Κάποιοι λένε πως ο έρωτας ξορκίζει τη μοναξιά. Άλλοι, πως τη θρέφει. Ο Νικολάι Γκογκόλ, ο «πιο οξυδερκής Ρώσος κοινωνικός συγγραφέας του 19ου αιώνα» σύμφωνα με τον Τσέχωφ, θα τασσόταν μάλλον υπέρ της δεύτερης άποψης. Ο έρωτας δεν εξοστρακίζει τη μοναξιά. Tην προσκαλεί στο ίδιο τραπέζι… να πιούν κρασί, να συνδιαλλαγούν… Ώσπου καταλήγουν, μετά από ώρα, σε έναν εύθραυστο συμβιβασμό.

Στην κλασική σάτιρα «Παντρολογήματα», πάνω στην οποία βασίζεται το παρόν έργο, ο Γκογκόλ αποδομεί τις αγκυλώσεις μιας κοινωνίας που πνίγεται με το ίδιο της το σάλιο. Οι πρωταγωνιστές στριμώχνονται εθελοντικά σε κοινωνικές νόρμες και αποκηρύσσουν κάθε παρεκτροπή από τα «πρέπει». Ο γάμος προβάλλεται ως ύστατο αγαθό, αλλά απογυμνώνεται συνάμα από το νόημά του. Στον κόσμο του Γκογκόλ – ενδεχομένως και στον πραγματικό – ισχύει το εξής παράδοξο. Κανείς δεν ερωτεύεται, μα όλοι θέλουν να παντρευτούν! Όποιος αποστατεί… εκτοπίζεται στο περιθώριο.

Δεδομένου ότι η στενομυαλιά είναι μια επιδημία που ανακύπτει σε κάθε εποχή, ο σκηνοθέτης, Αποστόλης Ψαρρός, μεταφέρει το έργο του Γκογκόλ στον εικοστό πρώτο αιώνα με ευκολία. Προσθέτει στην εξίσωση τη συνιστώσα της τεχνολογίας, η οποία μεταμορφώνει τις ερωτικές σχέσεις σε παζάρι λάικ κι εντυπώσεων. Οι εφαρμογές γνωριμιών, σε αντίθεση με τις προξενήτρες αλλοτινών εποχών, εξασφαλίζουν μια φαινομενική ελευθερία που φαντάζει κατακλυσμιαία, έως τρομακτική. 

«Οι άνθρωποι κοιτάζονται απευθείας στην καρδιά. Τα μάτια είναι απλά μια στάση για διόδια».

Στο λιτό σκηνικό που ευνοεί την ευρηματικότητα και τη φαντασία, έξι ηθοποιοί εμφανίζονται μπροστά μας. Εξαρχής ένας διαφέρει. Είναι ντυμένος αλλιώτικα και μοιάζει χαμένος. Τη λάμψη των ματιών του θολώνει ακόμα το μισοτελειωμένο όνειρο της προηγούμενης νύχτας. Αυτός είναι ο Ποτκαλιόσιν (Ερμής Κρούσκος), ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του αναλφάβητο σε ζητήματα καρδιάς. Γι’ αυτό και απευθύνεται σε μια προξενήτρα (Ειρήνη Ιωάννου) και σε έναν έμπιστο φίλο (Ιορδάνης Κασάπογλου), για να του βρουν ταίρι. Μετά από μια σειρά κωμικών ανατροπών, ο ανταγωνιστής δύο ακόμα υποψήφιων μνηστήρων, ενός επιλεκτικά κουφού μουσικού (Πάνος Πασχάλης) κι ενός τυπολατρικού κλητήρα (Τζώρτζης Χορταριάς),ο Ποτκαλιόσιν καταλήγει μπροστά στα σκαλιά της εκκλησίας. Η μνηστή του (Βάσω Παγιοπούλου), τον περιμένει αδημονώντας. Εκείνος όμως διστάζει να κάνει το βήμα. Κάτι μέσα του επαναστατεί, η γραβάτα του τον πνίγει…

