Παρατηρώντες: Μαχαίρι στο κόκαλο @ Θέατρο 104

Σάββατο απόγευμα στο Γκάζι, διψασμένη να ξεκινήσει πάλι αυτή η εποχή που μπαίνεις στην αίθουσα, που κλείνουν τα φώτα και βουτάς στα άδυτα του θεάτρου. Ευτυχώς για μένα αυτή η σεζόν ξεκίνησε πανηγυρικά με ένα υπέροχο κείμενο του αγαπημένου Κώστα Μουρσελά, στο Θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Βασίλη Καλφάκη. Είναι η δεύτερη φορά που το keysmash γράφει γι’ αυτή την παράσταση και σίγουρα κατανοούμε γιατί το κοινό την αγάπησε και τη ζήτησε ξανά. Μέσα στην αίθουσα συναντήσαμε ανθρώπους που ήλθαν να την παρακολουθήσουν για δεύτερη και τρίτη φορά. Το Σάββατο αυτό όμως η παράσταση ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τους συντελεστές, γιατί την αφιέρωσαν στον Ζακ! Όταν το μάθαμε, ίσως και να έγινε ακόμα πιο σημαντική και για εμάς.

Το «μαχαίρι» δεν σταματά και φέτος να μπαίνει στο κόκαλο, πιο ωριμασμένο και πιο συνειδητοποιημένο. Μισός αιώνας μετά και το κείμενο, πιο επίκαιρο από ποτέ, φωνάζει στα αυτιά μας και ζητά αλλαγή της κοινωνικής σαπίλας της ελληνικής πραγματικότητας. Το χιούμορ μαύρο και πικρό, γελάς με την κατάντια των ηρώων, με τον σύζυγο που θέλει να φτάσει ψηλά, με όποιον τρόπο… Με τη σύζυγο Ελένη, η οποία μοιάζει με τον πίνακα της εξόδου που διακοσμεί το σαλόνι τους. Η Ελένη πολιορκήθηκε και επιτέλους ξύπνησε και έκανε την επανάστασή της.

Το ζευγάρι επί σκηνής σε τραβάει κι εσένα μέσα σε αυτή την παρτίδα που παίζει, σε αυτό το τανγκό μίσους και αγάπης, μιας αγάπης που είναι έτοιμη να πέσει σε γκρεμό για χάρη της κοινωνικής ανόδου. Η κυρία Λειβαδάρα συγκλονιστική, κατάφερε να μας κάνει να νιώσουμε και εμείς εγκλωβισμένοι σε έναν γάμο αλλοιωμένο. Ο κύριος Καλφάκης, πιο ώριμος και πιο συνειδητοποιημένος, ο ίδιος φανερά αηδιασμένος με τον Λεωνίδα προς το τέλος, μετά τη συγκλονιστική μεταμόρφωση, φωνάζει της Ελένης «να μην πάρει μαζί της τίποτα από το σπίτι ενός ξεφτίλα».

Με τέτοιες ερμηνείες και αυτή την ατμόσφαιρα, λογικό το θεωρώ τα σκηνικά να είναι λιτά. Δημιουργούν έναν σκοτεινό, καταθλιπτικό κόσμο, που αντανακλά τη δύσκολη πραγματικότητα των χαρακτήρων. Ο φωτισμός συμβάλλει στην ατμόσφαιρα της παράστασης, παίζοντας με τις σκιές και το φως, για να υπογραμμίσει τη συναισθηματική κατάσταση των ηρώων, προσδίδοντας βάθος σε καίριες σκηνές. Άμεση και πολύ ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία από τον κύριο Καλφάκη, ο οποίος δίνει τη δικιά του μαγευτική νότα, βάζει τους δύο χαρακτήρες να ψηθούν μέσα σε ένα σκηνικό γεμάτο βάζα, τους βάζει να φιλιώσουν και να τσακωθούν, να ερωτοτροπήσουν και να μισήσουν.

Η παράσταση «Μαχαίρι στο κόκαλο» καταφέρνει να είναι μια δυνατή, ωμή εμπειρία, που δεν φοβάται να αναδείξει τις σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας και των ανθρώπων της. Με εξαιρετικές ερμηνείες, στιβαρή σκηνοθεσία και κοινωνικά μηνύματα που προβληματίζουν, πρόκειται για μια παράσταση που αφήνει το κοινό να αναλογιστεί τις αδικίες και τις αντιξοότητες της σύγχρονης ζωής.

Φένια Φελέκου

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο.