Βραδιά φίλων απόψε. Ο Δημήτρης Φάκος, δημιουργός και εκτελεστής, ερμηνευτής και συνθέτης, τραγουδοποιός και σμιλευτής της τέχνης του, παρουσιάζει ένα τσούρμο από αγαπημένα τραγούδια, δικά του και άλλων Ελλήνων καλλιτεχνών. Καταλαμβάνουμε θέσεις, ανταλλάσσουμε  καλησπέρες και αγκαλιές με φίλους που έχουμε καιρό να δούμε – ή και όχι τόσο πολύ καιρό – και ακούμε με προσοχή αυτά που έχουν να μας πουν. Το λέω και το γράφω γιατί και αυτό πλέον χάνεται σιγά-σιγά.

Ο Δημήτρης συνοδεύεται από δύο καταπληκτικούς μουσικούς στη σκηνή. Στο βιολί ο  Γιάννης Παπαδήμος, ο οποίος χρησιμοποιεί και λούπες. Στα κρουστά ο  Βαγγέλης Κορακάς, ο οποίος παίζει με ένα ταμπούρο, με καχόν, με σκούπες και μπαγκέτες, διάφορα συμπράγκαλα και στη συνέχεια μετακομίζει στο σετ τυμπάνων, ελέω ξαφνικού ευτράπελου-ατυχήματος του ταμπούρου. Οι τρεις τους μας σέρβιραν ένα σετ υπέροχων μελωδιών. «Δεν έχω ούτε δυο λεπτά,  που κάθισα, να απολαύσω τη στιγμή που μου πηγαίνει». Αρχίνημα με δικές του δουλειές. Πέρασμα σε επιλεγμένες διασκευές. Μάλαμας, Χαρούλης, Σαββόπουλος, Βόσσου, ο κατάλογος είναι μακρύς.

Ο Δημήτρης μιλά ανάμεσα στα τραγούδια. Καλώς ορίζει, ευχαριστεί, αφηγείται, προσκαλεί. Το «Κακό Λεμόνι» έχει την τιμητική του. Ένα από τα πιο ωραία τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία είκοσι χρόνια. Εμπνευσμένο, συγκινητικό… Να φέρουμε την Κατερίνα να το πει την επόμενη φορά, Μητσάκο;

Έχει και καλεσμένους απόψε το μενού. Ο Φάκος έχει γράψει το «Εμένα Θες», που το έμαθε όλο το σύμπαν από τον Σάκη Ρουβά, ο οποίος το τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση. Απόψε, το τραγούδι αυτό θα βρει τον δρόμο για το μικρόφωνο μπροστά από μία κυρία. Γιάννα Φαφαλιού – Θεοδώρου και – όπως είπε κι ο Δημήτρης στο τέλος – «Γεια σου, Σάκη! Καλά»; Αφήνω στην άκρη το βιονικό της κατασκευής της και το χολιγουντιανό χαμόγελο. Η Γιάννα τραγούδησε σαν άγγελος, σαν να μην υπάρχει αύριο. Πήγε το κομμάτι αλλού, ανεβοκατέβηκε τις συχνότητες χωρίς να ανασηκωθεί βλέφαρο και είμαι σίγουρος ότι κάπου θα εμφανιστεί και σχετικό βίντεο. Είμαι σίγουρος ότι θα το φροντίσει ο σύζυγός της αυτό.

Ο Φάκος μας είχε και μία έκπληξη. Τραγούδησε το «Φιλαράκι» της Σοφίας Βόσσου σε μία απίστευτη διασκευή, πραγματικά διαστημική, με τους μουσικούς του να δίνουν ρεσιτάλ και τον ίδιο να το διασκεδάζει ιδιαίτερα. Αυτό πρέπει να το ακούσετε κάποια στιγμή. Μισό, μισό… Τι ώρα πήγε; Μήπως ώρα για Παύλο και «Το ’69 Με Κάποιο Φίλο»; Στο μικρόφωνο ένας άλλος φίλος και παλιός μουσικός συνοδοιπόρος, ο Στέλιος Μέξης. Γνήσιος εραστής της μουσικής και ένα από τα καλύτερα παιδιά στην πιάτσα. Στη συνέχεια… Αυτή κι αν ήταν έκπληξη. Στη σκηνή ανέβηκε η κορούλα του, μία απίστευτη φραουλίτσα και τραγούδησαν μαζί. Μακράν η πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς. Πάντα τέτοια, Δημητρό!

Ήταν μεσάνυχτα όταν οι τρεις του μας καληνύχτισαν. Καλό Live, καλός ήχος, εξαιρετική επιλογή τραγουδιών, όμορφες θύμησες. Αδημονούμε για τις επόμενες ζωντανές εμφανίσεις και κάποιες ανακοινώσεις που θα μας ενθουσιάσουν. Εδώ θα είμαστε εμείς, να καλύπτουμε ό,τι συμβαίνει και αφορά την καριέρα του Δημήτρη.

Κώστας Κούλης