Το τέμπο της παράστασης είναι γρήγορο και ο εξαμελής θίασος άψογα συντονισμένος σαν ορχήστρα. Υπάρχουν στιγμές που οι ηθοποιοί γκρεμίζουν τον «τέταρτο τοίχο» απευθυνόμενοι στους θεατές, μειδιώντας υπαινικτικά. Το χιούμορ είναι αυτό που υποβαστάζει και διατρέχει όλη την παράσταση. Οι ατάκες είναι ξεκαρδιστικές, η ατμόσφαιρα εύθυμη, ενώ η σποραδική μα καίρια χρήση της μουσικής, ξεσηκώνει τους πάντες. Το αποτέλεσμα είναι θαυμάσιο! Το κοινό σπαρταράει από τα γέλια. Προσωπικά, αιφνιδιάστηκα από τη χημεία των ηθοποιών και τη δημιουργικότητα ορισμένων σκηνοθετικών επιλογών. Ένα χέρι που ξεφυτρώνει πίσω από έναν τοίχο, πέντε βαμμένα λευκά, σαν μαριονέτες, πρόσωπα… όλες οι επιλογές επιτελούν μια συνειδητή πρόθεση – όχι μόνον αισθητικού ενδιαφέροντος, αλλά και βαθιά συμβολικού σκοπού – γεγονός που εντείνει την αίσθηση μετεωρισμού ανάμεσα στο πραγματικό και το φαντασιακό…

Όταν πέφτει η αυλαία, αυτό που μένει δεν είναι το γέλιο, μα ο απόηχος της μοναξιάς μας που μας τρώει σα σαράκι… Που την ξεγελάμε είτε με ονειροφαντασίες ενός σαρωτικού έρωτα, είτε με πραγματικές δοκιμές, από σχέση σε σχέση. Η ουσία είναι μια και αφορά στην αυθεντικότητα, με την οποία οφείλουμε να υπηρετούμε τη ζωή που μας δόθηκε. Να μην συμβιβαζόμαστε. Να απορούμε για όλα, ακόμα και για τα ιδανικά μας. Να μην επιλέγουμε το βολικό έναντι του αληθινού.

Γι’ αυτό, τα «Ζευγαρώματα» δεν είναι απλά μια κωμωδία ηθών, αλλά ένα “πανοπτικόν” της ανθρώπινης ύπαρξης. Το θέαμα όσο σκοτεινό ή δυσοίωνο είναι, δεν παύει να καταδεικνύει την αλήθεια μας. Μια αλήθεια γεμάτη αντιφάσεις.

Μυρτώ Γρηγοριάδη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Σκηνοθεσία/ διασκευή/κείμενο: Αποστόλης Ψαρρός 
Βοηθοί σκηνοθέτη: Βάσω Παγιοπούλου, Τζώρτζης Χορταριάς
Κουστούμια\σκηνικά αντικείμενα: Λιάνα Γαβριήλ
Μουσική: Παναγιώτης Πασχάλης
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Αφίσα: Κωνσταντίνος Σελλάς
Φωτισμοί: Αποστόλης Ψαρρός
 
Παίζουν: Ειρήνη Ιωάννου, Ιορδάνης Κασάπογλου, Ερμής Κρούσκος, Βάσω Παγιοπούλου, Πάνος Πασχάλης, Τζώρτζης Χορταριάς
 
Παραγωγή: Μικρός Κεραμεικός

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Παρασκευή 7,14,21,28 Μαρτίου 2025
Παρασκευή  4,11 Απριλίου 2025

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: 21:15

ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ

Προσφορά 12€ έως 17/2
14€ Γενική είσοδος
Μειωμένο 10€ μόνο στο ταμείο του θεάτρου
(Φοιτητικό,Ανέργων,ΑμΕΑ)

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
TICKETSERVICES
Online: https://www.ticketservices.gr/event/mikros-kerameikos-zevgaromata/?lang=elΕκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39
(Στοά Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνικά: 210 7234567

Υπεύθυνος επικοινωνίας: Αντώνης Κοκολάκης