Θεώμενοι: Γιοσίρου Γιαμαγκούσι @ Θέατρο Olvio

O Γιοσίρου Γιαμαγκούσι, προσπαθώντας να ξεδιπλώσει το οικογενειακό του κουβάρι, φτάνει σε ένα απομονωμένο χωριό, ψάχνοντας να βρει την Λακκοσπηλιά και τον Ιάπωνα πατέρα του, που τους εγκατέλειψε όταν εκείνος ήταν μωρό. Λίγα πράγματα για αυτόν είχε μάθει από τη μητέρα του και ελπίζει οι εύλογες απορίες του να λυθούν σε αυτό τον τόπο. Περιέργως όμως, οι κάτοικοι του χωριού είναι εχθρικοί μαζί του και δείχνουν να μην έχουν ιδέα για τον πατέρα του. Το χωριό περικλείεται από ένα πέπλο μυστηρίου και καθώς φαίνεται, κανείς δεν θέλει να μιλήσει. Τα μυστικά αλλά και η συμπεριφορά των κατοίκων, κάνει τον Γιοσίρου να επιμένει ακόμα περισσότερο. Κάτι κρύβεται πίσω από τα σφαλιστά παράθυρα και τα μισόλογα.

Ο Γιάννης Κεντρωτάς «κεντάει» ένα έντονο αστυνομικό θρίλερ, με αρκετά στοιχεία κωμωδίας, έξυπνες ανατροπές και λεπτές ισορροπίες. Πού ακριβώς τελειώνει το ψέμα και ξεκινά η αλήθεια, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Μέσα από έντονες σκηνές, γλαφυρές εντάσεις μπολιασμένες με φαρσοκωμωδιακές πινελιές, τραβά τον θεατή σε ένα κυκεώνα συμβολισμού και αλήθειας. Οι αποκαλύψεις θα σας σοκάρουν, η κοινωνία ανοίγει τα πιο σαθρά της πέπλα και αναδύει την άσχημη μυρωδιά των βούρκων που την περικλείουν. Η ιστορία μπορεί να φαίνεται απίστευτη, μπορεί να φαίνεται μη αληθινή… Αλλά είναι;

Θα μπορούσε να συμβεί; Δεν θα spoilάρω, γιατί χρειάζεται ο θεατής να μπει ανύποπτος σε αυτό τον κυκεώνα και να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για αυτό που θα παρακολουθήσει.

Η σκηνοθεσία του Μιχάλη Κοιλάκου τάσσεται υπέρ του μυστηρίου και της μοναδικής ταυτότητας της παράστασης. Τα σκηνικά της Άννα Σάπκα και της Μαργαρίτας Τζαννέτου είναι λιτά, «ατημέλητα» μεν, καίρια στημένα δε. Φωνάζουν χωρίς να μιλούν, καθρεπτίζοντας την κοινωνία αλλά και την ιδιοσυγκρασία της παράστασης. Τα κοστούμια της Ιφιγένειας Νταουντάκη ευρηματικά, γεμάτα συμβολισμούς, διογκώνουν την αίσθηση των δρώμενων.

Στο ρόλο του Γιοσίρου Γιαμαγκούσι βρίσκουμε τον Ελισσαίο Βλάχο. Τρομερή ερμηνεία, η οποία δίνει βάση στον ψυχισμό του ήρωα που υποδύεται, εναρμονιζόμενη μοναδικά με τα δραματικά και με τα κωμικά στοιχεία του χαρακτήρα του.

Στο ρόλο του αστυνομικού ο πληθωρικός Σήφης Πολυζωΐδης. Έντονος, με ζωντάνια και θέρμη επί σκηνής, χτίζει έναν πολυεπίπεδο χαρακτήρα μέσα από την κίνηση, την τριβή, την υπόστασή του και την εκφραστικότητά του.

Ο ρόλος της γυναίκας με το όνομα Μηνάς έρχεται και κουμπώνει λυρικά μέσα από τον Φοίβο Συμεωνίδη. Κατάφερε να μας εκπλήξει με τον τρόπο που χειρίστηκε την ηρωίδα του. Έγινε αγαπητή, οικεία και φιλική σε εμάς. Χώθηκε στην ιδιοσυγκρασία μας.

Η Χαρά Δημητριάδη υποδύεται τη Φανή και η Μαρία Μπαλούτσου τη μητέρα του Γιοσίρου. Και οι δυο κυρίες έχουν μια έντονα δραματική υπόσταση στην παράσταση. Κλειδώνουν τον δρόμο της ιστορίας.

Η παράσταση θα αφήσει ένα μοναδικό αποτύπωμα στον ψυχισμό σας. Θα ταλανίσει τις σκέψεις σας και ίσως αλλάξει και τον τρόπο που αντιμετωπίζετε τους γύρω σας, αλλά και την ίδια την κοινωνία.

Μαίρη Ζαρακοβίτη

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Κείμενο: Γιάννης Κεντρωτάς

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κοιλάκος

Σκηνικά: Άννα Σάπκα, Μαργαρίτα Τζαννέτου

Κοστούμια: Ιφιγένεια Νταουντάκη

Κίνηση: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου

Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης

Πρωτότυπη μουσική: Βασίλης Τζαβάρας

Κατασκευή σκηνικού: Θοδωρής Καρύδης

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Video: Στέφανος Κοσμίδης

Οργάνωση παραγωγής: Δήμητρα Ευθυμιοπούλου

Επικοινωνία: Ειρήνη Λαγουρού