Πεταλούδες στο στομάχι @ Θέατρο του Νέου Κόσμου

Σε κάποια φουτουριστική σειρά στην τηλεόραση, πολύ πίσω στον χρόνο, είχα δει ένα επεισόδιο, στο οποίο λάμβαναν χώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του δύο χιλιάδες τόσο. Θεατές ούτε για πλάκα, τα χειροκροτήματα όλα κονσέρβα και οι επιδόσεις των αθλητών… Να σας πω για άλμα εις ύψος πάνω από τέσσερα μέτρα; ΧΩΡΙΣ κοντάρι;

Κάπως έτσι ένιωσα φεύγοντας από το θέατρο. Μήπως είδαμε μία παράσταση που μας έδωσε μία γεύση για το πώς θα είναι οι θεατρικές παραστάσεις σε πενήντα χρόνια από σήμερα; Με όλο αυτό το οπτικοακουστικό μοτίβο, το επιπρόσθετο, παράλληλα με τις ερμηνείες των ηθοποιών μπροστά μας. Στα πρώτα πέντε λεπτά νιώθω ότι απλά θέλω να φύγω από την αίθουσα. Τι είναι αυτό τώρα; Τι θέλουν να μας πουν; Η ιστορία του Ρ.Α. έχει ξεκινήσει να εκτυλίσσεται. Μέσα από πρόζα, τραγούδι, εφέ, προτζέκτορες, χορό και ένα σεξτέτο καλλιτεχνών που έχει δουλέψει πολύ. Και στη συνέχεια… Πού μας πάει η ιστορία; Πώς μπλέκονται έτσι οι χαρακτήρες; Μήπως να δώσουμε μια ευκαιρία σε αυτή τη μοντέρνα ματιά;

Μία παράσταση στη σκιά του προεδρικού διατάγματος 85/2022 (ΦΕΚ 232/Α/17-12-2022), με το οποίο τα πτυχία καλλιτεχνικών σπουδών εξισώνονται με απολυτήριο λυκείου. Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε το όνομα εκείνου που σκέφτηκε και έπεισε και τους άλλους να γίνει κάτι τέτοιο. Θα επανέλθουμε.

Ο Ρ.Α. είναι ένα πανσεξουαλικό ον. Αυτό σημαίνει ότι πολύ λίγο τον ενδιαφέρει ποιος ή ποια βρίσκεται δίπλα του, αρκεί να κουμπώνουν οι ορέξεις τους και – κυρίως – τα μυαλά τους. Περιφέρεται, γνωρίζει κόσμο και κάποια στιγμή θα έλθει στη ζωή του η Μόλι. Δεν έχει συναντήσει ποτέ του άνθρωπο σαν κι εκείνη. Έτσι είναι ο απόλυτος έρωτας; Έτσι είναι η ατέλειωτη καψούρα και το να μην θέλεις τη ζωή σου, αν δεν είναι για πάντα ενωμένη με τη ζωή του ανθρώπου σου; Και οι λοιπές συνισταμένες; Το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, οι έξι κόκκοι αλατιού – σε ποσότητα – που αρκούν για να «ταξιδέψεις» για μία αιωνιότητα. Ο τζάνκι του μέλλοντος.

Εξαιρετικά προικισμένοι και οι έξι πρωταγωνιστές. Χορός, τραγούδι, ερμηνεία και διάδραση. Ναι, το έχει και αυτό η παράσταση. Και δεν θα σας σοκάρει… πολύ… Βασισμένοι σε μία σκηνοθεσία πρωτοποριακή, που λαμβάνει υπόψη τις όλες τις τεχνολογικές προσλαμβάνουσες, οι έξι τρέχουν πάνω κάτω τη σκηνή και φροντίζουν να επικοινωνήσουν την ιστορία σε ρυθμούς σύγχρονους. Σαν να βλέπουμε ειδήσεις κάπου στο μέλλον, αλλά σήμερα. Σουρεάλ; Και δεν αρχίσαμε ακόμα καν!

Στέκομαι στη φωνάρα της κυρίας Ίντρα Κέιν, η οποία προκαλεί αίσθηση, όπως και στον διάλογό της με τον κύριο Κωνσταντίνο Μπιμπή, ο οποίος διάλογος μου έφερε στη θύμηση ακόμα και το περίφημο “Mamet speak”. Προσέξτε τον τρόπο που παρουσιάζονται οι λέξεις και θα θαυμάσετε το κείμενο της κυρίας Έρι Κύργια. H κυρία Κλέλια Ανδριολάτου, με την πλαστικότητα και τον ρυθμό της, ήταν πραγματικά απολαυστική. Ένα γνήσιο τρελοκομείο, που όμως θέλει να αγαπηθεί και όχι απλά να κατακτηθεί. Το ιταλικό ιντερμέδιο – ας το βαφτίσουμε έτσι – με την υπογραφή της κυρίας Δωροθέας Μερκούρη, με το βιονικό παρουσιαστικό, είναι μία ακόμα έκπληξη της παράστασης και ένα κατώφλι που δεν περίμενε κανείς να περάσουμε. Πανέξυπνο όσο και άνετα εμβόλιμο.

