Θεατρίζομαι: Ruby Moon @ Αγγέλων Βήμα

Η αποψινή παράσταση στο θέατρο Αγγέλων Βήμα ήταν μια πραγματική εμπειρία. Σε μια γωνιά της Αθήνας, που δύσκολα φαντάζεσαι πόση ομορφιά μπορεί να κρύβει, βρίσκεται αυτό το διαμαντάκι. Ένας χώρος που μοιάζει να σε αγκαλιάζει από τη στιγμή που περνάς την πόρτα του· ζεστός, ήρεμος, φτιαγμένος για να φιλοξενεί τις ψυχές που αγαπούν την τέχνη.

Το έργο «RUBY MOON» είναι εξαιρετικά δυνατό και βαθιά συγκινητικό. Ένα δύσκολο θεατρικό ταξίδι, με στιγμές που σε ταρακουνούν, σε φέρνουν αντιμέτωπο με το ανθρώπινο μέσα σου – με τη φαντασία, την ανάγκη, τον πόνο και την αλήθεια. Όσο δύσκολο κι αν ήταν το περιεχόμενο, εγώ ένιωσα μια διαφορετική γαλήνη. Ίσως γιατί, μέσα από τη σκληρότητα, φαινόταν καθαρά η δύναμη της ψυχής και η ευαισθησία που μπορεί να κρύβεται πίσω από μια ιστορία.

Οι ηθοποιοί ήταν εξαιρετικοί. Ειλικρινείς, δοσμένοι, απόλυτα παρόντες σε κάθε σκηνή. Έδωσαν ζωή στα λόγια του συγγραφέα, χάρισαν υπόσταση στους ήρωες και κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Κάθε βλέμμα,

κάθε ανάσα πάνω στη σκηνή, είχε νόημα. Το “Ruby Moon” είναι ένα αυστραλιανό θεατρικό έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Ματ Κάμερον (Matt Cameron), γραμμένο το 2003. Πρόσφατα εγκρίθηκε ως κείμενο εξετάσεων σε πολλά αυστραλιανά λύκεια.

Συνδυάζει στοιχεία γοτθικού τρόμου αλλά και παραμυθιού, ενώ αντλεί έμπνευση και από πραγματικές ιστορίες, που μάλιστα έγιναν πρωτοσέλιδα, για εξαφανίσεις παιδιών. Βάση του οι αρπαγές παιδιών από φαινομενικά φιλήσυχες κοινωνίες και το παγκόσμιο αγωνιώδες ερώτημα «πού πάνε τα παιδιά όταν χάνονται», στο οποίο δεν φαίνεται να υπάρχει καθαρή απάντηση. Είναι ένα ολοένα και πιο συχνό φαινόμενο, μια τραγωδία, που απειλεί τις κοινωνίες με έναν βαθιά πρωτόγονο τρόπο.

Στην ειδυλλιακή γειτονιά, τη βγαλμένη λες από τον μαγικό κόσμο του Ντέιβιντ Λιντς, κάτω από την καρτ-ποστάλ επιφάνεια, ελλοχεύει μια σκοτεινή πλευρά που συντίθεται από ένα αλλόκοτο μωσαϊκό κατοίκων. Ένας πρώην στρατιώτης, η μπέιμπι σίτερ της Ρούμπι, ένας παρανοϊκός επιστήμονας, μια θρησκόληπτη γυναίκα, μια βαμπ επίδοξη τραγουδίστρια της νύχτας και ένας μάγος, είναι οι γείτονες που, όλοι ήξεραν για τη Ρούμπι πράγματα που οι γονείς της αγνοούσαν και όλοι, με υπαινιγμούς, φωτίζουν ο ένας τον άλλο ως τον «Άνθρωπο που ξέρει τι έγινε». Έτσι, όλοι μαζί βυθίζουν τους γονείς – που αναζητούν την αλήθεια – ολοένα και περισσότερο σε έναν εφιαλτικό κόσμο, όπου τα όρια ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό γίνονται όλο και πιο θολά.

Φεύγοντας από το θέατρο, είχα την αίσθηση ότι είχα ταξιδέψει. Ότι είχα βρεθεί σε μια άλλη διάσταση, εκεί όπου η φαντασία συναντά την αλήθεια και το συναίσθημα γίνεται καθρέφτης του ίδιου μας του εαυτού. Αλλιώς, μια Κυριακή γεμάτη θέατρο, σκέψη και ψυχή. Τι συνέβη στη Ρούμπι; Ζει; Πού βρίσκεται; Θα βρεθεί ποτέ; Τελικά, υπήρξε άραγε στ’ αλήθεια;

Vois Θεοδώρα Ράπο

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε, γιατί κάτι καλό φαίνεται να δημοσιεύθηκε.