Παρατηρώντες: Αλλαγή: Μέθοδος @ Θέατρο Φούρνος

Σε ένα μικρό και ζεστό θέατρο στα Εξάρχεια, διαδραματίζεται η ιστορία φιλίας του Εντύ και της Έλενας. Ο λόγος τους αλληλοσυμπληρώνεται πάνω στη σκηνή και η ζεστασιά στη φωνή της πρωταγωνίστριας, Αργυρώς Λογαρά, σε κάνει να αγαπήσεις λίγο περισσότερο τον καταπιεσμένο Εντύ, με την ερμηνεία αλλά και τη σκηνοθετική ματιά του Άγγελου Χατζά. Ο Εντύ επιζητεί να αυτοπροσδιοριστεί, διότι ούτε ο ίδιος ακόμα δεν μπορεί να αποδεχτεί τη φύση του, αλλά ούτε μπορεί να καταλάβει γιατί νιώθει έλξη προς το ίδιο φύλο. Θέλει επιπλέον να ξεφύγει από την «ακατέργαστη» οικογένειά του, της οποίας έχεις την εικόνα της στο μυαλό σου. Θέλει να πίνει μπύρες και να βυθίζεται μπροστά στην τηλεόραση. Κυρίως όμως θέλει να ξεφύγει από τη φτώχεια της οικογένειάς του, εκεί στον φτωχό εργατικό γαλλικό βορρά, που αργότερα, όπως θα εξομολογηθεί, δεν του έλειψε καθόλου. Το «παρόν» ήταν αυτό που θα του έλειπε… και σίγουρα η φιλία του με την Έλενα όπου η πορεία της ζωής τους και η εξέλιξή τους θα τους χώριζε.

Ήθελε να πετύχει για να εκδικηθεί, όπως αναφέρει κι έτσι φαντάζομαι νιώθει κάθε παιδί που είναι διαφορετικό από ό,τι η κοινωνία επιτάσσει και θεωρεί «φυσιολογικό». Ο Εντύ γινόταν συστηματικά αποδέκτης προσβολών και ήταν πάντα το τελευταίο αγόρι της τάξης που θα επέλεγαν οι συμμαθητές του για συμπαίκτη σε κάποιο άθλημα, καθώς το σωματάκι του, του οποίου ένιωθε αιχμάλωτος, λικνιζόταν με διαφορετικό τρόπο από τα υπόλοιπα αγοράκια. Μας ταξιδεύει έτσι στον κόσμο των παιδικών του τραυμάτων, κάποιες φορές με την αφήγηση να γίνεται στην πίσω πλευρά του θεάτρου, αναγκάζοντάς μας με αυτό τον τρόπο να εστιάσουμε στο αυτοβιογραφικό κείμενο του συγγραφέα και την αφήγηση, παρά στην οπτική επαφή με τους δύο ηθοποιούς.

Καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή πως αυτή η φιλία μεταξύ τους έμελλε να διαμορφώσει την προσωπικότητα του, μετέπειτα πετυχημένου κι αναγνωρισμένου, Εντουάρ Λουί. Στο σπίτι της Έλενας, όπου η οικογένεια έπινε τσάι αντί για μπύρες, έμαθε να διαβάζει, να ακούει κλασσική μουσική και να επιζητά τη συμπάθεια της μητέρας της Έλενας, την οποία και θαύμαζε. Θα συγκρίνει την κοινωνική τάξη των δύο οικογενειών, θα κατανοήσει τις διαφορετικές τους ισορροπίες, μέχρι τελικά να καταφέρει να αποδεχτεί τη φύση του και να αποκτήσει κοινωνική και ταξική συνείδηση. Άλλωστε, όπως αναφέρει στην αρχή του έργου, οι αστοί διασκεδάζουν με θέατρο και όπερα, ενώ οι υπόλοιποι, όπως η τάξη τον γονιών του, περιμένανε να επισκεφτούν… το σουπερμάρκετ.

Τα ρούχα των δύο πρωταγωνιστών, από ύφασμα λούρεξ, γεμάτα στρας και τα πρόσωπά τους, που λαμπύριζαν από γκλίτερ, αποτελούσαν την απόλυτη αντίφαση με τα δύσκολα χρόνια του Εντύ, αλλά και σηματοδοτούσαν την μετέπειτα πορεία του, μεταφέροντας μας συνειρμικά στην queer κοινότητα. Η όλη σκηνοθεσία πλαισιώνεται με τη μουσική υπόκρουση της κιθάρας του Κωνσταντίνου Τσιγκρή, που πολλές φορές ακούγεται να απαντάει ως ο πατέρας του Εντύ ή να επαναλαμβάνει τη σκέψη του.

Πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό κείμενο, ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της γενιάς του (γεννήθηκε το 1992), το οποίο διασκευάζεται επίσης από τον πρωταγωνιστή, Άγγελο Χατζά και το οποίο σε φέρνει σε αμηχανία όταν συνειδητοποιείς πώς η αποδοχή της διαφορετικότητα, ακόμα και σε μία από τις πιο προοδευτικές κοινωνίες του δυτικού κόσμου, όπως είναι η Γαλλία, δεν είναι δεδομένη. Οι αναγνώστες και λάτρεις του Εντουάρ Λουί ενδεχομένως να είναι πιο αυστηροί κριτές της παράστασης καθώς πρόκειται για ένα πάρα πολύ δυνατό κείμενο, με κοινωνικό πρόσημο και πολιτική ταυτότητα, που μεταφέρεται με σεβασμό και αγάπη επί σκηνής.

Τατιάνα Μπεβεράτου

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.