Θεριά οι Wildfire! Εννιά ακριβώς βάζουν μπροστά τις μηχανές και ξεκινούν. Έχω την αίσθηση πως ο ήχος στο Temple είναι ο καλύτερος εδώ και πολλές βραδιές και το κοινό, που έχει γεμίσει το μαγαζί, μάλλον συμμερίζεται την άποψή μου. Η μπάντα έχει πρόσφατα κυκλοφορήσει το πρώτο full length της, με τίτλο “Rise”, το οποίο θα παίξει από την αρχή ως το τέλος απόψε. Είναι σε τρομερή φόρμα όλοι τους, είναι μουσικαράδες, είναι παιχτούρες και λαχταράνε πολύ να παίξουν ζωντανά.

Δεν μας αφήνουν σε ησυχία! Δεν, δεν, ΔΕΝ! Καθ’ υπόδειξιν το μοτίβο, έτσι όπως το έχουν συνταγογραφήσει οι μεγάλες μπάντες του παρελθόντος και πάμε να φωνάξουμε, πάμε να υψώσουμε τα χέρια μας ψηλά. Νιώθουμε και λίγο σαν να βρισκόμαστε στο Long Beach Arena το ’84 και το αφήνουμε να μας ποτίσει. Τα προ-ηχογραφημένα συνεργάζονται άψογα, το σχήμα παίζει και διασκεδάζει και τα τραγούδια αποδίδονται παθιασμένα, καρφωτά και με ατσάλινη περιβολή. Κάποια στιγμή παίζουν το “Out In The Fields”. Πανηγύρι από κάτω, με τον κόσμο να γκαρίζει στο κουπλέ. Μετά το ρεφρέν… καπάκι το θέμα του “I Want Out”! Είναι πολύ ωραία ιστορία αυτή, μια και ο Kai Hansen αντέγραψε – και πολύ καλά έκανε – όλη τη δομή του ύμνου των Thin Lizzy (του Gary Moore, ΝΤΟΥΒΑΡΙ! Επειδή συμμετείχε και ο Phil Lynnot, δεν πάει να πει ότι είναι TL). Στο «Θέλω Έξω» λοιπόν, εμφανίζεται μαζί τους στη σκηνή ο Μιχάλης από τους Silent Winter και κάπου εδώ ξεκινάει μια υπέροχη συμμαχία υψηλών και ακόμα πιο υψηλών συχνοτήτων, η οποία μας έρχεται κουφέτο.

Οι Wildfire φεύγουν από τη σκηνή. Σκοτάδι, προσμονή και τα μέλη επιστρέφουν. Μπράβο, ρε μάγκες! Και αυτό μακάρι να ακολουθηθεί και από άλλα σχήματα. Κάντε, επιτέλους και μια ροκσταριά! Κάντε ένα encore, που να φαίνεται πραγματικά encore. Α, μην το ξεχάσω… Όσοι θίγονται και θεωρούν την όλη κίνηση παρωχημένη και κιτς, μπορούν να πάνε στο καλό, μπορούν να μας αδειάσουν τη γωνιά και να βλεπόμαστε σπανίως, ναι; Τα έκαναν όλα τατιάνα οι Wildfire και τους ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Πώς το είπατε αυτό; Εννοείται ότι εμφανίστηκε και το κλαρίνο επί σκηνής και πήρε κεφάλια. Μπράβο και πάλι μπράβο!

Leap Of Faith, Rise, Nights, Navigators, Inside The Box, Cobra Kai (Theme), Breaking Point, Mirror’s Edge, Far And Beyond (In Hell), Night With A Witch, Out In The Fields – I Want Out Medley (Feat Mike Livas), Wildfire

Το ρολόι λέει εννιά και είκοσι ένα πρώτα λεπτά. Οι Silent Winter είναι πάνω στη σκηνή κα δοκιμάζουν κάποια πράγματα στον ήχο τους. Και ξαφνικά… σβήνουν τα φώτα! Τι, ξεκινάνε; Θα μας τρελάνουν; Μας τρέλαναν! Δεμένοι, καλοβαλμένοι, με τον καινούργιο drummer να προσθέτει πολύ στο ήδη θετικό πρόσημο και με φανερή την ευχαρίστηση στα πρόσωπά τους, οι παίχτες από τον Βόλο έρχονται να μην πάρουν αιχμαλώτους. Άψογο το στυλ, φοβερό το κοπάνημα και όταν τρέχουν οι δίκασες… είναι σαν να βγήκαν τα άρματα βόλτα στον δρόμο. Έχετε ιδέα πώς ακούγονται οι ερπύστριες στο μπετόν; Ε, για τέτοια φασαρία μιλάμε.

Ο μπροστάρης προλογίζει τα επόμενα και μας ζητά να παράγουμε καλό λευκό θόρυβο, όπως και θόρυβο φωνών. Ανταποκρινόμαστε με άνεση. Ακόμα και στο – αναγκαστικό – διάλειμμα (λόγω τεχνικού προβλήματος) αισθανόμαστε σαν οκτάχρονα μέσα σε καραμελάδικο, αφού η μπάντα κάνει ό,τι μπορεί για να αισθανθούμε σπίτι μας. Τα σφαιράτα τραγούδια, οι νουάρ στιγμές τους και το γενικότερο μεταλλικό περίβλημά τους, εκλαμβάνονται ως χρυσή ευκαιρία για να κοπανηθούμε λίγο περισσότερο από το κανονικό. Σκοτώνουν οι Silent Winter και εύχομαι έτσι να πάνε και τα LiVE στην Ιαπωνία και να μην ξέρουν πού να κρυφτούν οι φίλτατοι Ασιάτες Μεταλλάδες.  

Πολλά συγχαρητήρια στα παιδιά που έπαιξαν, όπως και σε εκείνα που ήλθαν στο μαγαζί και στήριξαν. Η σχέση είναι – και οφείλει να είναι – αμφίδρομη. Α, ναι. Προγραμματίζουμε συνεντεύξεις. Καλό, έτσι;

Κώστας Κούλης

Φωτογραφίες: Stiver Gruanne, wPITw agency