Heavenblack

Blindfolded

2024 – Sleaszy Rider Records

Hell Denied
My Insane
The Dominant
Heavenblack
On My Skin
Orphan
Clowns
Blindfolded

Σκασίματα και riff. Mid tempo προς το αργό. Αρχέγονο το συναίσθημα, βυθίζει σκέψεις και ματιές προς τη δεκαετία του ’80. Μπαίνει το μπάσο, μπαίνουν τα τύμπανα. Παύση και επανεκκίνηση με δίκασες και αυτόματη εκτίναξη προς τη σύγχρονη εποχή. Άλλες θεματικές εδώ και… Να και η φωνή. Καθαρή, γεμάτη, με ύφος καλόπαιδου που θα ήθελε πολύ να είναι κωλόπαιδο και το καταφέρνει χωρίς καν να ιδρώσει. Το “Hell Denied” αποτελεί το εναρκτήριο λάκτισμα του πρώτου full length άλμπουμ των παιδιών. Γεμάτο μελωδία, γεμάτο φωνές και με ένα σόλο σκέτη καψούρα.

Ήμουν παρών στην προ-ακρόαση και θυμάμαι ότι όλος ο δίσκος απολαμβάνεται σε μία καθισιά και μάλιστα μπόλικες φορές. Μισό όμως, γιατί εκείνη η πρίμα μπασογραμμή (να δύο λέξεις που δεν φανταζόμουν ποτέ να χρησιμοποιήσω στην ίδια φράση, πόσο μάλλον πλάι-πλάι) μου πήρε τα μυαλά. Θα μπορούσε να είναι και Nu Metal τούτο εδώ; Ναι, άνετα και μπορώ να σκεφτώ τους Spoken και τις αποδέλοιπες υπέρ-μπάντες του ιδιώματος, να σκάνε από το κακό τους. Tough!

Χωρίς ανάσα εισβάλει το “My Insane”, για το οποίο μάλιστα έχει γυριστεί και βίντεο. Γκρουβάτο, μπακλαβαδωτό στις κιθάρες, με καρφώτο το rhythm section και ένα ρεφρέν που μπαίνει από νότα που κανείς δεν περίμενε. Οι δίκασες λυσσομανούν στο κουπλέ και αφήνονται στο ρεφρέν, για να πάει όλο το μοτίβο σε πιο αργό beatάρισμα και σόλο θεματικά. Και ακούστε πώς μπλέκουν οι φωνές πριν το τελευταίο ρεφρέν! Ιδέα που θα αρέσει σε πολύ κόσμο. Ακολουθεί το “The Dominant”, με όλα ισχυρά τα χτυπήματα στο ταμπούρο και ένα riff τίγκα στο γκάγκα, ένα prog πέρασμα και τα-τατάν-τατάν…

Να πούμε εδώ πως πρόκειται για ένα θεματικό άλμπουμ και μία ιστορία που περιμένει να την ανακαλύψετε, να την ακούσετε, να εικονοποιήσετε το αφήγημα και να γίνετε ακροατές και μέρος της. Και για να ξαναγυρίσω στα της εν λόγω παρουσίασης… Τι ρεφρενάρα είναι αυτή, μάγκες;

Επόμενο στη σειρά το “Heavenblack”. Από τώρα προετοιμάζεστε για πολλαπλές αλλαγές σε ρυθμό και ταχύτητες, για διάφορα κιθαριστικά, για σόλο και δισολίες για γενικά για ένα τραγούδι που θα θέλατε να ακούσετε πέντε φορές στο καπάκι. Και γιατί δεν το κάνετε; Η παραγωγή του Διονύση Κλάδη – ο οποίος επίσης υπογράφει μίξη και mastering – φρόντισε να κάνει όλα τα όργανα να φανούν όπως πρέπει και να λάμψει ο δημιουργικός οίστρος των μελών. Τρανή απόδειξη το “On My Skin”, με το ευφυές μπάσιμο, την αλλαγή στο τέμπο και τα διπλογραμμένα φωνητικά στο κουπλέ, κάτι που συμπαθώ παρά πολύ σε κάθε δουλειά. Και αυτή η τσαχπινιά, με τις ghost notes ή/και «κάτι σαν κλειστό ρούλο παράλληλα» στο ταμπούρο… Το πήγα μπρος-πίσω καμιά ντουζίνα φορές εκείνο το σημείο. Τι λέγαμε πιο πάνω για ιδέες και οίστρο; Όσο για το σόλο… φρενήρες και μελωδικό.

Ξύλο πέφτει στο “Orphan”, με τις κιθάρες να παρελαύνουν πάνω σε δίκασες ερπύστριες. I was born with an empty soul και θα είναι καλό να προετοιμαστούν οι σβέρκοι, μια και έπεται κοπάνημα. Μελωδικότατο ρεφρέν (όλα ισχυρά στο ταμπούρο εννοείται) και επαναφορά με… Πραγματικά ξέχασα τι ήθελα να γράψω. Ας όψεται αυτό το καθηλωτικό ρεφρέν. Σπάσιμο με καθαρές κιθάρες και κινηματογραφική ατμόσφαιρα, ρυθμό στη συνέχεια και μία γέφυρα που οδηγεί με εντυπωσιακή δομή. Σόλο και επίλογος για βραβείο. Το “Clowns” ξεκινάει με άκρως επιθετικές κιθάρες, συνοδεύεται από μία λεπτή μπασοτυμπανική ομορφιά και μετά… Ε, ξέρετε… Γκάπα-γκούπα και… λοιπές ξυλοφορτωτικές δυνάμεις. Δυναμικό κουπλέ, γέφυρα και ρεφρέν που φλερτάρουν με διάφορα «υποείδη» και ένα riff που δεν χορταίνουμε να ακούμε.  

Το ομώνυμο του άλμπουμ είναι το τελευταίο σε σειρά παιξίματος και ίσως το πιο λυρικό αυτής της δουλειάς. Σε χαμηλή ταχύτητα, με διάφορες «καθαρές» διακοπές και αντίστοιχα εμβόλιμα σημεία, λειτουργεί ως κάθαρση στην εξέλιξη της ιστορίας. My sorrow is my only friend… Οι Heavenblack κυκλοφόρησαν έναν δίσκο που μιλάει σε καρδιές και μυαλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Με σύμμαχό του την αγέρωχη ραχοκοκαλιά του, τη γεμάτη μελωδίες και φωνές, έρχεται να μας ταξιδέψει σε μία ιστορία χωρίς ευτυχές τέλος, αλλά με την πιο ευτυχή ηχητική επένδυση. Καλοτάξιδο, κύριοι! Κάθε επιτυχία!

Κώστας Κούλης