Οι κύριοι Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου και Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, με τη χορευτική τους άνεση και την όλη κίνησή τους, αποτέλεσαν αιχμή του δόρατος. Τους είδα πλείστες φορές να κοπανιούνται, να έχουν για την πλάκα τους σπαγγάτο και φλικ-φλακ, να κινούνται σαν να πρόκειται για μπαλέτο ή street dancing, χωρίς καν να ανοιγοκλείσουν τα βλέφαρα. Η φωνή του κυρίου Μπιμπή, που έπιασε κάτι από τενόρο, όσο και Μέταλ τραγουδιστή, έμπλεξε με τις φωνές των υπολοίπων πρωταγωνιστών ουκ ολίγες φορές. Αρμονικότατα.

Και πάνω που η κάθαρση μοιάζει να έρχεται σαν Νέμεσις, η ειδοποίηση από την από μηχανής μηχανή. Για λίγο παγώνω, θέλω να το σκεφτώ, δεν το σκέφτομαι, χειροκροτώ. Η εξάδα παρατάσσεται και υποκλίνεται. Η κάμερα, που κατά τη διάρκεια του έργου είναι ανοιχτή και καταγράφει – είπαμε, η τεχνολογία είναι πανταχού παρούσα εδώ – προσφέρει κοντινά, τόσο σε εικόνα, όσο και σε συναίσθημα. Είναι ένα θέαμα διαφορετικό. Όσοι ήσαστε παρούσες και παρόντες, ξέρετε. Όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να το δείτε με τα μάτια σας, να το ακούσετε με τα αυτιά σας. Είναι ευκαιρία να ταξιδέψετε στο μέλλον, χωρίς καν να αφήσετε τη θέση σας. Και να επιστρέψετε στο παρόν σοφότεροι.

Ο κύριος Κωνσταντίνος Ρήγος μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος για την όλη του δουλειά. Για το πώς έγραψε, έστησε, σκηνοθέτησε, έφερε σε πέρας. Μία κολεκτίβα χωρίς προηγούμενο; Με σύμμαχους τους θαυμάσιους φωτισμούς της κυρίας Ελευθερία Ντεκώ και το όλο ανσάμπλ της Linear Creative Content Company, που έκανε πραγματικότητα όλα αυτά που μπορέσαμε να δούμε, δημιουργεί ένα θέαμα που αξίζει την προσοχή του κοινού. Γιατί αποτελεί πνευματικό παιδί μίας ομάδας που έχει δουλέψει τόσο όσο δεν μπορούμε καν να διανοηθούμε. Ο κύριος Ρήγος ίσως να δημιούργησε την τέλεια προσωπική νεκρολογία του αύριο, με τον πλέον ποιητικό τρόπο. Και για να παραφράσω το έπος του εκκρεμούς… Ο δημιουργός βρέθηκε, αίρων την αμαρτία του κόσμου, νεκρός και γυμνός, με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη του και πέντε χιλιάδες σελίδες διαγραμμένου κειμένου…

Κώστας Κούλης

Σύλληψη, σκηνοθεσία, σκηνικός χώρος: Κωνσταντίνος Ρήγος
Κείμενο: Έρι Κύργια
Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
Κοστούμια: Ελλάδα Δαμιανού
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας
Creative Team at Visual Arts & Graphics: Linear Creative Content Company

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κλέλια Ανδριολάτου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, Ίντρα Κέιν, Δωροθέα Μερκούρη, Κωνσταντίνος Μπιμπής.

Στη διάρκεια των προβών ακούστηκαν τα παρακάτω τραγούδια
BUTTERFLIES IN MY STOMACH – the rehearsal soundtrack
And I Love Her – Kurt Cobain
Back to Black – Amy Winehouse
Erbarme Dich – J.S Bach, St. Matthew Passion
Erotica _ Madonna
First Six Months of Love – Michelle Gurevich
If I Can Dream – Elvis Presley
I love you – Billie Eilis
I’m Not In Love – Kelsey Lu
I’m Throught With Love – Marilyn Monroe & Matty Malneck and His Orchestra
Just me and you – The Dreamliners
Love is the drug – Roxy Music
Love Will Tear Us Apart – Joy Division
No Church in the Wild – Kanye West & Jay Z (Ft. Frank Ocean)
Not Enuff Love – Faithless
Si ? spento il sole – Adriano Celentano
The ghost of love – David Lynch
We Cry Together – Kendrick Lamar , ft. Taylour Paige
Why the Butterflies – Prince
You Mean Everything to Me – Neil Sedaka
Young and Beautiful – Lana Del Rey