Το 1773 ο Κοζάκος Εμελιάν (Αιμιλιανός) Ιβάνοβιτς Πουγκατσιόφ (ή Πουγκατσόφ) ταράζει την Τσαρική Ρωσία, πρωτοστατώντας σε (ξεκινώντας στην ουσία) μία εξέγερση – ή επανάσταση, εξαρτάται από ποια μεριά εστιάζει ο παρατηρητής, όπως θα πουν και οι πρωταγωνιστές της παράστασης – εναντίον της Αικατερίνης της μεγάλης. Δύο χρόνια αργότερα θα εκτελεστεί, προδομένος ο ίδιος από τους συμπατριώτες του. Αυτή η φοβερή και τρομερή εξέγερση/επανάσταση θα αποτελέσει το πάτημα για τον τεράστιο Ρώσο λογοτέχνη Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν, να επισκεφτεί, εξήντα χρόνια μετά, τις περιοχές εκείνες και να αποτυπώσει τα συμβάντα και την έρευνά του στο βιβλίο του «Η κόρη του λοχαγού», το οποίο εκδόθηκε το 1836, έναν χρόνο πριν το θάνατό του.

Στην ουσία, οι πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας του Πούσκιν είναι ένας νεαρός αξιωματικός και μία κοπέλα, οι οποίοι ερωτεύθηκαν σε άγριες και μοχθηρές εποχές. Μέσα από την εξέγερση/επανάσταση, μέσα από τον πόλεμο δηλαδή, παρατηρούμε τα κάμαν και τα φέραν δύο ανθρώπων, των οποίων η αγάπη νίκησε ακόμα και αυτόν, τον πόλεμο. Το πανέμορφο κείμενο του δημιουργού της νεότερης Ρωσικής λογοτεχνίας, παίρνει στα χέρια του ο κύριος Κωνσταντίνος Ασπιώτης και του συμπεριφέρεται σαν να είναι δικό του, σαν να είναι πολύτιμη κληρονομιά του. Αναλαμβάνει την απόδοση, τη θεατρική διασκευή και σκηνοθετεί την παράσταση. Και κάνει θαύματα!

Με γνώμονά του την υπέροχη αφήγηση μίας υπέροχης ιστορίας, «εγκαθιστά» στη σκηνή πέντε ηθοποιούς, τους δίνει πολλαπλές διανομές (εκτός από έναν, ο οποίος υποδύεται μόνιμα τον νεαρό αξιωματικό, Πιοτρ Αντρέγιεβιτς) και με τη βοήθεια ενός πραγματικού θεού των φωτισμών, του κυρίου Τάσου Παλαιορούτα, ανεβάζει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις των τελευταίων δέκα ετών. Μετά το τρίτο κουδούνι, οι πέντε πρωταγωνιστές εμφανίζονται μπροστά μας, σαν να είναι μέλη συγκροτήματος. Πώς έκαναν την αρχική εμφάνισή τους οι Duran Duran στη Μαλακάσα το 2005; Ένα τέτοιο καταπληκτικό είδα και τώρα, με τους πέντε τους να μας βάζουν στο κλίμα του κειμένου και της παράστασης.

Ο Πιοτρ, ο ήρωας της ιστορίας μας, γνωρίζει τη Μαρία Ιβάνοβνα. Ο έρωτας είναι αστραπιαίος. Και εκεί που λες ότι «Όλα καλά», εκεί σκίζεται το σύμπαν! Ο Πουγκατσόφ επιτίθεται στο οχυρό που βρίσκονται οι δύο ερωτευμένοι, σκοτώνει τους γονείς της Μαρίας και ετοιμάζεται να εκτελέσει τον Πέτρο. Μια ζακέτα και μια κούπα κρασί όμως… έχουν άλλη γνώμη.

