God, have mercy on the man, who doubts what he’s sure of. Σε ελεύθερη απόδοση, ο Θεός – ανεξαρτήτου πίστης – να λυπηθεί εκείνον, ο οποίος αμφιβάλει για κάτι, για το οποίο θα έπρεπε να είναι σίγουρος. Και μόνο για αυτό τον στίχο, ο Αφεντικός θα έπρεπε να έχει πάρει τρία Νόμπελ λογοτεχνίας μονοκοπανιά, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Στην παρούσα περίπτωση, είναι η ουσία και το ζουμί της παράστασης. Ενός έργου, που ξυπνάει τα υπόλοιπα μέρη του εγκεφάλου μας, τα οποία ενσυνείδητα δεν προσχωρούν στην επανάσταση, που από πρόθεση δεν συμμετέχουν στην ευρύτερη λειτουργία.

Το έργο τρέχει γύρω από ένα ζευγάρι. Όπως πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, σχεδόν όλες οι ιστορίες του κόσμου, ΟΛΕΣ όμως (να αλλάξουμε και το νόημα, με την άδειά σας), κινούνται γύρω από κάποιον που αγαπά και κάποιον που αγαπιέται. Οι διακλαδώσεις σχεδόν άπειρες. Ο παρονομαστής όμως… Ένας και μόνο ένας. Η αγάπη. Το ζευγάρι δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι αγαπιέται. Στην αρχή. Υπάρχει μια μικρή αμφιβολία, η οποία βρέθηκε εκεί για κάποιο λόγο, τον οποίο δεν επιθυμώ να εξηγήσω. Υπάρχουν όμως οι ζωές, τα μυαλά και οι ψυχές των δύο ηρώων. Εκείνης, που θα μπορούσε να έχει απομακρυνθεί, αλλά κάτι την κρατά να μείνει και εκείνου, που θα έπρεπε να είναι σίγουρος και τελικά μένει να αμφιβάλει.

Το σκηνικό είναι ονειρικό! Συγχαρητήρια στην κυρία Νίκη Ψυχογιού! Είναι ξηρά και θάλασσα μαζί, είναι η λίμνη στην άκρη του ορίζοντα, είναι το χορτάρι, το πασπαλισμένο με ομίχλη νερού, είναι το σπίτι και το οικόπεδο, είναι τα πάντα και τίποτα. Είναι ένα κρεβάτι που ενώνει κορμιά και χαρακτήρες. Από κει και πέρα, αναλαμβάνει η σκηνοθεσία του κυρίου Θοδωρή Αμπαζή, o οποίος έχει επιμεληθεί και τη μουσική σύνθεση, που παίρνει το εξαιρετικό κείμενο του πανμέγιστου, παντέλειου, πανό,τιθέλεις David Mamet και το μεταμορφώνει σε ένα καθημερινό υπεροχάκι.

Η κυρία Δήμητρα Χατούπη είναι απίστευτη! Δεν είναι μόνο το ότι έχει κάνει το “Mamet speak” δικό της και μπορεί να το έχει κατοχυρώσει κιόλας… Είναι… Τι να πω και τι να γράψω τώρα… Είναι σαν η Loreena Mckennitt να θέλησε για μία στιγμή να σταματήσει να κάνει αυτό που κάνει και να αποφάσισε να παίξει στην παράσταση! Η κυρία Χατούπη είναι το τέλειο ξωτικό! Ο λόγος της θροΐζει πάνω από τα κεφάλια μας και μέσα στα αυτιά μας. Η κίνησή της θυμίζει αυτή μεγάλου αιλουροειδούς. Οι αντιδράσεις της είναι τόσο φυσικές, που ακόμα και η Meryl Streep θα τις ζήλευε. Έχω να δω τόσο καταπληκτική παρουσία στη σκηνή, από το “Master class” της Μαρίας Ναυπλιώτου. Ναι, για τόσο τρομερή εμφάνιση και ερμηνεία μιλάμε.   

Δίπλα της, ο κύριος Δημήτρης Γκοτσόπουλος, ο οποίος παίζει με υποδειγματικό τρόπο τον «εκείνο». Θέλει να κοιμηθεί λίγο παραπάνω, του αρέσει η «παρτενέρ» του, αλλά μέχρι εκεί και μετά… πουφ! Την αγαπά, τη θέλει συνέχεια δίπλα του, δεν αντέχει μακριά της. Και είναι τόσο πειστικός, που μας παίρνει κι εμάς μαζί του. Φτιάχνει τα μαλλιά του με τα χέρια του, κοιτάζει προς «εκείνη», κοιτά το πάτωμα χωρίς λόγο, σέρνεται και πετάγεται. Είναι ένας ηθοποιός που έχει αγαπήσει τόσο πολύ το κείμενο, που το κάνει πλέον ό,τι θέλει. Και αυτά φαίνονται. Και η αγάπη και η ερμηνευτική δεινότητα.

Μία εξαιρετική φωνή θα απολαύσετε κατά τη διάρκεια της παράστασης. Η κυρία Βάσια Παππά, μαζί με την κιθάρα της, μαζί με το όμορφο, όσο και απρόσμενο, κοστούμι της, παίζει ζωντανά, τραγουδά και μας γοητεύει. Τι γάργαρο βιμπράτο, τι χροιά και τι πάθος! Στο μπιζάρισμα, το κοστούμι την εμποδίζει ελαφρά να συμμετέχει και η ίδια το διασκεδάζει. Το χαμόγελο είναι απλά η επιβράβευση. Όλα πήγαν καλά απόψε.

Είναι μία ιστορία αγάπης, με λίγο λεμόνι, λίγο τριμμένο πάγο και την αστρική σκόνη του μεγάλου δημιουργού. Δύο ηθοποιοί έγιναν ένα, μέσα από τα ασημένια σκεπάσματα μίας αυγής που αρνείται πεισματικά να γίνει μέρα. Από τις παραστάσεις που προτείνω χωρίς να το πολυσκεφτώ. Εδώ, άλλωστε, μιλάει το συναίσθημα. Και τα λέει μια χαρά.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Μετάφραση: Έλσα Ανδριανού

Σκηνοθεσία-Μουσική Σύνθεση: Θοδωρής Αμπαζής

Σκηνογραφία, Ενδυματολογία: Νίκη Ψυχογιού

Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης

Ερμηνεύουν οι:  

Δήμητρα Χατούπη, Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Μουσικός επί σκηνής:

Βάσια Παππά

Φωτογράφιση: Ζαφείρω Βλάχου

Επικοινωνία: Νατάσα Παππά

Social media: Κατερίνα Κυπραίου

Βοηθοί σκηνοθέτη: Θάνος Ψαρράς, Γωγώ Μπόμπολα

Βοηθός σκηνογράφου: Ζωή Κελέση

Οργάνωση και Εκτέλεση παραγωγής: Γιάννης Γκουντάρας & Αλεξάν Σαριγιάν

Παραγωγή: Η Πάνδημος Ηώς

Υπό την αιγίδα και με χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού

Πληροφορίες παράστασης

Χώρος: Θέατρο ΕΛΕΡ (Φρυνίχου 10, Αθήνα | πλησίον σταθμού μετρό Ακρόπολη)

Τηλ. ταμείου θεάτρου: +30 211 735 3928

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:

Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00  | Κυριακή στις 18:00  

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Video παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=1tNdhX6i6Qc

Τιμές εισιτηρίων:

Κανονικό: 20€, Μειωμένο (φοιτητικό, ΑμΕΑ, ανέργων, 65+): 15€, Ατέλεια: 10€

Προπώληση εισιτηρίων: TICKET SERVICES

– online: https://www.ticketservices.gr/event/theatro-eler-to-dasos-tou-david-mamet/?lang=el

– τηλεφωνικά: 210 7234567

– εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Αθήνα

Η άδεια για την από σκηνής θεάτρου παρουσίαση του έργου χορηγήθηκε από την Ελληνική εταιρία THE ARTBASSADOR / Performing Arts Management (www.theartbassador.gr) για λογαριασμό του συγγραφέα David Mamet και του ατζέντη αυτού STEWARD TALENT-USA