The Silent Rage

Nuances Of Life

2023 – Scarlet Records

Εισβάλει το “The Serpent Lord”. Γεροδεμένο riff, μπασοτύμπανο καρφώτο και στη συνέχεια… η φωνή. Με μια οκτάβα πάνω – μην σας πω και παραπάνω – να τονίζει σε σημεία. Θα μπορούσε να είναι ένα σημείο απότισης τιμής για τον Warrel Dane, θα μπορούσε να είναι απλή αγάπη για τα θηρία του ’80, στην ουσία όμως είναι το υβρίδιο της μπάντας και η χαρακτηριστική φωνάρα του μπροστάρη της. Το σχήμα κυκλοφορεί τον δεύτερο δίσκο του, έχοντας κάνει σπουδαία βήματα στην καριέρα του πολύ πρόσφατα, παίζοντας μερικά σημαντικότατα LiVE και έχοντας μία δουλειά φρέσκια, που θα αρέσει πολύ στους φίλους του γνήσιου Μέταλ. Παρεμπιπτόντως, τι ρεφρενάρα είναι αυτή, παίδες;

Δεν προλαβαίνεις ούτε ανάσα να πάρεις και σκάει το “Code Of Destruction”. Ξύλοοοοοο! Όλα ισχυρά στο ταμπούρο, οι κιθάρες σκάβουν και στη συνέχεια το γρήγορο beat ιντριγκάρει με τα θεματικά στα εξάχορδα και τον τρόπο «χειρισμού» του ρεφρέν. Συνεχές γκάγκα και κάπως έτσι σου γεννιέται η επιθυμία να σακατέψεις τον αυχένα σου. Neckbreaking Metal; Δεν μου ακούγεται καθόλου άσχημα. Ακολουθεί το “Carve Your Rage”, με εκείνο το απίθανο θέμα στις κιθάρες και τη φωνή να αναλαμβάνει τα κουμάντα, ενώ τα τσεκούρια ξύνουν χωρίς έλεος. Και για πάρτε τι παίζουν στο ρεφρέν. Θεματάρες, μία προς μία.

“Crows Fly Back” και ακόμα ένα supeRiff απογειώνεται και στη συνέχεια προσγειώνεται στ’ αυτιά μας. Παρατηρήστε πόσο όμορφα αδειάζει όλο αυτό στο κουπλέ, πως χτίζεται ξανά και πώς η κιθαριά επανεμφανίζεται. Λυρικότατο ρεφρέν, με τα δεύτερα να κλέβουν την παράσταση. Το “Another Fallen Dreamland” είναι ένα σφαιράτο τραγούδι, γεμάτο μελωδία και μια σακατευτική (δικό μου το κείμενο, δικές μου και οι λέξεις, φωτιά του βάνου και του καίου άμα θέλου) αλλαγή ταχύτητας ρυθμού για τόσα δεύτερα, όσο χρειάζεται ο εγκέφαλος να προστάξει «ΔιαλύΧτε τα όλα»! Στο τραγούδι συμμετέχει ο σπουδαίος τραγουδιστής Stu Block (Into Eternity, ex-Iced Earth).

Το mid tempo “Scarlet Dawn” διαθέτει ένα αρχικό riff, έτσι όπως το διδάσκουν στα ανώτατα κλιμάκια της μουσικής που αγαπάμε. Περιπλέκεται, γίνεται απίστευτα ψαρωτικό και φιλοξενεί τον υπέρτατο Tyrant, που απλά υψώνεται σε δυσθεώρητες κορφές. Επικό κομμάτι, γεμάτο πώρωση και ένταση. Και να το ξαναγράψω, να το εμπεδώσουμε; Riffάρα!

Την παραγωγή έχει αναλάβει ο συνήθης ύποπτος Φώτης Μπενάρντο, ο οποίος έχει βγάλει από τα παιδιά τον καλύτερο εαυτό τους, ενώ το mastering του Γιώργου Νεραντζή (παρόμοιες δουλειές με Pain Of Salvation, Abbath, Nightrage) είναι υποδειγματικό. Οι κιθάρες ακούγονται μεγάλες και όλα τα όργανα αναπνέουν. Το “The Man In The Mirror”, που ακολουθεί, είναι ένα καργάτο γρηγοράκι, το οποίο βρίθει κιθαριστικών θεμάτων και δυναμικών φωνητικών. Κι αυτή η χροιά στη φωνή… εξαιρετική. Νομίζω πως αν ο Joakim Broden επιτρεπόταν να ονειρευτεί πώς θα ήθελε να ακούγεται και να πραγματοποιούταν το όνειρό του, αυτή τη φωνή θα προτιμούσε.

To “Exhaling Fear” ακολουθεί συνταγάρα. Θέμα και σκασίματα, πολεμική Μέταλ και ένα λυρικό κρεσέντο φωνητικών. Η μελωδία του ρεφρέν είναι πανέξυπνη και εντυπώνεται άνετα και άμεσα στο μυαλό. To “Ghost Of A Wayward Son” έρχεται με τρελή δύναμη, στριγκλιά στην αρχή του και ένα βαρύ επαναλαμβανόμενο riff, που διατρέχει όλο το κουπλέ. Ρεφρέν για sing-along και με ευκολία. Από τα πολύ αγαπημένα μου στο άλμπουμ. Στο επόμενο, “Black Monday”, συμμετέχει ο iBob της καρδιάς μας, ο αεικίνητος πολυμουσικός Bob Katsionis. Ένα κρυστάλλινο θέμα, χωρίς ηλεκτρικά, χωρίς γκάζια (ψέμα – από ένα σημείο και μετά ακολουθεί τρελό ξέσπασμα), ένα ballaDream, όπως συνηθίζω να γράφω. Οι στίχοι αναφέρονται στην τραγωδία του Ιουλίου 2018, στις φωτιές που μας γέμισαν σωματικές και ψυχικές ουλές. Επίπεδο συγκίνησης ανησυχητικά υψηλό. «Κύριε, δώσε μας δύναμη»…

Το ομώνυμο κομμάτι κλείνει το άλμπουμ. Στο μοτίβο που έχουμε ως τώρα εντρυφήσει. Mid tempo, κιθαράρες και η φωνή να οργώνει. Επειδή όμως τα παιδιά δεν θέλουν να μας αφήσουν έτσι, υπάρχει επιπλέον υλικό. Όπως το “Defy The Headhunters”, το bonus κομμάτι στο CD. Σκοτεινά φωνητικά στην αρχή, τα οποία επιστρέφουν στη βάση τους στη συνέχεια. Άφθονο κοπάνημα και έχετε την ευχή μου να πάρετε μέρος στον χαμό. Και μια και γνωριστήκαμε… να και μια επανεκτέλεση στο “Harvester Of Souls”. Βαρβάτη, βάρβαρη, παιρνωκεφαλική, χαλύβδινη.

Καλοτάξιδο, κύριοι! Αγνό Μέταλ, γεμάτο μελωδία, γεμάτο ιδέες, φρέσκο, διεθνών προδιαγραφών. Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε περισσότερα. Και τι εξωφυλλάρα είναι αυτή; Θαυμάσια δουλειά από τον Γιάννη Νάκο της Remedy Art Design (Evergrey, Kamelot), που προϊδεάζει θετικά, μέχρι να σκάσουν τα τραγούδια. Μετά… Και καθόλου εξώφυλλο να μην είχε, δεν θα μ’ ένοιαζε καθόλου.

Κώστας Κούλης