Δεν έχω λόγια για τον κύριο Παντελή Δεντάκη! Τι φαινόμενο ηθοποιίας είναι αυτός ο καλλιτέχνης! Υποδύεται τον πατέρα του Πέτρου, όπως και τον ακόλουθό του και είναι άριστος σε όλα του. Πρώτα απ’ όλα φαίνεται ότι διασκεδάζει απίστευτα με την παράσταση. Τρομερές γκριμάτσες, εκπληκτική απόδοση και απανωτές αλλαγές διάθεσης και τρόπου. Να πω εδώ ότι ο δαιμόνιος Ασπιώτης έχει προσθέσει σημεία κωμωδίας του παραλόγου, ακόμα και Monty Python, ακόμα και Mel Brooks, κάνοντας το κοινό να λυθεί στο γέλιο αβίαστα. Να μιλήσω για τη σκηνή της άμαξας και τα «άλογα»; Ο τρόπος που σκέφτονται μερικοί άνθρωποι είναι απλά θεαματικός.

Ο κύριος Μιχάλης Οικονόμου υποδύεται τον Πιοτρ και είναι εξαίρετος. Γλυκύς, αεικίνητος (τα εύσημα στην κυρία Σεσίλ Μικρούτσικου, η οποία έχει κάνει απίστευτα πράγματα, όσον αφορά την κινησιολογία), ένας πραγματικός πρίγκηπας παραμυθιού. Καθαρό βλέμμα, θαυμάσια άρθρωση και άψογη εκφορά. Είναι ένας ηθοποιός που εντυπωσιάζει ακόμα και με μία κίνηση. Στον ρόλο της μητέρας του ήρωα και πολλών ακόμα χαρακτήρων, συναντάμε μία θαυμάσια καρατερίστα, την κυρία Μαριάμ Ρουχάτζε, η οποία κυριολεκτικά σπέρνει σε κάθε ρόλο και την οποία αδημονούμε να δούμε σε μία μαύρη κωμωδία, αν και θεωρώ ότι μπορεί με άνεση να παίξει τα πάντα.

Τη Μαρία, την αγαπημένη του Πέτρου και ένα τσούρμο ακόμα χαρακτήρες, υποδύεται η κυρία Θάλεια Σταματέλου. Υπέροχο πλάσμα και τρομερή καλλιτέχνιδα, λύγισε και έσπασε σε χίλια κομμάτια, για να γίνει ό,τι πρόσταζε το κείμενο. Από γλυκιά, γλυκύτατη, αρραβωνιαστικιά, την είδαμε χαφιέ στο δικαστήριο-παρωδία, την είδαμε και δεν πιστεύαμε τις μεταμορφώσεις. Σε παρόμοιο επίπεδο κινήθηκε και ο κύριος Σταύρος Σβήγκος, ο οποίος μας ξετρέλανε στον ρόλο του Πουγκατσόφ (κυρίως – υποδύθηκε και άλλους χαρακτήρες, το ίδιο εκπληκτικά) και ο οποίος ήταν πραγματικά ψαρωτικός και απόλυτα πειστικός σε ό,τι έκανε. Τρομερός ερμηνευτής!

Στους φωτισμούς αναφέρθηκα και πιο πάνω, αλλά δεν είναι δυνατόν να τους αφήσω έτσι. Επειδή στο συγκεκριμένο θέατρο έχω δει αριστουργήματα, όσον αφορά τους φωτισμούς και επειδή πολλοί θεατρικοί σκηνοθέτες υποστηρίζουν πως οι φωτισμοί είναι η μισή παράσταση, έχω να σημειώσω πως πρέπει να προετοιμαστείτε για κινηματογραφική ταινία! Είναι απίστευτο το πώς μετατρέπουν το δρώμενο σε κάτι θεϊκό αυτές οι αλλαγές στους διακόπτες και τους προβολείς, παρέα με ξηρό πάγο και αστείρευτη φαντασία.

Τα σκηνικά έχει επιμεληθεί η κυρία Ζωή Μολυβδά Φαμέλη και έχει φροντίσει για μινιμάλ έκφραση, αλλά και την πλέον λειτουργική υφή τους, καθώς όλα είναι εκεί μπροστά μας και όλα χρησιμοποιούνται ιδανικά, για την εξυπηρέτηση της ροής. Τα κοστούμια, που έχει φροντίσει η κυρία Διδώ Γκόγκου, είναι μία ακόμα πινελιά φρεσκάδας, ένα δημιουργικό μπάσιμο, που προσφέρει στο έργο. Τρομερή ομάδα, απ’ άκρη σ’ άκρη.

