Παρατηρώντες: Μπουμπού @ Θέατρο Εν Αθήναις

Κόκκινα μαλλιά, πιασμένα σε πλεξούδα. Καθαρό πρόσωπο, καθαρά μάτια. Σύζυγος, μάνα και γιαγιά τώρα πια. Γεννημένη το ’46, μια ανάσα μακριά από το έτος γέννησης των δικών μου γονιών. Μεγαλωμένη με τις στερήσεις της εποχής. Κρητικοπούλα που μεγάλωσε στον Πειραιά. Στου Βρυώνη, μερικά μόλις λεπτά από το μαγέρικο του Λάζαρου και της Μαργαρώς. Κοριτσάκι που γεννήθηκε πεντέμισι οκάδες. Ρε δαίμονα, το ένα τρίτο ζύγιζα εγώ όταν γεννήθηκα…

Πέρασε πολλά η Ιωάννα. Πρώτα απ’ όλα το όνομά της. Όλη Μπουμπού τη φώναζαν. Θες η παχουλή της «περιβολή», θες η αγάπη της για τα γλυκά… Όλοι Μπουμπού τη φώναζαν. Μια μέρα, που λέτε, η Μπουμπού, μαζί με τα δύο αδελφάκια της, κατέβηκαν μέχρι το Πασαλιμάνι, να δουν Καραγκιόζη. Εννιά χρονών ήταν το άμοιρο, αλλά μεγαλόδειχνε. Και εκείνη η Φούρκα, εκείνη η μάγισσα στο ταμείο… την ειρωνεύτηκε. Ολόκληρο εισιτήριο «έπρεπε» να πληρώσει. Παραπονέθηκε. Αναψοκοκκίνισε και παραπονέθηκε, όπως κάθε τίμιο παιδάκι που το πιάνει το φιλότιμο. «Μα είμαι μόνο εννέα». Και η μάγισσα την καταράστηκε. «Αν εσύ είσαι εννέα, τότε εγώ είμαι δύο»…

Τη Δήμητρα Κολλά την παρακολουθώ εδώ και χρόνια. Και κάθε φορά φεύγω από το θέατρο με μία σκέψη. «Γιατί να είσαι τόσο τέλεια»; Οι κινήσεις της, ο λόγος της, η αντίληψή της γύρω από τον χαρακτήρα της… Αυτή τη φορά τη συναντάμε σε έναν μεγάλο μονόλογο, να κλειδώνει και να κουμπώνει σε έναν χαρακτήρα τόσο γνώριμο, τόσο κοντινό. Για μένα και τους συνομήλικούς μου, αυτή είναι η ηλικία της μητέρας μας. Και αυτή τη ζωή την έζησαν οι μανάδες μας. Όχι με όλα κείνα τα τραγικά που έτυχαν στη Μπουμπού. Αλλά σίγουρα κοντά. Όλες εκείνες οι μανάδες που κουβαλούσαν πάγο για τα ψυγεία τους κάθε μέρα, επειδή δεν είχαμε παντού ηλεκτρικό, από ένα μπακάλικο είκοσι λεπτά μακριά. Όλες εκείνες οι μανάδες που νανούριζαν τα παιδιά τους. Όλες εκείνες οι μανάδες που στέκονταν στους συζύγους τους, όσο μεγάλη κι αν ήταν η ανηφόρα.

Και η ανηφόρα της Μπουμπούς είναι κάτι από Έβερεστ. Τραβάει μεγάλα ζόρια, πέφτει ακόμα και θύμα… Γνωρίζει τον έρωτα, παντρεύεται, κάνει δικά της παιδιά και κάποια στιγμή… Η κατάρα έρχεται να της χτυπήσει την πόρτα. Και τώρα διηγείται τη ζωή της στην εγγονή της. Και η κυρία Κολλά είναι όλα αυτά. Είναι το κοριτσάκι που δεν έλεγε ποτέ όχι στις παραπάνω φέτες ψωμιού με ζάχαρη από πάνω. Είναι η κοπελίτσα που χάζευε τον τεχνίτη που είχε έλθει να βάψει το σπίτι (μα πέντε χέρια το πέρασε; Τι ακριβώς είχε κατά νου, θα μπορούσατε να ρωτήσετε – ποια ακριβώς είχε κατά νου, θα πρόσθετα εγώ). Είναι η νεαρή νύφη, που έκανε με δική της βούληση το γκαρσόνι στο τραπέζι του γάμου της. Είναι η γενναία σύζυγος, που κοίταξε τους φόβους της κατάματα, μέχρι που εκείνοι χαμήλωσαν το βλέμμα.

