«Το όνομά μου είναι Nick Mason και είμαι μουσικός. Παίζω τύμπανα για τους Pink Floyd εδώ και πενήντα χρόνια και είμαι φανατικός με τα αυτοκίνητα». Κάπως έτσι συστήνεται στο Goodwood Circuit, την περίφημη αγωνιστική πίστα, ο σπουδαίος Άγγλος καλλιτέχνης, ο οποίος είναι κάτοχος μερικών σπάνιων και πανάκριβων αυτοκινήτων, η συνολική αξία των οποίων, σε σημερινές τιμές, μάλλον φτάνει για να αγοράσει νησί ολόκληρο.

Αν θέλετε να ρίξετε μια ματιά στη συλλογή του, υπάρχει το παρακάτω βίντεο, εκεί που ο drummer των Pink Floyd – και όχι μόνο θα τολμήσω να προσθέσω, αφού η δισκογραφία του απλά… απλώνεται – δείχνει στον εξίσου τεράστιο Brian Johnson το μαγικό κελάρι του. Το γκαράζ με τα αγαπημένα του τετράτροχα. Εκεί θα δείτε αμάξια που νομίζατε πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Ή πως δεν υπάρχουν πλέον. Μικρή η διαφορά, σχεδόν ανεπαίσθητη η σύγκριση ή ακόμα και η εξήγηση. Ο Mason δεν είναι απλά ένας απίστευτος παίχτης, δεν είναι μόνο ο άνθρωπος που θαυμάζαμε στην Πομπηία να παίζει και να χαζεύει κόσμο, χωρίς καν να κοιτάει τα τύμπανά του. Ο εν λόγω είναι εραστής της ταχύτητας. Του αρέσει να τρέχει και μάλιστα έχει πάρει μέρος στις 24 ώρες του Le Mans. Κάπου θα διαβάσετε για τα επιτεύγματά του στο Top Gear, κάπου θα σκεφθείτε πως θα είναι καλό να ρίξετε μια ματιά και στις συναυλίες του.

Δεν γνωρίζω φυσικά αν υπάρχει κάποιο drumkit στην κατοχή του, το οποίο να κοστίζει σήμερα μια περιουσία και μάλιστα αμύθητη, όπως η φοβερή και τρομερή Ferrari GTO, την οποία είχε αγοράσει το 1977, από το μερίδιό του από τις πωλήσεις του “Dark Side Of The Moon”. Είχε πληρώσει τότε τριάντα επτά χιλιάδες δολάρια. Αστρονομικό το νούμερο, ο Nick Mason το είχε δει το όνειρο όμως. Τριάντα εννέα «κόπιες» όλες κι όλες κυκλοφόρησε στην αγορά το συγκεκριμένο μοντέλο τότε, με την κάθε μία από αυτές να κοστίζει σαράντα εκατομμύρια δολάρια σήμερα. Είπατε κάτι; Μήπως σκεφθήκατε να πείτε κάτι;

Προφανώς ο Mason δεν μπορεί να βάλει την υπογραφή του στη GTO, ούτε βέβαια στην Enzo, την οποία επίσης κατέχει. Δεν χρειάζεται. Αφού έχει συνυπογράψει και συν-συνθέσει, μεταξύ άλλων, “Echoes”, “Time”, καθώς και το αγαπημένο μου “Careful With That Axe, Eugene”. Για όσους φίλους και φίλες αποφάσισαν και τελικά πήγαν σε εκείνες τις δύο συναυλίες του σε ελληνικό έδαφος… Όταν ήχησε η δίκαση DW, ελπίζω να μην πήγατε να θυμηθείτε κάτι από το ένδοξο παρελθόν. Θα χάσατε σίγουρα όλο το παρόν, που εκείνη τη στιγμή περνούσε θριαμβευτικά από μπροστά σας. Θα σας αφήσω με ένα πολύ γλυκύ και τρυφερό ιντερμέδιο, από την κουβέντα που είχαν κάνει οι δυο τους στο “The Simple Facts: A dinner with Nick and Roger”. H ερώτηση του οπαδού είναι «Καταφέρατε να γκρεμίσετε τους προσωπικούς σας τοίχους»; Ο Roger θα απαντήσει «Μερικούς. Εσύ»; Και ο drummer θα συμφωνήσει. «Μερικούς. Όχι όλους»…

Κώστας Κούλης