Εννιά και μισή λέει το ρολόι και ακριβώς τότε ξεκινούν οι Aetherian. Σοβαροί, στιβαροί, καρφώτοι και καρφωτοί, με καλό ήχο και πολλή δύναμη. Κοπανάνε και κοπανιούνται, βάζουν φωτιά στο venue. Τα παιδιά που είναι μπροστά πορώνονται. Κάποιοι από τις πρώτες σειρές moshάρουν και είναι προσεκτικοί, κάποιοι όχι και τόσο. Δεν ενοχλούμε τους δίπλα μας, παίδες. Δεν μας φταίνε σε κάτι, ναι;

Οι Aetherian παίζουν τραγούδια τους από τις προηγούμενες δουλειές τους (έχουν full length, single, ένα σωρό πράγματα), μας έχουν όμως και ένα καινούργιο, έτσι για να ξερογλείφονται οι φίλοι τους μέχρι να βγει ο νέος δίσκος. Λειτούργησαν καταλυτικά, ήταν άψογοι και δημιούργησαν το κατάλληλο κλίμα για τους επόμενους.

Seeds Of Deception, Drops Of Light, Black Sails, Primordial Woods, Army Of Gaia, The Rain

Οι οποίοι επόμενοι, οι Sarissa δηλαδή, είχαν απόψε στο μανίκι τους πέντε άσους. Ήτοι το “Demo 1987”, το οποίο πάντα αποκαλούσα “Second Demo”, χωρίς να έχω ιδέα γιατί και χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι πιο λάθος τίτλος πεθαίνεις. Ήταν μάλλον οι εποχές που δεν ξέραμε την τύφλα μας και καταπίναμε αμάσητο ό,τι μας έλεγαν. Αυτή η δουλειά λοιπόν, την οποία έχω ακούσει άπειρες φορές, μια και η κασετούλα τότε έπαιζε συνέχεια στο walkman, μια και το CD μετά έπαιζε συνέχεια στο discman, έρχεται να παρουσιαστεί ολόκληρη το 2023. Ο Δημήτρης Σελαλμαζίδης δεν υπάρχει πια. Δυστυχώς. Γράφοντας αυτό το κείμενο, έριξα μια ματιά στο αρχείο μου και είδα κάποια mail του, μερικά χρόνια πίσω, για τη μπάντα φυσικά. Και η μπάντα τον τίμησε. Το βίντεο που έπαιξε πριν αρχίσει το σετ ήταν συγκινητικό. Φωτογραφίες που χαρακτήριζαν πολλά χρόνια πριν, πολλές εποχές πίσω. Και μετά… μετά ήλθε η μουσική…

Να σας πω κάτι; Δεν θυμάμαι με ποια σειρά έπαιξαν τα τραγούδια. Πειράζει; Σαφώς και δεν πειράζει. Είχαν κάποια τεχνικά θέματα, με το καλώδιο της κιθάρας, στην αρχή. Πειράζει; Γιατί να πειράζει; Σάμπως το επέλεξαν; Να παίξουν θέλουν, να μεταδώσουν, να επικοινωνήσουν. Και το κατάφεραν στο απόλυτο. Τέσσερις μουσικοί που σέβονται το παρελθόν και την κληρονομιά της μπάντας. Εννιά τραγούδια που αποδόθηκαν επίσης με σεβασμό και τρελό ενθουσιασμό. Και ο κόσμος το αντιλήφθηκε και αντέδρασε εξίσου ενθουσιωδώς, ίσως και περισσότερο. Απευθύνθηκαν σε μας. Μας ρώτησαν αν θυμόμαστε το άλμπουμ. Αν έχουμε το CD ή το βινύλιο. Αν θυμόμαστε τα τραγούδια που το αποτελούσαν. Συγκινηθήκαμε πολύ. Είναι τεράστιο το κόλλημα με αυτό εδώ το ομορφάκι. Και θα παραμείνει έτσι, τεράστιο, για πάντα. Και όταν παίχτηκε το υπέρ-αγαπημένο μου “Before The Light”… Τα λόγια είναι πολύ φτωχά να περιγράψουν…

War For Peace, Electric Axes, Turn The Power Up, Thunder, Before The Light, It’s Your Time To Play, Another Love, Never Say No, Macedonian Army

Η ώρα πήγε έντεκα και στη σκηνή ανέβηκαν οι headliners της βραδιάς, οι Έλληνο-Σουηδοί Nightrage.  Η εμφάνιση τους καταιγιστική. Περιλάμβανε τραγούδια όχι μόνο από την τελευταία τους δουλειά “Abyss Rising”, αλλά και από τα “Descent Into Chaos”, ”The Venomous”, ”Sweet Vengence”, από το οποίο και έπαιξαν μετά από πολύ καιρό το αγαπημένο “Elusive Emotions”, όπως είπε ο Ronnie Nyman, το ”Incidious” και το “Wolf To Μan”.

Ορεξάτοι και με τρομερή ορμή, άνοιξαν τις πύλες της αβύσσου, με το “Abyss Rissing” και το “Being Nothing” να  βάζουν κυριολεκτικά φωτιά στο Temple Athens Club. Ο Ronnie Nyman, αεικίνητος στη σκηνή, επικοινωνιακότατος, ξεσήκωνε, έπαιζε, μοιράζονταν το μικρόφωνο με το κοινό και στα πρώτα κομμάτια έλεγε ποσό πολύ του αρέσει η Ελλάδα και το φαγητό της. Μελωδικά τραγούδια όπως τα “The Venomous”, “FalsiFying Life”, “Affliction” και “From The Ashes Into Stone”, έριχναν λίγο την ένταση και έδιναν ευχάριστες ανάσες στο κοινό από το ανελέητο σφυροκόπημα.

Στα ντραμς ο Γιώργος “Dino” Στάμογλου αχαλίνωτος και στις κιθάρες το δίδυμο Ηλιόπουλου/S?derman απολυτά συντονισμένο, να δίνει πόνο και να κάνει το κοινό να «προβαίνει» σε headbanging με μανία. To πρώτο moshpit σχηματίστηκε στο “Insidious”, ενώ ένα ακόμα μεγαλύτερο έκανε την εμφάνισή του στο “Spiral”. Την εκπληκτική τους εμφάνιση έκλεισαν δυναμικά με το “Tremor”. 

Οι Nigitrage χάρισαν μια μοναδική βράδια στο Αθηναϊκό κοινό και απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο μεγάλη μπάντα είναι. Περιμένουμε με ανυπομονησία να ακούσουμε τη νέα τους δουλεία.

Abyss Rising, Being Nothing, The Venomous, By Darkness Drawn, Elusive Emotions, Insidious, Falsifying Life, Embrace The Nightrage, Affliction, Scathing, From Ashes Into Stone, Stare Into Infinity, In Abhorrence, Wolf To Man, Nauseating Oblivion, Spiral, The Tremor

Λέξεις και εικόνες: Αλέξανδρος Γκαλέττι, Κώστας Κούλης