Τούτο εδώ το κείμενο είχε γραφτεί πριν από δεκατρία χρόνια (σχεδόν). Στο Rockpages.gr θέλαμε να κάνουμε μία σειρά από flashback παρουσιάσεις δίσκων και δη δίσκων που μας είχαν κάνει «κάτι» όταν τους αγοράσαμε και τους πρωτό-ακούσαμε. Κι επειδή αυτό το άλμπουμ το είχα αγοράσει όταν είχε βγει… Μμμ… Σαν μεταλλοπατέρας πάω να ακουστώ και δεν μου πάει καθόλου. Η ουσία είναι ότι πρόκειται για ένα δίσκο που αγαπάω πολύ. Που έχει πολύ ξεχωριστή θέση στη δισκοθήκη και την καρδιά μου. Που θα μου θυμίζει πάντα ότι ο τραγουδιστής με το μαλλί μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο δεν υπάρχει πια, δυστυχώς… Που θα με πορώνει απίστευτα όταν το ακούω, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Κάνα χρόνο μετά οι Sanctuary ήλθαν στη χώρα μας και έδωσαν ένα εκπληκτικό LiVE. Μπήκα στο αρχείο μου και βρήκα εκείνη την παρουσίαση. Είναι γεμάτη αναφορές σε μία απίστευτα εκρηκτική μπάντα και έναν ευγενέστατο και γλυκύτατο Dane, o οποίος πρέπει να ευχαρίστησε το κοινό εξακόσιες φορές εκείνο το βράδυ. Και ο οποίος πρέπει να αγκάλιασε και να φίλησε όλο το μαγαζί, πάνω στη σκηνή ή κάτω από αυτή. Η μουσική είναι η κορυφαία μορφή ψυχαγωγίας και ο Warrel φρόντισε να το εμπεδώσουμε όλοι τότε. Καλά να περνάς κει πάνω, μακρυμάλλη της καρδιάς μας! Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ.
Sanctuary
Into The Mirror Black
1990 – Epic Records
Η πόλη Seattle, πρωτεύουσα της πολιτείας Washington, στα βορειοδυτικά των ΗΠΑ, η πρωτεύουσα της βροχής, αφού ο ουρανός κλαίει περίπου 300 μέρες το χρόνο, είναι παράλληλα μια από τις πιο γνωστές μουσικομάνες στον κόσμο, ιδίως στον κόσμο του Μέταλ. Οι Sanctuary, τέκνα γνήσια της εν λόγω πόλης, είναι μια μπάντα που ξεπήδησε το 1986, κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο “Refuge Denied” το 1988, σε παραγωγή Dave Mustaine μάλιστα (η οποία παραγωγή – δυστυχώς – είναι κακή) και δύο χρόνια μετά κυκλοφορεί το κομψοτέχνημα για το οποίο θα μιλήσουμε. Στην καρέκλα του παραγωγού κάθεται αυτή τη φορά ο Howard Benson και το πρώτο που προσέχουμε ακούγοντας, είναι η καθαρότητα στον ήχο και η διαύγεια των οργάνων…
Δεν θα μπορούσε να ανοίγει με καλύτερο τρόπο αυτό το άλμπουμ… Το “Future Tense” είναι τρομερό, αντανακλά μια άψογη μεταλλική λάμψη και εντυπώνεται αμέσως. Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στους στίχους, είναι σχεδόν προφητικοί! Ο Warrel Dane διαθέτει χροιά η οποία ποτέ δεν με τρέλανε, τραγουδάει όμως όπως πρέπει. Με μανία και με την ψυχή του! Θέλει να σπάσει τον τοίχο με τα χέρια του και – όπως φαίνεται – τα καταφέρνει μια χαρά! Για το κομμάτι αυτό γυρίστηκε και video, το οποίο έκανε επιτυχία στο MTV και τράβηξε μαζί του και το υπόλοιπο άλμπουμ.
Το επόμενο κομμάτι παίζει να είναι και το καλύτερο του Μαύρου Καθρέπτη… “Taste Revenge” και τι ξύλο είναι αυτό που πέφτει, μάτια μου! Σκέτο σακάτεμα, με ένα ρεφρέν που τσακίζει κόκαλα! “I’ll take you down”! Φρενήρης ο ρυθμός και η μανία του Dane, που αναφέραμε πιο πάνω, στα καλύτερά της. Παύση για λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο και “Long Since Dark”, με τις κιθάρες να λυσσομανάνε και τα τυμπανόμπασα να κοπανάνε χωρίς σταματημό! Όπως καταλαβαίνετε, όταν αγοράζεις ένα άλμπουμ, το βάζεις να παίξει, παρατηρείς ότι το ένα κομμάτι μετά το άλλο σε πωρώνουν ακόμα περισσότερο και στο «τρία στα τρία» κινδυνεύεις να χάσεις την ισορροπία σου από το κοπάνημα και να βρεις πάνω στο ηχείο ή κι εγώ δεν ξέρω που (στο τραπέζι δίπλα στο έπιπλο του πικάπ)… Ρομαντικές εποχές, έτσι;
Έπεται το “Epitaph”, με την κρυστάλλινη εισαγωγή και τον Dane να φλερτάρει με την παράνοια… Το “Eden Lies Obscured” είναι ακόμα ένα εξαιρετικό κομμάτι, πολύς κόσμος εκείνη την εποχή το αγάπησε ιδιαίτερα και το θεωρούσε κάτι το ξεχωριστό. Προσέξτε το θεματικό σόλο, είναι πραγματικά κάτι το διαφορετικό. To “The Mirror Black” έχει εκείνο το «μακάβριο» ρεφρέν που σε κολλάει στον τοίχο! “I will show you your fears, just look into the mirror”… Στη συνέχει έχουμε to “Seasons Of Destruction” και όταν ξεκινάει το “One More Murder”… Εντυπωσιακή είσοδος και τρεχαλητό στο ρεφρέν, με το παραληρηματικό τελείωμα. No future! To βαρυμεταλλικό “Communion” είναι ο εμβληματικός επίλογος. Το εξώφυλλο είναι πραγματικά εμπνευσμένο… μια φωτογραφία είναι ένας ωκεανός λέξεων…
Trivia: Σύμφωνα με το Wikipedia, το άλμπουμ πούλησε 34.000 αντίτυπα την πρώτη κιόλας εβδομάδα κυκλοφορίας του στις ΗΠΑ. Αναγράφεται μάλιστα πως έγινε χρυσό στην Αμερική, πλην όμως, ρίχνοντας μια ματιά στα ανάλογα αρχεία της RIAA, δεν βρήκα κάτι τέτοιο. Μετά την περιοδεία για το άλμπουμ, κυκλοφόρησε ένα promo live EP, με τίτλο “Into The Mirror Live”. H Epic ήταν να το βγάλει σε «κανονική» έκδοση για το ευρύ κοινό, κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε ποτέ. Από τις χίλιες κόπιες της έκδοσης καταστράφηκαν οι μισές, όπως διαβάζουμε, με τις υπόλοιπες να βρίσκονται στα χέρια διαφόρων «μουσικών συντακτών» και από κει στο Ebay…
Κώστας Κούλης
Thanks for sharing. I read many of your blog posts, cool, your blog is very good.