Παρατηρώντες: The Dumb Waiter @ θέατρο Σημείο

Ο Μπεν (Αντώνης Καφετζόπουλος) και ο Γκας (Μιχάλης Τιτόπουλος) βρίσκονται στο υπόγειο δωμάτιο ενός παλιού σπιτιού, αναμένοντας οδηγίες. Ο Μπεν διαβάζει τη Daily Mirror και σχολιάζει τις ειδήσεις, ενώ ο Γκας δείχνει νευρικός. Κοιτάζει σχολαστικά τον χώρο, λύνει και ξαναδένει τα παπούτσια του, εκνευρίζεται με το καζανάκι και γκρινιάζει για τη φύση της δουλειάς και τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν. Όλη αυτή η αναμονή του προκαλεί άγχος και θέλει να κάνει μια ερώτηση που όμως δεν ξεστομίζει. Γιατί άραγε;

Ο Μπεν, συνεχίζοντας να διαβάζει την εφημερίδα του, ζητά από τον Γκας να ανάψει την τσαγιέρα και να φτιάξει τσάι. Ο εκνευρισμός του δεύτερου γίνεται αιτία να καταλήξουν σε λογομαχία σχετικά με τη σωστή διατύπωση της φράσης.

Κάποια στιγμή η διένεξη σταματά και η κουβέντα περιστρέφεται γύρω από τα νέα που έχει διαβάσει ο Μπεν. Περιστρέφεται επίσης γύρω από το ποδόσφαιρο, που αγαπούν και οι δυο. Ένας δυνατός θόρυβος σταματά την κουβέντα τους. Ο Dumb Waiter, ο μικρός ανελκυστήρας που χρησιμεύει για τη μεταφορά γευμάτων στο σπίτι, βρίσκεται σε λειτουργία και σταματά στο υπόγειο. Ανοίγοντας την πόρτα βρίσκουν ένα χαρτάκι με μια παραγγελία φαγητού. Είναι σίγουροι ότι δεν υπάρχει εστιατόριο εκεί, πόσο μάλλον κουζίνα. Ποιος κρύβεται πίσω από αυτό;

Ο εκνευρισμός του Γκας μεγαλώνει και όχι αναίτια πια, ενώ ο Μπεν προσπαθεί να κατανοήσει τι έχει μόλις συμβεί. Και τότε καταφθάνει και η επόμενη παραγγελία…

Πού θα καταλήξει όλο αυτό, θα το μάθετε παρακολουθώντας την παράσταση στο θέατρο Σημείο.

Η Δανάη Σπηλιώτη ακροβατεί σκηνοθετικά στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Τονίζει την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ύπαρξης με δυναμισμό αλλά και χιούμορ. Τα σκηνικά του Πάρι Μέξη, παρόλη την απλότητά τους, βοηθούν τα δρώμενα και τις αντιθέσεις να αναπτυχθούν.

Ο Αντώνης Καφετζόπουλος είναι εξαιρετικός στον ρόλο του Μπεν. Κάθε κίνησή του, κάθε έκφραση που χρησιμοποιεί και κάθε ατάκα, κεντρίζουν τον θεατή, ενώ ο Μιχάλης Τιτότπουλος, μέσα από τη γήινη απόδοση του ρόλου του, προκαλεί ερωτήματα που φέρουν διαφορετικές απαντήσεις. Είναι τόσο καλά κουμπωμένοι και οι δύο στους ρόλους τους και ενεργούν με ρεαλισμό, βυθίζοντάς μας σε αδιέξοδα. Πού σταματά το θέατρο και πού ξεκινά η ζωή;

Όσο βαθιά και να προσπαθήσεις να εισχωρήσεις στους χαρακτήρες, δεν θα καταφέρεις να τους απογυμνώσεις. Τα ερωτήματα θα συνεχίσουν να ξεπηδούν σαν πίδακες.

Ο Χάρολντ Πίντερ με αυτό το έργο αφήνει διάπλατα ανοικτά όλα τα «μέτωπα». Ο θεατής καλείται να ερμηνεύσει με τον δικό του τρόπο ή ανάλογα με τα δικά του βιώματα, όλα όσα συμβαίνουν.

Καλή σας θέαση!

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.