Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η στιχομυθία λίγο πριν βγουν οι ηθοποιοί στη σκηνή, αν και αναφερόταν στα κινητά και τα λοιπά που πρέπει να κάνουμε, για να την απολαύσουμε, μου έκανε λίγο «Χαμογελάστε, το σόι μας»! Οψόμεθα. Οι ηθοποιοί βγαίνουν. Και βγαίνουν… Και βγαίνουν… Καλά, πόσοι είναι; Εννιά νοματαίοι, ζωή να ‘χουνε; Τελικά είμαι ευτυχής που δεν διαβάζω κανένα δελτίο Τύπου.

Η γιαγιά δεν είναι στα καλύτερά της. Άνοια γαρ. Οι συγγενείς της μαζεύονται για να της κάνουν παρέα, για να δουν τι της/τους ξημερώνει… Κάποιοι από αυτούς (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) θα ήθελαν να την εκμεταλλευτούν και λιγάκι. Ίσα-ίσα να τους υπογράψει για την κυριότητα του σπιτιού. Κάποιοι άλλοι πάλι θέλουν απλά να μην ταλαιπωρείται η γιαγιά. Και κάποιοι άλλοι φλερτάρουν με την power yoga ή/και λοιπές σωματοκρατικές δυνάμεις.

Τρελοκομείοοοοοο! Ένα εκπληκτικό κείμενο, το οποίο γίνεται ακόμα πιο εκπληκτικό θέαμα, με τη βοήθεια του κυρίου Γιώργου Παύλου, ενός σκηνοθέτη με εξαιρετική ματιά και ενός θιάσου που δεν φοβάται να τσαλακωθεί. Το κείμενο υπογράφει η κυρία Άρτεμις Ψιλοπούλου, σε συνεργασία με την ομάδα φυσικά. Να αναφέρουμε εδώ ότι οι ηθοποιοί που εμφανίζονται, είναι οι περυσινοί απόφοιτοι της δραματικής σχολής το ωδείου Αθηνών. Γνωρίζω από πολλές πηγές ότι αυτοί οι άνθρωποι διαβάζουν του σκοτωμού και σκίζονται στη μελέτη και τη δουλειά, προκειμένου να αποφοιτήσουν. Κατά συνέπεια, μιλάμε για πολύ ιδιαίτερα και χαρισματικά πλάσματα.

Παρατηρούμε λοιπόν αυτούς τους ηθοποιούς να μιλούν μεταξύ τους, να μιλούν με τη γιαγιά, να κινούνται ρυθμικά, να μιλάνε στο τηλέφωνο, να τσακώνονται και να έχουν τον νου τους στη γιαγιά. Να τραγουδούν και να μας συμπαρασύρουν στο τραγούδι. Και – πάνω απ’ όλα – να μας ψυχαγωγούν και να μας κάνουν να προβληματιστούμε. «Ζούμε στην άχρωμη εποχή», αλλά, ρε δαίμονα, δεν θα βάψουμε γκρίζο αυτό που μας αρέσει. Θα παλέψουμε για το μπλε και το κόκκινο.

Όλοι οι ηθοποιοί είναι θαυμάσια δασκαλεμένοι, έχουν καλοδουλέψει τους ρόλους τους και αποδίδουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Είναι το τάλαντο συνδυασμένο με τις πρόβες και την πρέπουσα καθοδήγηση, που συνετέλεσαν σε ένα δρώμενο που αφήνει το κοινό ευχαριστημένο και ικανοποιημένο. Η διάρκεια είναι τόση-όση και τα νοήματα που βγαίνουν, είναι εύκολα και άνετα κατανοητά. Αυτή η τεχνική του «Όλα καθαρά, εκεί, μπροστά σου», με συγκινεί, γιατί σέβεται απόλυτα τον θεατή. Να η ιστορία, να οι χαρακτήρες, να το δίδαγμα και η κάθαρση. Και από κει και πέρα, κάνε εσύ, ο θεατής, τις απαραίτητες σκέψεις ή αυτές που θέλεις.

Οι κυρίες Καλλιόπη Ανταμπούφη, Άρτεμις Βαλτζάκη (σε διπλή διανομή με την κυρία Δανάη Γεωργούλα), Κονδυλία Κωνσταντελάκη, Αλεξάνδρα  Ρουβέλα, Αλίνα Τσιαμπούλα, Γιώτα Χνάρη και οι κύριοι Βασίλης Ζαφειρόπουλος, Θωμάς Μακρυγιάννης και Σόλωνας Πετρακόπουλος, είναι πάνω απ’ όλα παρέα. Η χημεία μεταξύ τους είναι χημεία παρέας και όχι θιάσου. Φαίνεται από τους μεταξύ τους διαλόγους, τους «εκτός κάδρου», εκεί που η κουβέντα βρίσκεται αλλού, αλλά κάποιοι από τους ήρωες στήνουν πηγαδάκι, επειδή έτσι προστάζει το κείμενο και επειδή έτσι είναι πιο φυσική η ροή. Και το πετυχαίνουν άψογα. Και το καταχαιρόμαστε εμείς. Καλά, όσον αφορά ΕΚΕΙΝΟ το τραγούδι… Δεν επιθυμώ να σποϊλάρω, αλλά δεν γίνεται κιόλας, αφού δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που είδα και άκουσα. Τρομερό το χορευτικό, τρομερές οι ατάκες, με τον κόσμο να γελά και να κρατιέται με χίλια ζόρια να μην χειροκροτήσει στη μέση της παράστασης.

