Τα παιδιά διαβάζουν αρχαίους

Εκδόσεις Κάκτος

Με τον ανιψιό μου μας αρέσει να διαβάζουμε βιβλία, να χανόμαστε στις σελίδες τους, να φτιάχνουμε τις δικές μας εικόνες, να συζητάμε. Είναι υπέροχο να βλέπεις όλα όσα αγαπάς μέσα από τα παιδικά μάτια. Να βιώνεις τις ιστορίες που ξέρεις από μια άλλη σκοπιά και αντίληψη, αυτή των παιδιών. Ξεκινήσαμε με τις «Βάκχες» του Ευριπίδη, όπου ο Διόνυσος κατέβηκε στην αρχαία Θήβα για να τιμωρήσει τον βασιλιά Κάδμο. Ο λόγος; Ο βασιλιάς Κάδμος δεν αποδεχόταν τον Διόνυσο ως γιο του Δια. Διέδιδε ότι η μητέρα του Διόνυσου έλεγε ψέματα ότι το παιδί ήταν του Δία.

Τα παρακάτω είναι γνωστά, αλλά μέσα από τα μάτια του μικρού μου ανιψιού η ιστορία πήρε άλλη διάσταση. Οι ερωτήσεις έπεσαν βροχή, θέλησε να μάθει περισσότερα και πιαστήκαμε να εξερευνούμε όλες τις πλευρές του αρχαίου κειμένου. Βρήκαμε εξαιρετική την αφήγηση αλλά και την διασκευή από τη Μυρτώ Αλικάκη και ο μικρός λάτρεψε την εικονογράφηση που φιλοτέχνησε η Sasha Haddad.

Επόμενο «Το δαχτυλίδι του Πολυκράτη» του Ηρόδοτου. Άλλη μια ιστορία πουδιδάσκει σε εμάς αλλά και στα παιδιά μας την ισορροπία. Η αλαζονεία τιμωρείται και όσα πλούτη και να έχεις, δεν θα είναι ποτέ συνώνυμα της ευτυχίας. Στο τέλος του βιβλίου υπήρχε ένα μικρό κουίζ, όπου ο μικρός απάντησε σωστά σε όλες τις ερωτήσεις. Συνάμα είχαμε βρει θέμα για την επόμενή μας κουβέντα. Μου ζήτησε να ακούσει και αυτό το βιβλίο και για άλλη μια φορά η προσήλωσή του ήταν τρομερή. Την αφήγηση, την διασκευή αλλά και την εικονογράφηση αυτού του βιβλίου την έχει κάνει η Άννη Θεοχάρη, με μεγάλη αγάπη και μεράκι.

Τελευταία αφήσαμε την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Είναι μια από τις αγαπημένες μου τραγωδίες και έχει πολλά μηνύματα να δώσει. Η Στεφανία Γουλιώτη διασκεύασε την τραγωδία για παιδιά, με μεγάλο σεβασμό πρώτα από όλα στα παιδιά, γιατί – να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας – ο θάνατος  είναι ένα θέμα που δυσκολεύει ακόμα και τους μεγάλους. Πόσο μάλλον όταν έχει να κάνεις με ένα μικρό παιδί, που το μυαλό του τρέχει με ταχύτητα φωτός και αυτό που ακούει μπορεί να το συνδέσει με πάρα πολλά και να μην είναι και τόσο εύκολο να το διαχειριστεί. 

Μέσα από τη διασκευή πέρασαν στο παιδί οι αξίες και τα ιδανικά του κειμένου αλλά και όλης μας της ζωής. Μίλησε μέσα του με ζεστασιά και όπως ήταν φυσικό, δεν σταμάτησε εκεί. Μόνος του έβγαλε τα σωστά συμπεράσματα, μίλησε με θέρμη για την αγάπη, την ελευθερία. Του έδωσε το έναυσμα να κάνει και συζήτηση στο σχολείο. Τόσο πολύ είχε θαμπωθεί από όλες τις ιστορίες που διαβάσαμε. Συνεχίζει να ρωτά, να αφουγκράζεται τις αφηγήσεις, συνεχίζει να μαθαίνει, να σκέφτεται, να δημιουργεί.

Ελπίζω να συνεχίσει να αγαπά τόσο πολύ τα βιβλία και να ανακαλύπτει μέσα από αυτά τη γνώση και τη ζωή.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Buy the books HERE!