Λέξεις που δεν είπαμε… Μία φράση, ένας δίσκος, μία μουσική εκδήλωση, μία συναυλία… Ο Σταύρος Σοφιανόπουλος επιστρέφει στα μουσικά δρώμενα, με διπλό «χτύπημα» μάλιστα. Λίγες μέρες πριν το εναρκτήριο λάκτισμα, λίγο πριν τις 18 Μαΐου και την εμφάνιση στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, παρέα με μερικούς εξαιρετικούς μουσικούς και ερμηνευτές, συναντιόμαστε και μιλάμε με τον σπουδαίο μουσικό και συνθέτη και αναφερόμαστε σε όλα. Στο καινούργιο του άλμπουμ, με αυτό τον τίτλο, στη μουσική παράσταση, που επίσης φιλοξενεί αυτό τον τίτλο, στις πρόβες – που τόσο πολύ του αρέσουν – και τις ηχογραφήσεις, τη διάδραση με το κοινό και την έμπνευση.

Ξεχωριστή θέση στην καρδιά του έχει το Αιγαίο, το οποίο αποτελεί μεγάλη εμπειρία και σχολείο, ενώ ο ίδιος λατρεύει εξίσου να γράφει μουσική και στίχους και «ομολογεί» πως τον ιντριγκάρει το ίδιο να προσπαθεί να κουμπώσει τη μουσική πάνω στους στίχους και το ανάποδο.

Γλυκύς, αυθόρμητος, άνθρωπος που αγαπά τη μουσική και τη θεωρεί κάτι ιδιαίτερο, κάτι που τον προστατεύει, μας θυμίζει τις προηγούμενες δουλειές του, μιλά για τα μελλοντικά του σχέδια και μας αποχαιρετά με ένα ρητό του Ηράκλειτου. Ευχαριστούμε θερμά τη Μαρίκα Αρβανιτοπούλου, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Κώστας Κούλης