Εγώ θα πήγαινα εύκολα να το ξαναδώ. Όχι εύκολα, δεν το γράφω καλά. Θα πίεζα για να πάω ξανά. Και θα έπαιρνα και κόσμο μαζί μου. Γιατί αυτές οι κινήσεις είναι καλό να γίνονται γνωστές παντού. Γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη τέτοιες δουλειές. Είναι κάτι από τη καθημερινή του ζωή, πασπαλισμένο με λίγη λάμψη, που δεν ενοχλεί καθόλου την καθημερινότητα. Απλά την κάνει καλύτερα ορατή και επιτρέπει τη διάδοσή της.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παύλου

Δραματουργία: Άρτεμις Ψιλοπούλου σε συνεργασία με την ομάδα

Επιμέλεια: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Σχεδιασμός αφίσας: Γιάννης Αποσκίτης

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη

Ερμηνεία: Καλλιόπη Ανταμπούφη, Άρτεμις Βαλτζάκη, Δανάη Γεωργούλα, Βασίλης Ζαφειρόπουλος, Κονδυλία Κωνσταντελάκη, Θωμάς Μακρυγιάννης, Σόλωνας Πετρακόπουλος, Αλεξάνδρα  Ρουβέλα, Αλίνα Τσιαμπούλα, Γιώτα Χνάρη

Σε διπλή διανομή η Άρτεμις Βαλτζάκη και η Δανάη Γεωργούλα (10/3,11/3,17/3,18/3,24/3,25/3 η Άρτεμις Βαλτζάκη και στις 31/3,1/4,7/4,8/4,14/4,15/4η Δανάη Γεωργούλα)

Βιογραφικό σημείωμα σκηνοθέτη

Ο Γιώργος Παύλου γεννήθηκε το 1995 στην Κόρινθο. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2022) και της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας (2017). Είναι ιδρυτικό μέλος και σκηνοθέτης της θεατρικής ομάδας Who Am I To με την οποία έχει δημιουργήσει και παρουσιάζει την παράταση ΠΑΜΕ ΣΤΟΪΧΗΜΑ; Μια παράσταση για την Ελλάδα του Τζόγου (2023). Τον Μάιο του 2024 σκηνοθέτησε την παράσταση Η γραμμή του ορίζοντος του Χριστού Βακαλόπουλου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Το 2024 με τους Who Am I To δημιούργησε και παρουσίασε την παράσταση Πλιτς Πλατς Πλουτς, ένα κοκτέιλ απ’ τους εργαζομένους στον τουρισμό, στα πλαίσια του όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός, τον Νοέμβριο του 2024 η παράσταση παρουσιάστηκε ξανά στο Πλύφα.

Το 2023-2024 συνεργάστηκε με το 4ο έτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών στο μάθημα της δημιουργικής γραφής 2024. Έχει επίσης σκηνοθετήσει την παράσταση Μια εποχή βροχής (2018) του Τένεσι Ουίλιαμς. Έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη στις παραστάσεις: Σπασμένη Στάμνα σε σκηνοθεσία Α. Καραζήση και Ν. Χατζόπουλου στο Εθνικό Θέατρο, 154 Bertha σε σκηνοθεσία Θ. Αμπαζή στο Θέατρο Τέχνης, Οιδίπους Τύραννος σε σκηνοθεσία Σ. Κακάλα για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Η προξενήτρα σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο Εθνικό Θέατρο. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις: Equus (2018) του Peter Shaffer, σκηνοθεσία: Γ. Παπαστεφάνου, Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει (2017), σκηνοθεσία: Μ. Νίκας. Έχει σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους Σας ζητώ συγγνώμη για την ενοχλητική μου ύπαρξη στο Παράλληλο Τμήμα 5ου Πανοράματος Ταινιών Τμήματος Κινηματογράφου Α.Π.Θ.

Πληροφορίες Παράστασης

Παραστάσεις:  Από Δευτέρα 10 Μαρτίου έως Τρίτη 15 Απριλίου

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 15€

Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανέργων – ΑΜΕΑ) : 13€

Ατέλεια: 8€ (με τηλεφωνική κράτηση και αγορά στο ταμείο)

Διάρκεια παράστασης : 65 λεπτά

Πληροφορίες/ κρατήσεις:  Τηλ.: 6987231698

Προπώληση εισιτηρίων: στο MORE.COM

https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/giagia-ola-mia-mera-tha-pethanoun

ΠΛΥΦΑ

Κορυτσάς 39, Βοτανικός (10λ. με τα πόδια από το μετρό Κεραμεικού)