Παρατηρώντες: Play it again, Sam @ Θέατρο Faust

Ο ήρωας της ιστορίας μας είναι ένας συμπαθέστατος νέρντουλας, ο οποίος επαγγέλλεται κριτικός κινηματογράφου. Μόλις χώρισε, η πρώην σύζυγός του δεν θέλει ούτε να τον βλέπει και το να γνωρίσει άλλη γυναίκα… Μμμ, ούτε τον επόμενο αιώνα! Αλλά, φυσικά, κάποιος εκεί πάνω διαβάζει όλα τούτα και ξεκαρδίζεται.

Ο Γούντι Άλεν, o οποίος θα έπρεπε να παίρνει Όσκαρ σεναρίου κάθε χρόνο, κατά την προσωπική μου άποψη, η οποία εννοείται πως δεν ενδιαφέρει και κανέναν, έχει γράψει αυτό εδώ το πανέμορφο κείμενο, το ανέβασε στο Broadway και μάλιστα έπαιξε εκείνος τον Άλλαν (τον νέρντουλα, που λέγαμε πιο πάνω), έχοντας πλάι του την αχ-βαχ-απίστευτη-υπέροχη-βαχ-αχ Diane Keaton. Αυτό το κείμενο λοιπόν, μετέφρασε με περισσή αγάπη και άλλο τόσο σεβασμό ο κύριος Γιώργος Ζαχαράκης, ο οποίος ανέλαβε να το σκηνοθετήσει κιόλας και στη συνέχεια… Οι πέντε υπέροχοι ηθοποιοί που παρακολουθήσαμε.

Ο Άλλαν έχει έναν κολλητό φίλο. Τον Dick (να λείπουν οι συνειρμοί, παρακαλώ πολύ), ο οποίος είναι παντρεμένος με την καλλονή Λίντα. Το ζευγάρι προσπαθεί να κλείσει ραντεβού στον φίλο του με όσες κυρίες γνωρίζει, αλλά η μία αποτυχία διαδέχεται την άλλη. Πονάει το δοντάκι του φίλου, αλλά εκείνος ο πόνος πρέπει να καταπολεμηθεί, ει δυνατόν να εξωβελιστεί. Η γυναίκα του φίλου σου – πόσο μάλιστα του καλύτερου φίλου σου – είναι ιερή και «μη προσπελάσιμος».

Ένα έργο που τα έχει όλα. Γέλιο, δάκρυ, συγκίνηση, απρόοπτες καταστάσεις, φάρσα, κάτι από ίντριγκα… Ένα πλήρες έργο. Και ο θίασος το τίμησε ιδιαίτερα. Ο κύριος Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν, στον ρόλο του Άλλαν Φέλιξ (το επώνυμο σημαίνει «Ευτυχής, τυχερός»… φοβερός συμβολισμός τουλάχιστον), είναι αυτός που έπρεπε. Με κόμμωση, αμφίεση και φέρσιμο σε κάτι ανάμεσα στον ίδιο τον Γούντι Άλεν και τον Σάιμον Χέλμπεργκ, κινείται ιδανικά, ανάμεσα στο πραγματικό και το σουρεάλ. Είναι ένας τρισχαριτωμένος γκαφατζής, έχει τις χάρες ενός καρτούν και προσεγγίζει κάθε ατάκα του με μοναδικό τρόπο. Φανατικός οπαδός του πανμέγιστου Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, της «Καζαμπλάνκα» και του τρόπου με τον οποίο έδινε ή έτρωγε χαστούκια ο ανυπέρβλητος Μπόγκι, πάντα «ψάχνει» για συμβουλή από τον θρυλικό πρωταγωνιστή.

Η κυρία Σοφία Κικιλίντζια στον ρόλο της Λίντα, είναι απλά το κορίτσι που κάθε αγόρι θέλει στο πλάι του. Γλυκιά σαν καραμέλα, εκνευριστικά όμορφη και με απέραντη καλοσύνη, κερδίζει όλα τα στοιχήματα, όπως κέρδισε και το κοινό. Της βγήκε απόλυτα φυσικά, κούμπωσε και κουμπώθηκε στον ρόλο και έδειξε πως της άρεσε πολύ. Ο κύριος Τάσος Προβιάς, ο οποίος υποδύεται τον σύζυγό της, είναι εξίσου πειστικός. Μονίμως έχει τον νου του στη δουλειά, ζει και αναπνέει για την επόμενη εμπορική συμφωνία και φαίνεται πως έχει ξεχάσει πώς είναι να είσαι άνθρωπος και μάλιστα ερωτευμένος. Κι όμως… Μας άρεσε η κίνησή του και ο τρόπος που πέταγε την κάθε ατάκα του.

