Είχαμε θαυμάσει τη σκηνοθεσία του στην παράσταση «Μέδουσα» και είμαστε πλέον στην επόμενη κίνηση, στην παράσταση «Η παραγγελία», η οποία σηματοδοτεί μία διαφορετική διαδρομή για τον Κωνσταντίνο Παλίλη, ο οποίος σκηνοθετεί για πρώτη φορά έργο, του οποίου το κείμενο δεν έχει γράψει. Μιλήσαμε με τον δημιουργό για την εν λόγω παράσταση, για τα μελλοντικά σχέδιά του, για το πόσο του αρέσει να αφηγείται ιστορίες, ανεξαρτήτως τρόπου. Θερμές ευχαριστίες στον Αντώνη Κοκολάκη και το μαγικό επιτελείο του, που φρόντισαν να πραγματοποιηθεί αυτή η συνέντευξη.

Πώς αποφασίσατε να σκηνοθετήσετε την εν λόγω παράσταση; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να σκεφτείτε και να πείτε «Ναι, θα το κάνω»;
Καταρχάς, το ότι ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει. Πρώτη φορά αναλαμβάνω να σκηνοθετήσω έργο που δεν έχω γράψει εγώ. Μετά μου άρεσε η ιδιομορφία που έχει το συγκεκριμένο κείμενο. Έχει δύο καλά δομημένους χαρακτήρες και από εκεί και πέρα πέφτει το βάρος στους δύο ηθοποιούς, για να το αν θα καταφέρουν να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κοινού και να το κάνουν να γελάσει.
Είναι ένα πρωτότυπο και ιδιάζον θέμα. Σας εκπλήσσει ο συμβολισμός και το πόσο διαχρονικός είναι;
Έχω διαβάσει, δει και ζήσει αρκετά ώστε να μη με εκπλήσσει τίποτα. Για μένα αυτό το ιδιάζον θέμα είναι η επιφάνεια κι εγώ είδα κατευθείαν κάτω απ’ αυτό, τη σχέση των δύο ηρώων, που ενώ δεν έχουν κανένα κοινό σημείο και είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι, κατά βάθος έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον και αυτή την αλλοπρόσαλλη επαφή.

Πόσο καιρό κράτησαν οι πρόβες; Εστιάσετε σε κάποιο σημείο ιδιαίτερα, ερμηνειών ή πλοκής του έργου;
Προσπάθησα να εστιάσω με τα παιδιά στην κατανόηση των δύο ηρώων και την ερμηνεία αυτών. Η πλοκή στο συγκεκριμένο έργο βγαίνει απ’ τους δύο ήρωες και κατ’ επέκταση απ’ τους ηθοποιούς.
Μέχρι πότε θα είστε με το καλό στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός;
Μέχρι τις 13 Μαρτίου.

Υπάρχουν άλλα πλάνα σας για το μέλλον; Είναι ανακοινώσιμα;
Πάντα έχω κάποιο πρότζεκτ που τρέχω, είτε γράφω, είτε σκηνοθετώ. Προς το παρόν έχω τελευταία παράσταση στις 14 Ιανουαρίου για τον μονόλογο «Μέδουσα», στο θέατρο Αλκμήνη, πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε το βιβλίο μου «Σκοτεινές Ιστορίες Χριστουγέννων». Είμαι σε συζητήσεις για καινούργια πράγματα, αλλά προς τον παρόν δεν μπορώ να ανακοινώσω κάτι.
Πόσο σας εξιτάρει η σκηνοθεσία; Πόσο αγαπάτε να πλάθετε παραστάσεις;
Με εξιτάρει η σκηνοθεσία όσο και η συγγραφή. Πλέον δεν μπορώ να τα διαχωρίσω, αν και παλιότερα έλεγα ότι είμαι περισσότερο συγγραφέας. Βασικό μου μέλημα είναι να λέω ιστορίες, τόσο με λέξεις όσο και με εικόνες. Είτε είναι παράσταση, είτε τηλεόραση, είτε κινηματογράφος, είτε βιβλίο ή ακόμα και βίντεο στο youtube.
Ο Έλληνας θεατής στηρίζει το θέατρο; Πηγαίνει στις παραστάσεις;
Δεν θα πω ότι δεν το στηρίζει, αλλά θα μπορούσε περισσότερο. Γενικά πιστεύω ότι για χώρα που γέννησε το θέατρο, είναι λίγη η στήριξη. Υπάρχουν βέβαια μέσα όπως ο κινηματογράφος, που περνάει χειρότερα. Γενικά ο Έλληνας, αν δεν είναι μπουζούκια ή φαγητό, δεν διαθέτει ούτε χρόνο ούτε χρήμα.

Το «περίφημο» προεδρικό διάταγμα, το οποίο μετατρέπει τους κόπους σας σε απολυτήρια λυκείου, πόσο σας λύπησε, σας θύμωσε ή σας πείσμωσε;
Είναι ένα διάταγμα που αντιπροσωπεύει πλήρως τους πολιτικούς και τους πολίτες της χώρας. Δεν μου έκανε εντύπωση ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο απ’ ό,τι με ενοχλεί καθημερινά στην ελληνική κοινωνία.
Τι είναι αυτό που λειτουργεί σαν κινητήρια δύναμη, προκειμένου να υπηρετείτε την τέχνη σας με τέτοιο ενθουσιασμό;
Η έμφυτη κλίση μου να λέω ιστορίες. Θα ήθελα να ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που σκέφτηκε να το κάνει και μάζεψε τους υπόλοιπους σε μια σπηλιά γύρω απ’ την φωτιά, μετά από κυνήγι μαμούθ και είπε «Μάγκες ακούστε…».
Κώστας Κούλης

0 Comments