Η Κατερίνα Περλιάνη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Μην έρθεις νύχτα», στο θέατρο ΡΕΚΤΙΦΙΕ και εννοείται πως δεν αφήσαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί της για το έργο, καθώς και για τα επόμενα σχέδιά της, όπως και για την κινητήρια δύναμη πίσω από όλα αυτά που κάνει. Θερμές ευχαριστίες στη Χρύσα Ματσαγκάνη, η οποία φρόντισε να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.
Πώς έγινε η επαφή με το έργο; Πότε σας προσέγγισαν για να πρωταγωνιστήσετε και πότε είπατε “Ναι, θα το κάνω”;
Ήταν τον περσινό χειμώνα, όταν ο συμφοιτητής μου Γιώργος Λαμπίρης, ο συγγραφέας του έργου μας, με κάλεσε στην ανοιχτή για το κοινό ανάγνωση του «Μην έρθεις νύχτα», στη σκηνή του θεάτρου VAULT. Τότε γνώρισα το έργο. Περίπου έναν χρόνο μετά, η σκηνοθέτιδα Ιωάννα Φρουδαράκη, μαζί με τη βοηθό σκηνοθεσίας Νίκη Φραγκέλλη, σε έναν μεσημεριανό καφέ στο μπαλκόνι μου, μού ανακοίνωσαν την επιθυμία τους να είμαι η «Ελένη». Τις αγκάλιασα, λέγοντας με χαμόγελο «Φυσικά»!

Είναι πλέον η δυστοπία, σε κάθε έκφανσή της, το επίκαιρο κάθε νέας εποχής;
Η δυστοπία είναι μια λέξη με έντονα σημαινόμενα. Δημιουργεί εικόνες μιας αφόρητης πραγματικότητας. Επομένως, ανάλογα με την κάθε κοινωνία και τις εκφάνσεις της δυστοπίας που αυτή βιώνει ή κινδυνεύει να βιώσει, τότε είναι απαραίτητο να βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε εποχής, ώστε, αφού είναι συνθήκη βιωμένη, να γίνεται αιτία αγώνα για την πραγμάτωση τελικά της ουτοπίας.
Η Σκιά είναι το σημείο που τέμνει όλες τις ευθείες που συμβολίζουν τις παράλληλες ιστορίες του έργου;
Η Σκιά είναι πράγματι κάτι σαν τις αρθρώσεις στον σκελετού του έργου. Ως πλάσμα υπερβατικό, που συμβαδίζει παρόλα αυτά με τον κόσμο του ρεαλισμού, κινεί τα νήματα και μπερδεύεται άυλα στο υλικό των χαρακτήρων, κλείνοντας το μάτι στον θεατή, μέχρι να τον οδηγήσει στην κορύφωση της ιστορίας.
Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Υπήρξε κάποιο σημείο στον ρόλο σας, στο οποίο εστιάσατε ιδιαίτερα;
Οι πρόβες διήρκησαν περίπου έναν μήνα. Σε αυτό το διάστημα, βασικό ζήτημα της έρευνας πάνω στον χαρακτήρα που μου δόθηκε ήταν το θέμα της απώλειας και πώς αυτό διαμορφώνει τις αντιδράσεις συναισθηματικά και σωματικά, καθώς οι μνήμες έρχονται και επέρχονται, έπειτα από ένα τραυματικό γεγονός, όπως ο θάνατος ενός αγαπημένου ανθρώπου.
Μέχρι πότε θα είστε στο Ρεκτιφιέ;
Οι παραστάσεις μας θα ολοκληρωθούν στις 12 Μαρτίου.
Υπάρχουν άλλα πλάνα σας για το μέλλον, που να είναι ανακοινώσιμα;
Προς το παρόν, τα εργασιακά μου πλάνα αφορούν την καλοκαιρινή περιοδεία του έργου «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αδάμη, της παιδικής σκηνής του θεάτρου «Αλίκη», στο οποίο συμμετέχω ήδη, με τον θίασο «Μαγικές Σβούρες».

Πώς αισθανθήκατε όταν πληροφορηθήκατε το “περίφημο” προεδρικό διάταγμα, που κάνει κακό στα πτυχία και τα όνειρά σας;
Στην αρχή απόρησα. Κάπου στη μέση αυτής της ντροπιαστικής – για μια χώρα που μετρά αιώνες πολιτισμού – απόφασης, θύμωσα, οργίστηκα και αγωνίστηκα στους δρόμους με τους συναδέρφους και τις συναδέρφισσές μου και όλους εκείνους που υπερασπίστηκαν με την παρουσία τους εκείνες τις μέρες στις πορείες διαμαρτυρίας, τον πολιτισμό. Στο τέλος, συνειδητοποίησα πως αγαπάω τόσο πολύ αυτό που κάνω, που κανείς δεν μπορεί να κάνει κακό στα όνειρά μου. Κι έτσι, θα συνεχίσω να αγωνίζομαι.
Ο Έλληνας στηρίζει το θέατρο; Πηγαίνει σε παραστάσεις;
Θεωρώ πως, παρά τις οικονομικές και κοινωνικές αντιξοότητες, οι άνθρωποι στην Ελλάδα στηρίζουν το θέατρο, παρακολουθώντας παραστάσεις. Ωστόσο, υπάρχει σίγουρα περιθώριο ενίσχυσης αυτής της στήριξης!
Τι σας οδηγεί να υπηρετείτε την τέχνη σας με τόσο ενθουσιασμό;
Ο έρωτας ως τρόπος ζωής και ύπαρξης. Η ζωογόνος δύναμη που έχει αυτό το αίσθημα και κάνει τον άνθρωπο δημιουργικό και ζωντανό, παρά τις όποιες δυσκολίες, με κινεί και με παρα-κινεί να συνεχίζω.
Κώστας Κούλης

0 Comments