάπη, η ευτυχία, ο φόβος… Και μέσα από την πλοκή του έργου, σου διδάσκει την αξία που μπορεί να έχει ή μη, το οποιοδήποτε από αυτά, αναλόγως της χρήσης που θα επιλέξεις εσύ να κάνεις. Αναρωτήθηκα λοιπόν και συνεχίζω ακόμη και σήμερα να αναρωτιέμαι, αν στη δική μας κοινωνία, στον δικό μας κόσμο, υπάρξει κάποιος, που η μοναδική του μόρφωση θα είναι ένα τέτοιο βιβλίο, δηλαδή ένα βιβλίο με τα άπαντα του Σαίξπηρ, τι αξία θα είχε αυτός ο άνθρωπος; Πόσο υψηλή ή όχι θα ήταν η μόρφωσή του; Πώς θα έβλεπε εμάς και πώς εμείς αυτόν; Θα είχε κάτι να μας διδάξει;

Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Υπήρξε κάποιο σημείο στο οποίο εστιάσατε ιδιαίτερα;

Κωνσταντίνος Σωτηριάδης: Οι πρόβες και το “τραπέζι” ξεκίνησαν μετά το Πάσχα… πέσαμε στο κείμενο ενώνοντας κομμάτια και νοήματα που εμφανίζονταν μπροστά μας. Ήξερα από την αρχή ότι ήθελα να κινηθούμε σε φορμαλιστικό πλαίσιο, όσον αφορά την κίνηση, αλλά έψαχνα το γιατί. Ξεκινήσαμε τις πρόβες έχοντας ίσα ίσα σκιαγραφήσει τους χαρακτήρες, οι οποίοι μας αποκαλύφθηκαν στην πορεία. Στους αυτοσχεδιασμούς, που ήταν πολύ γόνιμη διαδικασία. Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν να ενώσουμε τις τέλειες. Να δώσουμε σε αυτούς τους χαρακτήρες με το φορμαλιστικό στήσιμο, την αλήθεια τους. Να μην θάψουμε την αλήθεια των ηρώων κάτω από τη φόρμα.

Σας σοκάρει το πόσο επίκαιρο και διαχρονικό είναι;

Ανδρέας Σταυρακάκης: Σίγουρα. Το έργο έχει γραφτεί πριν τετρακόσια δεκαεννέα χρόνια. Είναι πάρα πολλά. Και όμως τα προβλήματα που πραγματεύεται είναι ακόμη αναπάντητα. Όταν το σκέφτηκα αυτό, η ανησυχία που ένιωσα ήταν πηγαία. Το λέω όσο απλά μπορώ, γιατί πραγματικά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τη φύση μας σε τέτοιες στιγμές. Η διαρκής και αέναη ασχολία του ανθρώπινου νου όμως με αυτά τα αιώνια προβλήματα, είναι και το καύσιμό του. Δεν θα προοδεύαμε, δεν θα εξελισσόμασταν, εάν δεν αναμοχλεύαμε συνεχώς αυτά τα ζητήματα. Πολλές φορές οι δυσκολίες της ζωής, η αδικία, τα αναπάντητα προβλήματα, οδηγούν στην απελπισία. Όμως ιστορικά έχουν παρατηρηθεί μικρές νίκες. Μικρές και πολύτιμες. Οι οποίες κάνουν τον κόσμο καλύτερο από ό,τι ήταν εχθές. Έργα όπως ο Κοριολανός θεωρώ πώς είναι για το ανθρώπινο είδος εργαλεία. Εργαλεία εξαιρετικής σημασίας. Με τα οποία κάθε μέρα συνεχίζει το ταξίδι του. Προς την αλήθεια.

Μέχρι πότε θα είστε στο Ρεκτιφιέ;

Ορφέας: Στο θέατρο Ρεκτιφιέ, που είναι ένας πολύ όμορφος χώρος, θα είμαστε μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη. Παρόλα αυτά, ευχόμαστε να συνεχιστεί αυτό το όμορφο ταξίδι μας. Όταν μια ομάδα καταπιάνεται με τέτοιου είδους έργα, δεν της αρκεί αυτό το μικρό χρονικό διάστημα. Θέλει να βιώσει τον παλμό του κοινού και τις αντιδράσεις του πολύ περισσότερο. Να ακούσει τις γνώμες και τις απόψεις του. Να συζητήσει μαζί του.

