Οι πρώτοι μου μύθοι
Οδυσσέας
Αθηνά

Κείμενα: Chiara Patsias
Εικονογράφηση: Mattia Cerato
Μετάφραση: Χριστίνα Λεβέντη
Εκδόσεις: Κάκτος

   Με τον ανιψιό μου έχουμε ευτυχώς τα ίδια γούστα. Μας αρέσουν οι δεινόσαυροι, οι σούπερ ήρωες και περνάμε αρκετό χρόνο μαζί. Κάποια στιγμή, βλέποντας το γλυκό αυτό μουτράκι να βλέπει με τη σειρά του συνεπαρμένο τον κόσμο γύρω του, θέλησα να το μπάσω και στη δική μας ιστορία και δη στους μύθους. Θα τα μάθει στο σχολείο, αλλά τα βιβλία που έχει εκδώσει ο Κάκτος είναι τόσο όμορφα, τόσο συναρπαστικά, που ήθελα να δω τις δικές του αντιδράσεις. Ξεκινήσαμε λοιπόν με το βιβλίο για τη θεά Αθηνά. Μάθαμε πολλά πράγματα για κείνη, αλλά και για κάποιους ακόμα θεούς του Ολύμπου. Ο ανιψιός μου κάποια στιγμή, τελειώνοντας το βιβλίο, μου λέει «Θεία, είχαμε δηλαδή και εμείς σούπερ ήρωες παλιά. Να, ο Thor κοπανάει το σφυρί του και εμείς είχαμε τον Ποσειδώνα να βαράει κάτω την τρίαινά του και τον Δια με την αστραπή. Ήταν τόσο εντυπωσιασμένος με όλα όσα είχαμε διαβάσει.

   Μια φορά δεν ήταν αρκετή, το διαβάσαμε άλλες δυο ακόμα και παίξαμε με τους μηχανισμούς του βιβλίου. Κάποια στιγμή κοιτά το εξώφυλλο του Οδυσσέα, είχε μπροστά ένα ξύλινο άλογο. Του φάνηκε πολύ παράξενο. Πέσαμε λοιπόν με τα μούτρα να διαβάσουμε τις περιπέτειες του πολυμήχανου. Όταν είδε γιατί είχε φτιάξει το ξύλινο άλογο εντυπωσιάστηκε. Μου λέει «Πολύ πονηρός ο Οδυσσέας». Μετά είδαμε τους Κύκλωπες, την Κίρκη και όλα όσα έπαθε ο ήρωάς μας μέχρι να γυρίσει στην Ιθάκη. Όταν πρόσεξε τον γιο του Οδυσσέα, μου είπε με ύφος σοβαρό ότι ο γιος του μεγάλωσε πολύ όσο έλειπε. Δεν πρόλαβε να τον χαρεί μικρό. Αυτές οι κουβέντες μόνο από ένα παιδί θα μπορούσαν να ειπωθούν. Βίωνε την ιστορία, είχε απορίες αλλά και έβγαλε συμπεράσματα, λες και ήταν μεγάλος.

   Με έβαλε να τον ρωτάω για πράγματα που είχαμε διαβάσει και γεμάτος σοβαρότητα έβρισκε τη σελίδα, μιλούσε για το συμβάν και ρωτούσε για κάποιους από τους ήρωες των περιπετειών. Περιμένει να εκδοθούν και οι υπόλοιπες ιστορίες για να μάθει και άλλα συναρπαστικά πράγματα. Έχουμε ήδη διαβάσει αρκετές φορές τα βιβλία, έχει μιλήσει για αυτά στο νηπιαγωγείο του και συνεχώς ρωτά ή κάνει υποδείξεις, καθώς κάποια σημεία των ιστοριών του φαίνονται λίγο περίεργα.

   Και τα δύο βιβλία είναι από σκληρό χαρτόνι, με υπέροχη εικονογράφηση και μηχανισμούς που αποκαλύπτουν εικόνες και βοηθούν στη διάδραση με την ιστορία. Είναι μεγάλη χαρά να μοιράζεσαι με τα παιδιά τους πρώτους μύθους, να τα βλέπεις να λάμπουν, να αφομοιώνουν με τον πιο όμορφο τρόπο τις ιστορίες. Δώστε στα παιδιά τη δυνατότητα να χωθούν στο κόσμο των βιβλίων, το έχουν ανάγκη.

Μαίρη Ζαρακοβίτη