Στον ρόλο του Χάμφρει (τι, νομίζατε ότι θα λείπει ο Μπόγκαρτ από μια τέτοια γιορτή, η οποία μάλιστα είναι βαθύτατα επηρεασμένη από ταινία του) συναντάμε τον κύριο Χρήστο Ντόβας. Υποδειγματικός! Πανύψηλος (αν και – μεταξύ μας πάντα – ο θεός Μπόγκι ήταν μόλις 173 εκατοστά), εντυπωσιακός, πολύ κοντά φυσιογνωμικά στον θρυλικό πρωταγωνιστή και καίριος σε όλες τις παρεμβάσεις και εκφράσεις του. Σίγουρα το διασκέδασε, σίγουρα του αρέσει όλο αυτό που γίνεται επί σκηνής. Και – την κρατώ τελευταία στην αναφορά μου, γιατί θεωρώ ότι είναι η αιχμή του δόρατος – στον ρόλο της Νάνσυ, της πρώην συζύγου του Άλλαν, η κυρία Αλεξάνδρα Τσιάγκα. Τι τρελοκομείο είναι αυτό, μάγκες; Τι απίστευτο ταπεραμέντο και τάλαντο; Η ίδια κινήθηκε σε πολλαπλές διανομές, ήταν σε όλες της υπέροχη και η σκηνή με το… Όχι, δεν σποϊλάρω! Να πάτε να τη δείτε, να μας κάνετε τη χάρη. Ορίστε μας!

Πέρασα ένα πολύ ξεχωριστό απόγευμα. Απόλαυσα μία παράσταση με πεντακάθαρη αρχή και ακόμα πιο καθαρή μέση, το τέλος ήταν σε τέλεια συνάρτηση με το ύφος του έργου, απόλαυσα μία παράσταση σε ένα υπέροχο σκηνικό (τα εύσημα στην κυρία Χρύσα Δαπόντε, η οποία έχει επιμεληθεί και τα κοστούμια) και το ηθικό δίδαγμα κατέλαβε την αίθουσα και εμάς. Be yourself, no matter what they say… Εξαιρετική δουλειά, την προτείνω ανεπιφύλακτα. Μακάρι να πάει πολλές σεζόν.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Play it Again, Sam – 2^ος χρόνος

του Woody Allen

(πρώην «Ωραίος & Σέξι»)

Σκηνοθεσία / Μετάφραση: Γιώργος Ζαχαράκης

Σκηνικά – κοστούμια: Χρύσα Δαπόντε

Επιμέλεια Μετάφρασης: Μαρία Παπαγιάννη

Φωτισμοί: Αλέξης Πηλός

Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Σοφία Κικιλίντζια (Λίντα), Αρμάν Εδουάρδος Μενετιάν (Άλλαν), Χρήστος Ντόβας (Μπόγκαρτ), Τάσος Προβιάς (Ντικ), Αλεξάνδρα Τσιάγκα (Νάνσυ, 7 γυναίκες).

Φιλική συμμετοχή: Άρης Δημοκίδης

Φωτογραφίες Promotion: Γιάννης Μπαριτάκης

Χορογραφίες: Σία Σουρέλου.

Χειριστής Φωτισμών: Κυριάκος Πετρίδης

Εικονογράφηση: Σταύρος Δάμος

Γραφίστρια: Λίλα Καραμανωλάκη

Κομμώσεις: Joanna Koci

Μακιγιάζ: Μαρία Νόρρα

Βοηθοί Σκηνοθέτη: Αρετή Λεπίδα, Ανδρέας Μυλωνάς

Trailer: Vidneo.gr (Γιώργος Χρυσαφάκης, Παναγιώτης Δελινικόλας, Αριάν Θεωδορής)

Casting Allan & Dick: Κυριάκος Κουρουτσαβούρης (All4Fun)

Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will