Αγαπητέ Λούκιε Βιβούλλιε Ίππαρχε Τιβέριε Κλαύδιε ήτοι Αττικέ Ηρώδη, το θέατρο που έφτιαξες προς τιμήν της Αππία Άννια Ρήγιλλα, της συζύγου σου δηλαδή, πέρασε – ξανά – για δύο μέρες – αυτή τη φορά – στα χέρια της metal μουσικής.

Για όλους εμάς, ενώ αγαπάμε τον χώρο και όλες τις εκδηλώσεις που γίνονται σε αυτόν, δεν είχαμε ποτέ τη δυνατότητα να παρακολουθήσουμε μια εκλεκτική, μοναδική, συμφωνική metal βραδιά. Να νοιώσουμε την αύρα του αρχαίου πολιτισμού, την μέθη της μουσικής του extreme metal σε συνδυασμό με την κλασσική μουσική. Την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου με δέος και ανυπομονησία ανηφορίσαμε στο Ηρώδειο, για να ζήσουμε από κοντά τούτη την εμπειρία.   

Οι Septicflesh, διεθνώς αναγνωρισμένοι στον χώρο του συμφωνικού death/black metal, συνάντησαν την Κρατική Ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Ολλανδού μαέστρου Koen Schoots και πραγματικά μας θάμπωσαν. Δεν ήταν μόνο η γοτθική ατμόσφαιρα που αγκαλιαζόταν με την αρχαιότητα και τους μύθους σε κάθε τραγούδι, δεν ήταν μόνο η συγκλονιστική αίσθηση ότι βιώνεις την απόλυτη μεγαλοπρέπεια της μουσικής χωρίς φραγμούς και μεσοβέζικες μεθοδεύσεις. Ήταν και ένα «φρούριο» που έπεσε. Μια αίσθηση νίκης για όλους εμάς, που κάποτε – μπορεί και ακόμα – θεωρούμασταν παιδιά κατώτερου θεού, λόγω της μουσικής που ακούμε.

Και ενώ περίμενες ότι απλά το Ηρώδειο θα «γέμιζε» με μαυροφορεμένους όλων των ηλικιών, η επόμενη έκπληξη ήταν το ίδιο υπέροχη. Στο χώρο βρίσκονταν λάτρεις της μουσικής γενικότερα. Άνθρωποι με ανοικτούς νοητικούς διαύλους, που ήθελαν να είναι παρόντες σε αυτή την μουσική συνάντηση. Που τους ενδιαφέρει ο ήχος, η μουσική το συναίσθημα και όχι οι τυχάρπαστες ταμπέλες.

Κοστούμια, μουσική και φώτα, δημιουργούσαν μια κινηματογραφική αλλά και θεατρική ατμόσφαιρα. Οι εξαιρετικοί καλεσμένοι, Fany Melfi, Aphrodite Patoulidou (Soprano/Nyckelharp), Vahan Galstyan (Duduk), έδωσαν τα δικά τους χρώματα και στήριξαν με τις δικές τους πινελιές τον καμβά του οπτικοακουστικού θεάματος.

Η μπάντα μεθοδική, με παλμό, μέσα από την ίδια της τη μουσική και τη συγκίνηση, έδωσε το δικό της αποτύπωμα, ενώ όσα και αν πω για την Κρατική μας ορχήστρα, θα είναι λίγα. Η μαγεία που προσφέρουν αυτοί οι μουσικοί είναι πάντα ανέλπιστο δώρο. Δεν θα παραλείψω να μιλήσω και για την απίστευτη χορωδία, που διόγκωσε όλη την εμπειρία και χαμογελούσα με περηφάνεια βλέποντας την Ηλιάνα Τσακιράκη και τον Γιάννη Θερμό ανάμεσα τους. Ναι, έχουμε φωνάρες σε αυτό το είδος μουσικής και μπορούμε να στηρίξουμε τη μεγάλη μας αγάπη σε όλα τα επίπεδα.

Τα τραγούδια των Septicflesh άλλαξαν, διανθίστηκαν, έγιναν πιο επικά, πιο πολυμορφικά. Έδωσαν τις πραγματικές διαστάσεις της σύνθεσής τους. Είναι σαν να τα ακούσαμε πρώτη φορά, σαν ο χρόνος να τα αναγέννησε, να τους έδωσε μια τρισδιάστατη εικόνα, να τα μέστωσε, ώστε το κοινό αλλά και όλοι οι λάτρες της μουσικής να τα αφουγκραστούν σε άλλο επίπεδο.

Portrait Of A Headless Man, The Vampire From Nazareth, We, The Gods, Neuromancer, Enemy Of Truth, Hierophant, Virtues Of The Beast, Coming Storm, A Desert Throne, Prototype, The Collector, Martyr, Prometheus, Amphibians, Anubis, Dark Art

Μια ξεχωριστή βραδιά, που ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει το άνοιγμα του δρόμου για μια διαφορετική προοπτική και συνεχή εξέλιξη στη σκηνή του metal.

Κείμενα: Μαίρη Ζαρακοβίτη

Φωτογραφίες: Εβελίνα “Red” Γερακίτη – Φλούρου

#απτγο: Κώστας Κούλης