Υπάρχουν και μουσικά όργανα στη σκηνή, τα οποία χρησιμοποιούνται ανάλογα και αντίστοιχα και τα οποία βγάζουν ακόμα και γέλιο. Έχω την εντύπωση πως η οξύνοια και η ευφυής παρουσίαση από τον κύριο Ασπιώτη και τους ηθοποιούς του, εισαγάγουν ένα νέο θέατρο. Αυτό της πολύπλευρης επικοινωνίας, που κάνει ακόμα και το κοινό συμμέτοχο. Κι αν δεν με πιστεύετε, για ρωτήστε και την κυρία που… Όχι, δεν σποϊλάρω! Να πάτε να το δείτε μόνοι σας!

Παραστασάρα, όνομα και πράμα! Πάμε για δεύτερη σεζόν; Από τώρα το βάζω στο τραπέζι. Πολλά μπράβο!

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Θεατρική διασκευή – Απόδοση – Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ασπιώτης
Πρωτότυπη μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης
Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου
Κινησιολογία: Σεσίλ Μικρούτσικου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσα Πετροπούλου
Φωτογραφίες / Trailer: Χρήστος Συμεωνίδης
Γραφιστική επιμέλεια: Δημήτρης Γκέλμπουρας @forbidden.designs
Social media: Loox media

Ηχογράφηση / Μίξη / Mastering της παράστασης: Τίτος Καργιωτάκης
Εκτέλεση Παραγωγής: Μαργαρίτα Κυριάκου
Διεύθυνση & Οργάνωση παραγωγής: Αναστασία Γεωργοπούλου – Μαρία Αναματερού

Βοηθός παραγωγής: Δάφνη Δουβίκα

Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ: Ανζελίκα Καψαμπέλη 

Επιμέλεια προγράμματος: Κωνσταντίνος Ασπιώτης

Συμπαραγωγή των εταιρειών: Σκαφίδας – Δωροπούλου Ε.Ε. {Γ.Ι.Δ.Σ} – Νέο Σύγχρονο Θέατρο ΑΜΚΕ

ΠΑΙΖΟΥΝ: Παντελής Δεντάκης, Μιχάλης Οικονόμου, Μαριάμ Ρουχάτζε, Σταύρος Σβήγκος, Θάλεια Σταματέλου

Η μουσική της παράστασης ηχογραφήθηκε στο studio Royal Alzheimer Hall στην Θεσσαλονίκη με τεχνικό ήχου τον Τίτο Καργιωτάκη.

Μίξη και mastering : Τίτος Καργιωτάκης – Γιώργος Χριστιανάκης

Έπαιξαν οι μουσικοί:

Βασίλης Μπαχαρίδης – τύμπανα, κρουστά,  Arseniy Nebin –πνευστά, Φώτης Σιώτας- βιολί, βιόλα, Γιώργος Χριστιανάκης- πιάνο, πλήκτρα, κρουστά, ηλεκτρονικά

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:
Σύγχρονο Θέατρο, Ευμολπιδών 45, τηλέφωνο: 210 3464380
info@sychronotheatro.gr, www.sychronotheatro.gr

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τετάρτη, 21:15
Πέμπτη, 21:15
Σάββατο: 18:15
Κυριακή, 18:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 110 λεπτά

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ
https://www.ticketservices.gr/event/i-kori-tou-loxagou/

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Καθημερινές
18€ Α ζώνη
16€ Β ζώνη
15€ Γ ζώνη
16€, 15€ άτομα 70+
16€, 15€ φοιτητικό/ανέργων
8€ Ατέλεια (στο θέατρο)

Σάββατο, Κυριακή & Αργίες
25€ VIP
22€ Α ζώνη
19€ Β ζώνη
17€ Γ ζώνη
19€, 17€ άτομα 70+ 
19€, 17€ φοιτητικό/ανέργων

ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ:
Εύη Κουρεμένου/ArtCore
Τηλ: 2103806274
booking@art-core.gr

Επικοινωνία-Προβολή στα ΜΜΕ
Ανζελίκα Καψαμπέλη