Πότε συνειδητοποιήσατε για πρώτη φορά την ανάγκη ύπαρξης της ομάδας θεάτρου Σιμουλτανέ;

Νεφέλη: Ήταν μια συζήτηση που είχαμε με τον Κωνσταντίνο, από τότε που ήμαστε στη σχολή. Στο τελευταίο έτος η ιδέα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, με αφορμή το κείμενο του Κωνσταντίνου «Τι θα έλεγε ο Φιλοκτήτης»; Ονομάσαμε την ομάδα Σιμουλτανέ, γιατί σημαίνει ταυτόχρονα και είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με τη φύση της δουλειάς του ηθοποιού, καθώς οφείλει να έχει αναπτυγμένες πολλές δεξιότητες, όπως για παράδειγμα, καλή σωματική κατάσταση, φωνητικές  ικανότητες, πολύ καλή άρθρωση του λόγου, αλλά και σε ένα πιο χιουμοριστικό-σαρκαστικό πλαίσιο, ο ηθοποιός σήμερα πρέπει να κάνει πολλές δουλειές ταυτόχρονα για να επιβιώσει.

Ποιος είναι ο βασικός στόχος της ομάδας;

Κωνσταντίνος: Είχαμε την ανάγκη να διηγηθούμε τις ιστορίες με έναν διαφορετικό, πιο συμβολικό τρόπο. Έτσι φτιάξαμε μια ομάδα, στην οποία θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε τους δικούς μας θεατρικούς κώδικες. Στόχος μας, να αποδώσουμε την κατάσταση των ηρώων μέσα από μια αυστηρά δοσμένη φόρμα, η οποία όμως να μη λειτουργεί σε βάρος της αλήθειας του κειμένου, αλλά να την αναδεικνύει με έναν δικό της ξεχωριστό τρόπο.

Τι είναι αυτό που σας κάνει να υπηρετείτε την τέχνη σας με τόσο ενθουσιασμό;

Ειρήνη Θεοδωράκη: Υπηρετούμε το θέατρο μάλλον γιατί αγαπάμε πολύ τη ζωή και τους ανθρώπους. Είναι μια επιλογή μας, σε μια καθόλου ευνοϊκή εποχή να ασχοληθείς επαγγελματικά με την τέχνη, γιατί δεν θέλουμε να κάνουμε χωρίς αυτό που λέμε Θέατρο. Μας δίνει χαρά, ελευθερία, μας κινητοποιεί, μας δίνει την ευκαιρία να ρουφήξουμε  τη ζωή, καθώς στην καθημερινότητα, αυτή πολλές φορές μας ρουφάει. Μέσα από το θέατρο μπορούμε να καταλάβουμε την εποχή μας και ίσως έτσι μπορέσουμε τελικά να τη ζήσουμε, χωρίς αυτή να μας επιβάλλεται και να μας καθορίζει.

Υπάρχει κάποιο άλλο πλάνο σας που να είναι ανακοινώσιμο;

Ανδρέας: Προς το παρόν δεν υπάρχει κάτι που να μπορούμε να ανακοινώσουμε.

Μια ευχή για το μέλλον της ομάδας.

Ειρήνη: Εύχομαι η Ομάδα πάντα να τολμάει, να οραματίζεται, να επιλέγει την τρυφερότητα, τη συντροφικότητα, να δίνει μέσα από την τέχνη της κουράγιο στους ανθρώπους. Και όταν όλα μα όλα θα πηγαίνουν στραβά, εύχομαι η λίγο λωλή και  παιχνιδιάρικη ματιά μας να βλέπει μόνο το Φως!

Κώστας Κούλης

Please follow and like us:
Facebook
Twitter
Youtube
Instagram
LinkedIn

0 Comments