The Waterstriders
“My Name Is Expectation”
2022 – Old Bad Habits Label
House Of God
Love Is A Friends
Turning In Your Grave
Can I Settle For A Night?
I Never Die, My Name Is EXPECTATION
Call Me Crazy
Punisher
Like An Empty Train
The Devil Inside
Together Alone
Pictures, Creatures
Πρώτο κομμάτι του άλμπουμ το “House Of God”. Για μερικά δευτερόλεπτα νιώθω ότι με βαράνε κατακέφαλα οι κλείδες του Jet City – μπορείς να με πεις και Seattle, καλό μου. Για μερικά δεύτερα όλα αυτά. Μετά μπαίνει η φωνή και έρχονται όλες εκείνες οι εικόνες και μελωδίες του Manchester. Ο πορτιέρης στο μαγαζί δεν μας αφήνει να μπούμε, κλασσικά, γιατί κάποιοι από μας, κλασσικότερα, φοράνε αθλητικά παπούτσια. «Μάγκες, πάτε αλλάξτε και δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα». Τι έγινε μόλις τώρα; Η σκούρα κιθάρα και η πεντακάθαρη φωνή βάλθηκαν να μας τρελάνουν; Ναι και μάλιστα τα κατάφεραν μια χαρά.
Το ”Love Is A Friend”, που ακολουθεί, είναι μια όμορφη παρλάτα σε 6/8. «Πες ό,τι θες, ό,τι έχεις ανάγκη. Θα καταλάβω» και το γκάζι δίνει χώρο στη φωνή. Έχει τσαγανό η όλη φάση. Κάπως έτσι δεν θα το ‘γραφε «κριτικός» μουσικής «σε μεγάλο περιοδικό»; Τι καλά που εμείς δεν είμαστε ούτε απ’ το ένα, ούτε από τ’ άλλο… Το “Turning In Your Grave” φιλοξενεί μία γκρουβάτη εισαγωγή και την επαναφέρει στο πρώτο κουπλέ. Είναι στο ίδιο μέτρο και αυτό το τραγούδι, έντονα ρυθμικό και πολύ… πώς να το πω τώρα… ναζιάρικο; Πολύ καλή παρέα για ένα βράδυ στην πόλη και συγκεκριμένα σε χώρο που θα παίζουν LiVE τα παιδιά. Όσοι προσέχουν στίχους και δίνουν σημασία σε κάτι που όλοι θα έπρεπε να κάνουν, να εστιάσουν εδώ, τους παρακαλώ πολύ. Έχει πολύ ψωμί και γενικότερα πολλή τροφή για σκέψη.
Το ”Can I Settle For A Night?” ξεκινά ήπια. Ημί-καθαρές κιθάρες, μπαγκέτα στη στεφάνη και μετά βουρ στα γκάζια. Και μία φωνή χωρίς εξάρσεις. Θα φύγει από εδώ, θα πάει εκεί, θα κάνει “Ha-Ha-Haa” για να συνοδεύσει στο ρεφρέν, θα σου κρατήσει συντροφιά ενώ διαβάζεις στο περβάζι του παραθύρου σου, έχοντας σταυρώσει τα πόδια και κουνώντας το κεφάλι σου στον ρυθμό. Χιτάκι αυτό εδώ, θα ήθελα να το δω σε βίντεο.
“I Never Die, My Name Is EXPECTATION”. Ένα μοτίβο Johnny Cash, ένα τοπίο όπως θα το έδινε «μαλακό» κομμάτι Μέταλ μπάντας. Τα καθαρά ακόρντα εξελίσσονται, γρεζάρουν, γίνονται πιο καρφάτα και η φωνή προειδοποιεί. «Δεν θα πεθάνω. Το όνομά μου είναι προσδοκία». Και όταν αλλάζει η ταχύτητα από το κουπλέ στο ρεφρέν… Πολύ όμορφη ιδέα, πολύ καλή εφαρμογή και κάτι που θέλω να δω από κοντά. Τι λέτε, ξαναπάμε βόλτα στα έξι όγδοα; “Call Me Crazy” και «Δεν σε ξέρω, δεν θα σε γνωρίσω πότε». Διάφορα συναισθήματα, κάτι από ιρλανδικό folk και ένα ύφος που παραπέμπει στη δεκαετία του ’80, καθώς και αυτή του ’90. Όχι, σε αντίθεση με κάποιους άλλους, δεν θα θάψουμε εντελώς τα nineties. Δώσανε κι αυτά τα άμοιρα…
Το ”Like An Empty Train” έχει στοιχεία από τραγούδια του ’70 και ακόμα πιο πίσω. Μία συννεφιά Beattles και Moody Blues, μέσα από το υβρίδιο των παιδιών και τις σύγχρονες και κατά τι παρελθοντικές επιρροές τους. Smashing αγαπάμε; Καλά κάνουμε! Το riff του “The Devil Inside” έχει ξεπηδήσει μέσα από τον “Nevermind” και έτσι θα νιώσετε για λίγες στιγμές. Μετά θα έλθει το κουπλέ, από έναν άλλο πλανήτη πραγματικά. Και στη συνέχεια όλοι τούτοι θα τζαμάρουν με τους Ugly Kid Joe. Στιχάρες και κιθάρες που είναι τόσο χαριτωμένα βρώμικες. Παρόμοια συναισθήματα στο “Together Alone”, με το ένα θέμα να συντροφεύει το άλλο. Εεε… το άλλο θέμα να το αγαπήσω λίγο παραπάνω, μια και μου κάνει λίγο #ΜΟΝΟ; Σας ευχαριστώ! Κι αυτό να γίνει βιντεάκι – γίνεται;
Κλείσιμο με το “Pictures, Creatures”, το οποίο κινείται σε ακουστικά λιβάδια και ανάλογη ατμόσφαιρα. Χτίζεται σιγά-σιγά, τα όργανα μπαίνουν ένα-ένα. Το μπάσο πλάκωσε τα όγδοα, τα κιθάρια παίζουν διάφορα θέματα από πάνω… Και μετά ξανά ηρεμία. Και ελαφρό γκάζι για μετά. Όπως πλάθουν τις ιστορίες τους, έτσι φκιάνουν και τα τραγούδια τους.
Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον άλμπουμ. Διασκέδασα πολύ ακούγοντας και σημειώνοντας και προτείνω να ακούσετε, να ακούσετε ξανά, να ξεχωρίσετε τα πιο αγαπημένα, να σημειώσετε ημερομηνία στο καλεντάρι σας και να βάλετε να ξαναπαίξει ο δίσκος. Εικόνες και πλάσματα, φίλοι και φίλες. Και ένα καταπληκτικό εξώφυλλο. Καλή ακρόαση!
Κώστας Κούλης
0 Comments