Ακαθόριστος… επίθετο… Ετοιμολογία πάλι… Η μορφή και η υφή δεν έχουν πλήρη περιγραφή. Για την ακρίβεια, δεν μπορούν να περιγραφούν. Κατατάσσεται στα «λοιπά». Το γραφείο «Είκοσι Τέσσερα» υφίσταται σαν ΚΥΒΟΡΓ (κυβερνητικός οργανισμός) και ασχολείται με τη «χωροταξία» των ακαθορίστων. Κάποτε απασχολούσε είκοσι τέσσερα άτομα και πλήθος λογοπαιγνίων προέκυπταν από τον αριθμό εργαζομένων. Και ο όγκος εργασιών; Έπος! Εκατομμύρια καταχωρήσεις ακαθορίστων… Και τώρα έχει μείνει μόνο ένας υπάλληλος, ίσως ο πιο παλιός όλων, με πάνω από τριάντα χρόνια «προϋπηρεσία», για να υποδεχθεί τον καινούργιο συνάδελφό του. Άρτι αφιχθείς από τη σχολή ο νεανίας, έχει διδαχθεί τα «βασικά», έχει εκπαιδευτεί πλήρως και είναι έτοιμος να πιάσει δουλειά. Φαίνεται πως έχει όρεξη και κέφι για την εργασία του, αγνοεί όμως το πιο σημαντικό στοιχείο. Ότι σε αυτό το γραφείο you can check out any time you want, but you can NEVER leave…
Ίσως το πιο συγκλονιστικό βιβλίο του κυρίου Θανάση Τριαρίδη. Μία επωδός για τον Μεγάλο Αδελφό (ή τον «μεγάλο» Αδόλφο, αν θέλετε), για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, για τον κεντρικό έλεγχο πάνω στον άνθρωπο ανά τα έτη, αλλά η δυστοπία που έρχεται με μεγάλη φόρα. Δεν έχουμε ιδέα με τι όπλα θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, γνωρίζουμε όμως πώς θα γίνει ο τέταρτος. Με τόξα και βέλη… Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε μόλις δύο μέρες μετά από την εκατόμβη της Πύλου. Άρα είχε γραφτεί πιο πριν. Προφητικό; Και λίγα γράφω.
Ο κύριος Νίκος Μαρνάς είναι ο νεοφερμένος υπάλληλος. Το κατάλληλο ντύσιμο (από τη ντουλάπα του Angus Young ίσως), τα γυαλιά και ο τρόπος συμπεριφοράς τον προδίδουν. Ο ίδιος ανταποκρίνεται στο εκατό τοις εκατό των απαιτήσεων του ρόλου του. Είναι το ιδανικό «στραβάδι», έχει δουλέψει πολύ και στέκεται προσηλωμένος στις γραμμές που έχει χαράξει. Απέναντί του ο κύριος Νίκος Στεργιώτης, ο «παλιός». Φωνακλάς, κατά τι γραφικός και άνθρωπος της πιάτσας, ενσαρκώνει με απόλυτη πειστικότητα και τιμιότητα τον Τσάμπι, τον χαρακτήρα που κερδίζει τη συμπάθειά μας από την πρώτη στιγμή. Ήρωας και μάρτυρας, αποτελεί σημείο κορύφωσης της υπόθεσης και highlight του κειμένου και της ροής.
Στον ρόλο του διευθυντή του γραφείου «Είκοσι Τέσσερα» ο κύριος Λεωνίδας Μπακάλης. Μία γιορτή από μόνος του! Το λαμπερό χαμόγελο, το βάδισμα, η έκφανση. Κάτι σαν διασταύρωση παρουσιαστή βραβείων Όσκαρ και σκοτεινού αφεντικού μυστικών υπηρεσιών – έτσι όπως έχουμε δει στις ταινίες. Το άσπρο είναι άσπρο όταν θέλουμε εμείς και μαύρο πάλι όταν θέλουμε εμείς. Και το αντίθετο. Το υπουργείο ελέγχου σκέψης στα καλύτερά του. Δίπλα τους στέκεται ο κύριος Γιώργος Γκιόκας, σε έναν ρόλο βουβό, αλλά τόσο καίριο, τόσο αναγκαίο, τόσο φουστουριστικό. Και το σκηνικό… Πολλά μπράβο στην κυρία Ηρώ Παρδαβέλλα, που μετέτρεψε το παρελθόν σε μέλλον και έφερε «μπακατέλες» υπολογιστές ως μοντέλα του αύριο.
Την παράσταση σκηνοθετούν οι της ομάδας. Οι ίδιοι οι ηθοποιοί. Ο Νίκος Μαρνάς και ο Γιώργος Γκιόκας, οι οποίοι φρόντισαν να μεταφέρουν στο ακέραιο το κείμενο του Τριαρίδη. Τα γεγονότα υπάρχουν όταν θέλουμε εμείς. Και υπάρχουν όπως θέλουμε εμείς. Δεν πρόκειται για θανάτους αθώων ανθρώπων. Πρόκειται «κατ’ ουσίαν» για καταχωρήσεις ακαθόριστων. Και ο καθορισμός εναπόκειται στην κρίση μας.
Δεν το συζητώ ότι πάτε και βλέπετε αυτή την παράσταση χθες κιόλας. Είναι ο ιδανικός τρόπος να ανοίξετε τη σεζόν, είναι σφαλιάρα και κλωτσιά στα αχαμνά μίας κοινωνίας που προτιμάει την αλήθεια «γουίδ ε τουίστ» (Τουίστ, ε; Συγκρατήστε το αυτό το τελευταίο), παρά ως έχει. Ο άνθρωπος έχει τόσο αρρωστημένη δίψα για εξουσία, που καταφεύγει σε μεθόδους και μεθοδεύσεις, που μας φαίνονται από μόνες τους σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Και μετά μαθαίνουμε για όλα αυτά στις ειδήσεις. «Μα το κουκούλωσαν»; Απίστευτο, ε;
Μετά το ενθουσιώδες μπιζάρισμα, ο συγγραφέας έλαβε τον λόγο. Προσπάθησε να αποτρέψει αυτή την ομάδα νέων καλλιτεχνών να ανεβάσει το συγκεκριμένο έργο! Μην εκπλήσσεστε. Ο ίδιος δήλωσε πως αν το κάνουν, τους είπε, θα έχουν θέμα και κανείς μάλλον δεν θα θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά μαζί τους. Εγώ πάλι πιστεύω το αντίθετο. Καμιά φορά ο δυσλειτουργικός πορτοκαλοστίφτης θέλει και την κλωτσιά του για να δουλέψει.
Κώστας Κούλης
Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαρνάς – Γιώργος Γκιόκας
Σκηνικά – Κοστούμια: Ηρώ Παρδαβέλλα
Μουσική: Οδυσσέας Τσούβαλης
Σχεδιασμός φωτισμού: Κατερίνα Μαρία Σαλταούρα
Φωτογραφίες – video: Φίλιππος Μέμος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γκιόκας, Νίκος Μαρνάς, Λεωνίδας Μπακάλης, Νίκος Στεργιώτης
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: SPEAK ART PRODUCTIONS AMKE
Τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=mVZldsU7gBc
Πληροφορίες
Θέατρο «StudioΜαυρομιχάλη»
Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων
Τηλ 210 6453330
Πρεμιέρα: 3 Οκτωβρίου 2024
Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 9:00 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: 12 € (γενική είσοδος)
Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/sfyrigma-trenou/ και τηλεφωνικά στο ταμείο του θέατρου.
Διάρκεια: 70 λεπτά
0 Comments