Παρατηρώντες: Ματωμένος γάμος @ Θέατρο Μοντέρνοι Καιροί

Με ένα μαχαίρι… Με ένα τόσο δα μαχαίρι…

Διερωτάται η δόλια μάνα. Πώς γίνεται ένα τόσο μικρό πράγμα να παίρνει ολόκληρη ζωή; Και όχι μόνο μία. Έχει χάσει η ίδια σύζυγο και γιο λόγω κάποιας καταραμένης βεντέτας, έχει πονέσει όσο λίγοι άνθρωποι και τώρα που ο μικρός της βλαστός, το μόνο παιδί που της έχει μείνει, της λέει ότι σκοπεύει να παντρευτεί, η ίδια δαγκώνεται. Βλέπετε, η νύφη έτυχε να είναι αρραβωνιασμένη, πριν μπλέξει με τον γιο της, με έναν από την οικογένεια που της έκανε το κακό. Εκείνος πάλι έχει παντρευτεί κάποιαν άλλη γυναίκα (εξαδέλφη της νύφης) και έχει και παιδί μαζί της. Η μέρα του γάμου φτάνει και η νύφη δεν σκέφτεται λογικά. Και το σκάει… Μην με ρωτήσετε με ποιον, σας ικετεύω.

Ο Ματωμένος Γάμος του Λόρκα είναι ένα κείμενο βαθύ, είναι «ενοχλητικό» για την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία και ένα αριστούργημα από μόνο του. Η θεατρική παράσταση που παρακολουθήσαμε, χαρακτηρίζεται από τον απέραντο θαυμασμό του σκηνοθέτη, του κυρίου Κώστα Νταλιάνη (υπογράφει και τη διασκευή), προς τον δημιουργό και την άριστη προετοιμασία και απόδοση των ηθοποιών, οι οποίοι κινήθηκαν χειρουργικά, αλλά και με χάρη. Οι οποίοι πήραν το κείμενο, το έκαναν δικό τους και κάπως έτσι μας εντυπωσίασαν, ίσως πιο πολύ και από το έδαφος της σκηνής, το οποίο είχε καλυφθεί στην ολότητά του με χώμα. Επίδειξη υψηλότατου επιπέδου σκηνογραφίας από τον κύριο Αντώνη Χαλκιά.

Αιχμή του δόρατος η κυρία Εβίτα Παπασπύρου, η οποία ήταν μία εκπληκτική μάνα. Μιλούσε σαν να απευθυνόταν σε μας. Ήταν απόλυτα ανθρώπινη, απόλυτα κατανοητή, απόλυτα μάνα. Έβγαλε ακόμα και γέλιο! Κοντά της η κυρία Φάνια Νταλιάνη, στον ρόλο της νύφης, η οποία πέρα από την απίστευτη γλυκύτητα που αναδίδει, ήταν εντελώς κουμπωμένη στον χαρακτήρα της, βγάζοντας προς τα έξω ένα κορίτσι που θα θέλαμε πολύ να το αγαπήσαμε αλλά καταλήξαμε να το μισήσουμε, εξαιτίας του δρόμου που αποφάσισε να πάρει και εξαιτίας της όλη του στάσης.

Εξαιρετικός και ο κύριος Γιάννης Τσόρβας στον ρόλο του Λεονάρντο, της αρσενικής πέτρας του σκανδάλου, ενώ θα πρέπει να αποδώσουμε τα εύσημα στις δύο από τις κυρίες, τις Μαρία Κολοκυθά και Ευγνωσία Σοφιανίδου, οι οποίες τραγούδησαν καταπληκτικά. Ακόμα και οι παύσεις τους είχαν βιμπράτο! Εντελώς τίμιος στον ρόλο του και απίστευτα αγαπητός στο κοινό ο κύριος Μίλτος Δημουλής, στον ρόλο του πατέρα της νύφης, με μία παρουσία καθ’ ομολογίαν βιβλική. Ο κύριος Χρήστος Ζαχάρωφ, στον ρόλο του γαμπρού, τίμησε επίσης τον χαρακτήρα του, με μία εμφάνιση μινιμάλ και εντελώς ουσιαστική. Θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν από τους πιο καλοκουρδισμένους θιάσους που έχω δει τα τελευταία δέκα χρόνια, με τρομερή χημεία και απόδοση για πολλά χειροκροτήματα, τα οποία φυσικά έλαβαν χώρα με μεγάλη ένταση κατά τη διάρκεια του μπιζαρίσματος.

Τα ισπανόφωνα τραγούδια, το λειτουργικότατο timing και ο τρόπος εμφάνισης και «εξαφάνισης» των ηθοποιών κατά τη διάρκεια της παράστασης, ήταν λίγα μόνο από τα πολλά, τα πολλά όμως, highlight της παράστασης. Το έπος του Λόρκα αποδόθηκε με έναν τρόπο που μπορεί να προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Πώς στον δαίμονα λειτουργεί έτσι ο ανθρώπινος νους; Γιατί αυτή η έφεση να τα κάνουμε όλα δύσκολα; Γιατί η προτίμηση του δράματος επί του ευ ζην; Επειδή ο έρωτας είναι Φύση… Προσεγγίστε άφοβα.

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Συγγραφέας: Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Μετάφραση – Διασκευή: Κώστας Νταλιάνης

Σκηνογραφία: Αντώνης Χαλκιάς

Κοστούμια: Βάνια Αλεξάντροβα

Μουσική σύνθεση: Εβίτα Παπασπύρου- Μάρω Λεσιώτη

Μουσική επιμέλεια: Κώστας Νταλιάνης

Χορογραφίες: Μαρία Μάργαρη

Φωτισμοί: Κώστας Νταλιάνης

Φωτογραφίες Επίσημης πρεμιέρας: Ευάγγελος Κάλοου

Πρωταγωνιστούν: Εβίτα Παπασπύρου, Φάνια Νταλιάνη, Γιάννης Τσόρβας, Χρήστος Ζαχάρωφ, Σιλβάνα Σοντίνι, Μίλτος Δημουλής, Αγγελική Λυμπεροπούλου, Μαρία Κολοκυθά, Ευγνωσία Σοφιανίδου.