Θεατρίζομαι: Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου @ Θέατρο OLVIO

na kserete pos auto pou akoute einai sfurigma trenou–olvio

Τετάρτη βράδυ. Μια στιγμή μέσα στην εβδομάδα, εκεί που όλα μοιάζουν να ισορροπούν ανάμεσα στο πριν και το μετά. Πήγα να δω ένα σύγχρονο δράμα. Να συναντήσω την πραγματικότητα που βλέπουμε καθημερινά, αλλά για κάποιο λόγο, θεωρούμε ότι δεν μας αφορά, ότι είναι κάπου μακριά.

Το σφύριγμα του τρένου… αλληγορικό. Δεν ήταν απλώς ένας ήχος. Ήταν ψυχές που ταξίδευαν. Ψυχές που πήγαν, που χάθηκαν, που έμειναν να ηχούν μέσα μας.

Ανυποψίαστη, μπήκα στην αίθουσα χωρίς να ξέρω τι ακριβώς θα συναντήσω.

Στην αρχή τρόμαξα. Oι μάσκες των ανθρώπων μου ξύπνησαν πολλές μνήμες. Όμως, όσο προχωρούσε η παράσταση, ένιωσα κάτι να με ταρακουνά. Η ερμηνεία των συντελεστών, η ένταση, η αλήθεια, η σιωπή.

Ένα έργο που δεν το παρακολουθείς – το ζεις. Όμως, όσο προχωρούσε η παράσταση, κάτι μέσα μου άλλαζε.

Η παράσταση είναι γεμάτη συναίσθημα, γεμάτη αλήθειες, αλήθειες που πολλές φορές δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, γιατί κρύβονται πίσω από τα φτιαγμένα ψέματα της καθημερινότητας.

Η ατμόσφαιρα της σκηνής σε κατακλύζει. Κάθε σιωπή, κάθε βλέμμα, κάθε κίνηση, έχουν βάρος. Δεν είναι απλώς μια «ωραία» παράσταση με την έννοια του ευχάριστου· είναι μια εμπειρία που σε βάζει μέσα στο ίδιο το έργο, σε κάνει να νιώσεις, να προβληματιστείς, να δεις τα πράγματα που ίσως απέφευγες να κοιτάξεις.

Κάθε στιγμή σε αγγίζει, σε ανατρέπει λίγο, σε κάνει να σταθείς και να σκεφτείς τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος – να ζεις, να χάνεσαι, να ακούς και να εκφράζεις την αλήθεια σου.

Είναι μια παράσταση που αξίζει να δει κανείς, όχι μόνο για την τέχνη της, αλλά για την εσωτερική εμπειρία που προσφέρει. Την ευκαιρία να συναντήσεις την αλήθεια σου και να νιώσεις το βάθος της ανθρώπινης ψυχής.

Και γι’ αυτό το έργο ανεβαίνει για τρίτη χρονιά και εξακολουθεί να συγκινεί, κρατώντας το ενδιαφέρον των θεατών αμείωτο.

Γιατί μιλάει για την αλήθεια μας, την αλήθεια που συχνά δεν αντέχουμε να δούμε. Για τους ανθρώπους που χάνονται καθημερινά, τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ενώ εμείς συνεχίζουμε να ζούμε μέσα σε ένα ψέμα.

Εσείς; Τι θα κάνατε σε αυτή την περίπτωση;

Vois – Θεοδώρα Ράπο

To keysmash είχε δει την παράσταση και την προηγούμενη σεζόν!

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.