Σε ένα χειμαρρώδη ρυθμό, σε έναν συνεχή πολιτισμικό σεισμό, η Κολλά τρέχει πάνω κάτω στη σκηνή, κάθεται, μένει όρθια, κυλιέται στο πάτωμα, σύμφωνα με τις σκηνοθετικές οδηγίες του κυρίου Κωνσταντίνου Πασσά, που αφήνει και φροντίζει να ελιχθεί κινηματογραφικά το υπέροχο κείμενο του κυρίου Δημήτρη Μητσοτάκη, ενός χαρισματικού και πολυπράγμονα καλλιτέχνη, σε απόδοση του ίδιου του σκηνοθέτη και της πρωταγωνίστριας. Κάποια στιγμή θα νιώσετε πολύ στενόχωρα, θα αισθανθείτε ότι συνθλίβεστε ψυχολογικά. Πρόσεξα έναν κύριο κοντά μου, ο οποίος σκούπιζε και ξανασκούπιζε τα μάτια του. H παράσταση είναι απόλυτα συγκινητική. Ξέρετε τι; Η κυρία Κολλά δεν υποδύεται έναν χαρακτήρα από εκείνη την εποχή. ΓΙΝΕΤΑΙ αυτός ο χαρακτήρας. Μου θύμισε πολλές φορές πώς λειτουργούσε η μητέρα μου. Πώς ήταν στον Πειραιά, πώς ήταν όταν μετακομίσαμε σε ένα χωριουδάκι. Πώς μας στάθηκε στα ισώματα και στα κατηφόρια, πώς ήταν πάντα η αγκαλιά, χωρίς την οποία δεν διανοούμαστε να πορευτούμε. Η πρώτη μου θύμηση είναι το νανούρισμα της κυρά-Λεφτερίας και η αφήγηση της σπουδαίας ηθοποιού εκεί με ταξίδεψε.

Δεν ξέρω τι να πω… Τελειώνοντας η παράσταση, αισθάνεσαι, σαν θεατής και σαν άνθρωπος, μία λύτρωση. Όχι, δεν έχει σχέση με την κάθαρση του πέρατος του έργου. Έχει καθαρά να κάνει με εσένα. Ακούγοντας για περίπου μιάμιση ώρα τον λυγμό ενός πανέμορφου πλάσματος, διαπιστώνεις ότι όλα τα υπόλοιπα στη ζωή είναι να ‘χαμε να λέγαμε. Αυτό που μετράει, μόνο αυτό όμως, είναι να είμαστε καλά και αγαπημένοι με αυτούς που πρέπει να αγαπάμε. Όχι γιατί μας το υπαγορεύουν κάποιοι άλλοι. Αλλά γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Μάνα είναι μόνο μία. Και αυτή η μάνα είναι ο σούπερ ήρωάς μας, είναι ο τοίχος που δεν αφήνει τίποτα να τον διαβεί, είναι όμως και μία τρυφερή καρδιά, που θέλει ζεστασιά, που έχει ανάγκη και εμάς. Και η απίστευτη αυτή ηθοποιός, κατάφερε και τα πέρασε όλα τούτα στο κοινό της.

Δεν θα σας προτρέψω να κάνετε κάτι που ήδη έχετε προσχεδιάσει. Θα πάτε, θα παρακολουθήσετε, θα θυμηθείτε. Θα πάρετε τηλέφωνο τη μητέρα σας. «Μάνα, τι κάνεις; Είσαι καλά; Πόσο καιρό έχεις να πας στο θέατρο; Α… Μην κανονίσεις τίποτα για αύριο. Και… μαμά; Με γεια»!

Κώστας Κούλης

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Κείμενο: Δημήτρης Μητσοτάκης

Απόδοση – Διασκευή: Κωνσταντίνος Πασσάς – Δήμητρα Κολλά

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Πασσάς

Μουσική – Στίχοι Τραγουδιού: Δημήτρης Μητσοτάκης

Τραγούδι: Μάρθα Φριντζήλα

Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Πασσάς

Ενδυματολογία: Γιάννης Κλημάνογλου

Σχεδιασμός φωτισμών: Άννα Ρεμούνδου

Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Αφίσα: Νικήτας Κοτροκόης

Κατασκευές: Κώστας Αβραμιώτης

Trailer – Κινηματογράφηση: ORKI Productions

Βοηθός σκηνοθέτη: Αλεξάνδρα Γαϊδατζή

Επικοινωνία – Προώθηση: Νταίζη Λεμπέση

Παραγωγή: VAULT THEATRE PLUS – ΓΑΪΔΑΡΟΣ

Ερμηνεία: Δήμητρα Κολλά

*Ευχαριστούμε θερμά τον Κωνσταντίνο Θεοδωρακάκη, την Κατερίνα Καρατζιά, την Ανίτα Χρυσάφη και την κυρία Ανθούλα για την πολύτιμη βοήθειά τους.

ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ

ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:

Κάθε Σάββατο στις 18:00 και Κυριακή στις 21:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80′ (χωρίς διάλειμμα)

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Προπώληση More.com : https://www.more.com/gr-el/tickets/mpoumpou/

Γενική είσοδος: 14 ευρώ

Μειωμένο Εισιτήριο: 12 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ /Άνω των 65 ετών / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας)

*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ

Θέατρο Έν Άθήναις

Ιάκχου 19, Γκάζι, 11854 Αθήνα

FB page: https://www.facebook.com/profile.php?id=61553558113914